Bacteriële en virale infecties gekoppeld aan miskraam

Sommige virale en bacteriële infecties kunnen het risico op zwangerschapsverlies vergroten. Hoewel enkele besmettelijke ziekten goed gedocumenteerde risicofactoren zijn voor een miskraam, suggereren andere onderzoeken dat enkele veel voorkomende vaginale infecties het risico op een miskraam kunnen verhogen.

Als u zich zorgen maakt, kunt u een van deze infecties hebben, overleg met uw arts over het testen en behandelen.

Bacteriële vaginose

Bacteriële vaginose (BV) is een veel voorkomende vaginale infectie die een visachtige geur veroorzaakt; jeuk; branden na geslachtsgemeenschap; en dunne, witte of grijze vaginale afscheiding.

Hoewel BV symptomen kan veroorzaken, hebben sommige vrouwen met BV helemaal geen symptomen. Sommige studies hebben bacteriële vaginose gekoppeld aan zowel het eerste als het tweede trimester van de miskraam, evenals een hoger risico op premature bevalling. Onderzoekers onderzoeken echter nog steeds hoe BV zich verhoudt tot een miskraam.

Uw gynaecoloog kan u tijdens uw bekkenonderzoek op BV testen door een staafje te nemen en het te testen op de aanwezigheid van bacteriën. Als u BV heeft, kan een vaginaal antibioticum op basis van crème helpen eventuele infecties op te lossen.

Chlamydia

Als u chlamydia en andere seksueel overdraagbare aandoeningen heeft, kan uw kans op het ontwikkelen van bekkenontstekingsziekte (PID) toenemen, een inflammatoire aandoening die een bekende risicofactor is voor ectopische zwangerschap. Tekenen van PID kunnen bekkenpijn, ongemak en koorts omvatten.

Onderzoekers hebben bewijs gevonden dat chlamydia de miskraam kan vergroten, omdat de bacteriën je immuunrespons kunnen veranderen tegen een vroege zwangerschap. Symptomen van chlamydia kunnen ontlading, jeuk, vaginale pijn, rectale pijn en afscheiding en pijn tijdens seks en plassen omvatten. Veel vrouwen met chlamydia zullen geen symptomen ervaren.

Als u chlamydia of PID heeft, moet u worden behandeld met antibiotica. PID vereist een langere antibioticabehandeling dan chlamydia. Uw arts kan chlamydia diagnosticeren door een uitstrijkje te testen dat is genomen van een bekkenexamen of met een bloedtest. Als u lang geleden onbehandelde chlamydia heeft en uw arts PID vermoedt, kunnen zij een echografie uitvoeren om te zoeken naar tekenen van chronische ontsteking.

Door voedsel overgedragen infecties

Bepaalde soorten bacteriële voedselvergiftiging, zoals Listeria en Salmonella infecties, zijn gebonden aan miskraamrisico's. Listeria is een type bacteriën dat het meest wordt aangetroffen in ongepasteuriseerde kaas en vleeswaren en kan de ziekte listeriose veroorzaken. Salmonella is gebruikelijk bij pluimvee, rood vlees en ongekookte eieren.

toxoplasmose

Sommige katten dragen een bacterie genaamd Toxoplasma gondii, die kan worden gevonden in kattenuitwerpselen, en is de reden waarom zwangere vrouwen de kattenbak niet moeten veranderen. Deze bacteriën veroorzaken een ziekte genaamd toxoplasmose, die een miskraam of aangeboren problemen bij een baby kan veroorzaken.

Parvovirus B19 (vijfde ziekte)

Parvovirus B19 veroorzaakt een relatief milde ziekte die vijfde ziekte wordt genoemd. De aandoening is meestal mild bij kinderen waarbij de meerderheid van de volwassenen immuun is, omdat de meeste mensen de ziekte op een bepaald moment tijdens de kindertijd opnemen, wat leidt tot permanente immuniteit. Parvovirus B19 kan hydrops foetalis veroorzaken, een ernstige aandoening die leidt tot vochtophoping bij de foetus, als een niet-immune zwangere vrouw wordt blootgesteld.

Volgens de CDC eindigt minder dan 5 procent van de vrouwen die parvovirus B19 krijgen tijdens de zwangerschap, aan een miskraam.

Rodehond

Rubella, ook wel Duitse mazelen genoemd, kan aangeboren aangeboren afwijkingen veroorzaken als je het tijdens je eerste trimester tijdens de zwangerschap vasthoudt. Rodehond kan ook een miskraam veroorzaken. Rubella komt niet vaak voor als gevolg van wijdverbreide vaccinatie tegen het virus dat het veroorzaakt (de R-component van het MMR-vaccin). Artsen testen vrouwen routinematig op immuniteit tegen rodehond als onderdeel van het prenatale bloedonderzoek.