Hulp aan artsen verhoogt voor medische hulp bij sterven

Wanneer artsen besluiten om artsen te worden, doen velen dat vanuit een passie voor het voorkomen van ziekte en overlijden, om de gezondheid en het welzijn van hun patiënten te verbeteren en om patiënten te behandelen, genezen en genezen wanneer dit medisch mogelijk is.

Maar wat als u als arts vindt dat u niets meer kunt doen om uw patiënt te helpen beter te worden? Wat als er niets is dat u kunt doen om uw patiënt te helpen van elke kwaliteit van leven te genieten? Wat als uw patiënt zoveel lijdt, dat hij of zij eigenlijk wil sterven, in plaats van te leven in pijn en zonder enig plezier in het leven? Wat als een deel van uw functieomschrijving bestaat uit het toestaan ​​dat een patiënt overlijdt of zelfs een patiënt helpt om dat te doen? Als arts die getraind is om het leven te genezen en te verlengen, hoe verzoent u de wensen van uw terminaal zieke patiënt, met uw plicht als arts om levens te redden en 'geen kwaad te doen'?

Omdat medische vooruitgang patiënten in staat stelt om te leven lang nadat hun kwaliteit van leven is verdwenen, ondersteunt een groeiend percentage van de artsen een beweging om patiënten te helpen hun leven en dood onder controle te krijgen, en door te gaan tot het einde van hun leven met waardigheid, in tegenstelling tot verwoesting.

Amerikaanse artsen ondersteunen nu de dood met waardigheid via medische hulp door te sterven met een marge van 23 procent (54% versus 31%), volgens een enquête van Medscape afgelopen najaar van 17.000 Amerikaanse artsen die 28 medische specialismen vertegenwoordigen. Deze statistiek laat echter ook zien dat er nog steeds veel artsen zijn die niet zeker weten dat ze een patiënt moeten helpen om te sterven.

Dit probleem werd onlangs onder de aandacht gebracht door een jonge vrouw die, na de diagnose terminale ziekte te hebben gehad, haar laatste weken op aarde had gebruikt om te kruisen voor het recht om waardig te sterven. Om de controle te krijgen over haar levenseindeproces, verhuisde Brittany Maynard naar Oregon, een van de vijf staten waar het op dit moment legaal is om de hulp van een medische professional te verkrijgen door op eigen voorwaarden te sterven. Met medische hulp eindigde Maynard haar eigen leven voordat haar ziekte langzaam en pijnlijk haar lichaam kon verwoesten. Mevr. Maynard en haar familie publiceerden haar reis en lieten een krachtig erfgoed achter voor de dood met waardigheid, evenals een grote hoeveelheid momentum voor de groeiende beweging.

Compassion & Choices, de oudste en grootste organisatie in het land die werkt aan het verbeteren van de zorg en het uitbreiden van de keuzes rond het levenseinde, heeft een belangenbehartigingsgroep opgericht onder de naam Doctors for Dignity. Ze hopen het bewustzijn onder artsen te verspreiden om het beleid in de resterende staten te helpen om medische hulp bij sterven te legaliseren. (Het is momenteel alleen legaal in Oregon, Washington, Montana, Vermont en New Mexico, terwijl 23 andere staten rekeningen hebben om toestemming te geven voor deze end-of-life-optie, volgens Doctors for Dignity.)

Bovendien pleiten Compassion and Choices and Doctors with Dignity ervoor dat de AMA haar standpunt over medische hulp voor opties voor het levenseinde verandert. (De AMA verzet zich er momenteel tegen.)

"Ondanks de jarenlange verzet van de AMA tegen medische hulp bij het overlijden, vermoed ik dat veel individuele AMA-leden - zoals ik - het steunen," zei Dr. Eric Kress, een AMA-lid en een door het board gecertificeerde arts in de huisartsgeneeskunde, hospice en palliatieve geneeskunde van Missoula, Montana, die te zien is in een online rekruteringsadvertentie. "Veel artsen weten uit ervaring dat zelfs de beste armenzorg en palliatieve zorg ondraaglijk lijden voor elke stervende patiënt niet kan verlichten. We dringen er bij artsen die medische hulp bij stervende steunen, op aan zich aan te sluiten door lid te worden van Doctors for Dignity. '

De groeiende steun van artsen voor medische hulp bij het overlijden kan worden beïnvloed door de groeiende steun van hun patiënten. Bijna zeven op de tien Amerikanen (68%) zijn het erover eens dat "mensen die ongeneeslijk ziek zijn, veel pijn hebben en geen kans hebben op herstel, het recht hebben om te kiezen om hun eigen leven te beëindigen", volgens Gallup's Values ​​and Beliefs-onderzoek. Gallup merkte op dat de ondersteuning "in de afgelopen twee jaar bijna 20 punten is gestegen en in meer dan een decennium op het hoogste niveau staat."

We hebben wat extra informatie over dit onderwerp gekregen via een e-mailinterview met Mary Steiner, coördinator, Doctors for Dignity en Matt Whitaker, Oregon State Director en National Healthcare Provider Outreach Coordinator voor Compassion & Choices.

Vraag: Hoe en waarom zijn de artsen voor waardigheid opgericht? Waarom nu? Wie heeft het opgericht en wat was de inspiratie?

Doctors for Dignity: Compassion & Choices erkent dat artsen eerder naar andere artsen luisteren als het gaat om het stellen van beleid. Ons doel is om informatie te verstrekken over de planning voor het levenseinde, inclusief hulp bij het overlijden.

Er is kracht in aantallen. Doctors for Dignity bieden "dekking" voor anderen en bieden ondersteuning en educatie voor elkaar. Eén doel is om artsen meer openhartig te laten zijn en samen te werken met hun patiënten die met problemen rond het levenseinde worden geconfronteerd. Een ander doel is om organisaties die zich verzetten tegen hulp om te sterven aan een neutrale of een pro-positie te bewegen. Wanneer artsen openlijk over hun posities praten, helpt het om dit doel te bereiken.

Artsen worden sprekers op medische conferenties en bieden informatie en voorlichting. Doctors for Dignity zal brieven schrijven aan de redacteur en een "deskundige" getuigenis geven aan wetgevers en rechtbanken, indien nodig. Waar het op neer komt is om artsen een platform te bieden om te pleiten voor meer inclusief beleid rond het levenseinde, inclusief de dood met waardigheid.

Vraag: Hoe heeft de groei van het lidmaatschap zich recentelijk ontwikkeld? Zijn er artsen die meer of minder in het voordeel zijn van deze beweging? (bijvoorbeeld, zijn jongere artsen er meer voor open, of lijken bepaalde specialiteiten er schijnbaar meer bij betrokken / open voor, etc.?)

Doctors for Dignity: Het groeien van het Doctors for Dignity-lidmaatschap lijkt gebonden te zijn aan nationale evenementen. We hebben leden gekregen toen Brittany Maynard publiekelijk pleitte voor hulp bij het sterven. Californische artsen zijn in grotere aantallen aan boord gekomen als gevolg van de hulp bij het sterven in de wetgevende macht van de staat en we hebben meer leden zien deelnemen tijdens de AMA-conventie. We ontvangen ook leden op andere conferenties waar Compassion & Choices aanwezig is.

Dokters van alle generaties voegen zich bij de end-of-life keuzebeweging. Degenen die tijd doorbrengen met patiënten met een terminale ziekte, hebben echter meestal een meer persoonlijke band met de oorzaak omdat zij uit de eerste hand het belang van kwaliteit, patiëntgerichte zorg aan het einde van hun leven hebben gezien.

Vraag: Wat zou u zeggen tegen een arts die "op het hek" is over deze kwestie - misschien hebben zij moeite om zich aan te passen aan wat zij op de medische school hebben geleerd: medische ethiek, met de rechten van de patiënt om waardig te sterven…

Doctors for Dignity: Het gesprek over medische ethiek en zorg aan het levenseinde evolueert voortdurend met nieuwe technologieën, zorgmodellen en sociale perspectieven, maar in het middelpunt van alle ontwikkelingen ligt de erkenning van het belang van gedeelde besluitvorming en effectieve communicatie. Er is gezegd dat patiënten de beste leraren zijn. Ik zou artsen aanmoedigen om echt met hun patiënten om te gaan en zich inleven in hun specifieke omstandigheden. Zet ze in het middelpunt van het proces en je perspectief zal veranderen.

Vraag: Hoe heeft de wet in staten waar het legaal is om hulp te bieden bij sterven, invloed op de keuzes rond het levenseinde?

Doctors for Dignity: Dankzij effectieve medische hulp van onze medische directeurs hebben artsen dit jaar meer dan ooit patiënten ondersteund door middel van het wetgevingsproces Death with Dignity in Oregon (een stijging van 34% ten opzichte van 2013).

Vraag: Wat moet een arts doen als hij / zij geïnteresseerd is in deze beweging? Hoe kunnen ze helpen?

Doctors for Dignity: Ik zou geïnteresseerde artsen willen aanmoedigen om onze Doc2Doc-lijn te bellen om meer te weten te komen over hoe zij hun eigen patiënten kunnen ondersteunen en zich kunnen aanmelden voor onze Doctors for Dignity-campagne. Ik zou hen ook willen aanmoedigen om hun stem te laten horen, zowel in hun eigen praktijk als bij hun gekozen vertegenwoordigers.

Vraag: Kan dit probleem conflicten op de werkplek veroorzaken als artsen verschillende opvattingen hebben? Als een arts bijvoorbeeld de waardigheid van de dood pleit, maar een andere arts van mening is dat het 'geassisteerde zelfmoord' is en daar fel tegen is, zou dit dan enige problemen met de werkgelegenheid kunnen veroorzaken? Zo ja, hoe moeten artsen hiermee omgaan?

Doctors for Dignity: Onze ervaring in Oregon laat zien dat artsen met een geschiedenis en een onderlinge verstandhouding over het algemeen elkaars perspectieven en motivaties begrijpen. Sommige van onze meest actieve voorstanders oefenen samen met enkele van de meest vocale tegenstanders. Door elkaar te benaderen met wederzijds respect en empathie, kunnen ze nauw samenwerken en de dialoog over dit onderwerp open en eerlijk houden.

Vraag: Zijn medische scholen in het licht van deze beweging überhaupt aan het aanpassen of updaten van hun curricula?

Doctors for Dignity: In Oregon bieden beide medische scholen mogelijkheden om deel te nemen aan training in de medische praktijk van hulp bij sterven. Steeds meer medische studenten in het hele land nemen contact met ons op en zoeken uit hoe ze beter geïnformeerd kunnen worden over deze optie aan het einde van hun levensduur. Deze maand werden we gecontacteerd door twee medische studieverenigingen, beide in het zuiden, over hoe je meer informatie kunt ontvangen. Het gesprek groeit en evolueert in een verbazingwekkend tempo.