Langetermijn-bijwerkingen van kankerbehandeling bij overlevenden

Naarmate de overlevingskansen van kanker verbeteren, worden late effecten van kankerbehandeling steeds belangrijker. Deze symptomen, waarvan er tenminste één aanwezig is in meer dan de helft van de overlevenden van kanker, hebben tot kort geleden minder aandacht gekregen, omdat onze focus lag op de behandeling en hopelijk genezing van de ziekte. Deze aandoeningen kunnen blijven bestaan ​​en / of ontstaan ​​maanden, jaren en zelfs decennia na de behandeling en kunnen de kwaliteit van leven van mensen die kanker hebben overleefd aanzienlijk verminderen.

Sinds de jaren 1970 is het aantal overlevenden van kanker in de Verenigde Staten verdrievoudigd, met naar schatting 13.500.000 overlevenden in de Verenigde Staten in 2012 en 30 miljoen overlevenden wereldwijd. In de Verenigde Staten heeft 3 procent van de volwassen bevolking kanker 5 jaar of langer overleefd.

Als je je afvraagt ​​of je voldoet aan de definitie van een kankeroverlevende, wordt een overlevende gedefinieerd als iemand die is gediagnosticeerd met kanker die begint op de dag van de diagnose en door gaat met de rest van zijn leven. Wat zijn enkele van deze symptomen en voorwaarden, en welke hulp is beschikbaar?

Hartziekte

Hart-en vaatziekten is een belangrijke oorzaak van ziekte en overlijden bij kankerpatiënten. Dit artikel richt zich op volwassenen die voor kanker worden behandeld, maar het is belangrijk op te merken dat mensen die voor kanker worden behandeld als kinderen of adolescenten 8 keer meer kans hebben om hartaandoeningen te krijgen dan mensen van dezelfde leeftijd die niet zijn behandeld voor kanker. Verschillende behandelingen voor kanker kunnen predisponeren voor hartziekten en vaak krijgen mensen met kanker een paar van deze behandelingen gecombineerd. Enkele van de meest voorkomende oorzaken zijn:

• Chemotherapie medicijnen, vooral medicijnen zoals Adriamycin (doxorubicine).
• Straling naar de borst, bijvoorbeeld met longkanker, linkszijdige borstkanker en lymfomen.
• Gerichte therapieën zoals antilichamen die worden gebruikt bij borstkanker zoals Herceptin.

Kankerbehandelingen kunnen op verschillende manieren het hart beïnvloeden en leiden tot andere aandoeningen. Sommige hiervan omvatten:

cardiomyopathie- Cardiomyopathie (zwakte van de hartspier) die leidt tot hartfalen is de meest voorkomende cardiale bijwerking van kankerbehandeling. Chemotherapie medicijnen, vooral medicijnen zoals Adriamycin (doxorubicine) en Cytoxan (cyclophosphamide) zijn niet ongebruikelijk geassocieerd met hartfalen. Als u in deze categorieën met medicijnen bent behandeld, heeft uw oncoloog misschien een echocardiogram besteld om uw cardiale ejectiefractie te evalueren voordat met chemotherapie wordt begonnen.

Straling naar de borst, bijvoorbeeld voor de ziekte van Hodgkin, linkszijdige borstkanker of longkanker, is een andere belangrijke oorzaak van hartziekten. Een in 2007 gepubliceerde studie suggereerde dat 10 tot 30 procent van de mensen die met borststraling worden behandeld, binnen het volgende decennium waarschijnlijk hartziekten zal krijgen. Deze studie moet echter met de nodige voorzichtigheid worden geïnterpreteerd, omdat sinds die tijd nieuwere stralingstechnieken (hartsparende technieken) zijn ontwikkeld die de straling naar het hart verminderen.

Dat gezegd hebbende, kan hartfalen vaak beginnen met alleen vage symptomen zoals vermoeidheid, een afname in uithoudingsvermogen, zwelling in de benen of kortademigheid door activiteit. Als u deze medicijnen hebt ontvangen of een bestralingstherapie op uw borst hebt gehad, vraag dan aan uw oncoloog of zij een cardiaal consult wil aanbevelen. Sommige kankercentra hebben nu cardio-oncologische programma's om deze problemen aan te pakken, vooral als u een persoonlijke of familiale voorgeschiedenis van hartaandoeningen heeft of andere risicofactoren voor hartziekten, zoals diabetes. En, zelfs als je denkt dat je symptomen niets zijn, is het altijd beter om veilig te zijn dan sorry als het om je hart gaat.

Coronaire hartziekte- Sommige kankerbehandelingen kunnen de bekleding van hartvaten beschadigen en leiden tot vroegtijdige hartaandoeningen. Zoals hierboven vermeld, is dit met name het geval bij overlevenden van kinderen, adolescenten en jonge volwassenen.

ritmestoornissen- Kankerbehandelingen kunnen ook het "elektrische systeem" van het hart beschadigen, wat resulteert in abnormale hartritmes (hartritmestoornissen). Als je een licht gevoel in het hoofd, hartkloppingen ervaart of het gevoel hebt dat je hart langzamer gaat kloppen of in plaats daarvan racet, moet je dat aan je arts laten weten.

Vermoeidheid

Hoewel niet zo ernstig als hartaandoeningen, is kankermoeheid een al te vaak voorkomend symptoom dat de meerderheid van de overlevenden van kanker treft. Naast de kwaliteit van leven, kan vermoeidheid een risicofactor zijn voor een lagere overleving. Kankervermoeidheid is moeilijk te begrijpen als je het zelf niet hebt meegemaakt; het is niet het soort vermoeidheid dat kan worden verlicht met een goede nachtrust of een kopje koffie. Spanning met geliefden kan zich ontwikkelen als je vrienden en familie verwachten dat je zelf na de behandeling terugkeert naar je pre-kanker. Als je dit frustrerend vindt, ben je niet de enige. Bekijk deze tips voor het omgaan met aan kanker gerelateerde vermoeidheid en, beter nog, druk het artikel af en geef het aan familie en vrienden die het "gewoon niet snappen".

Maar eerst een goed gesprek met uw arts. Er zijn enkele oorzaken van vermoeidheid veroorzaakt door behandelingen van kanker die behandelbaar kunnen zijn. Een voorbeeld is langdurige bloedarmoede na chemotherapie. Een ander voorbeeld is hormonale veranderingen. Bestralingstherapie naar het hoofd en de nek kan resulteren in lage schildklierhormoonniveaus (hypothyreoïdie) die naast andere klachten andere vermoeidheid kunnen veroorzaken of daaraan kunnen bijdragen. In tegenstelling tot hypothyreoïdie kan chemotherapie ook leiden tot hyperthyreoïdie (een overactieve schildklier) die gewichtsverlies, een tremor en angst kan veroorzaken die ernstig kan zijn.

Er zijn veel andere oorzaken van vermoeidheid na de behandeling van kanker, sommige zijn behandelbaar, andere niet, maar uw arts zal alleen weten om u te onderzoeken en de noodzakelijke tests te bestellen als u spreekt. Als u een overweldigend verlangen hebt om uw hoofd te bedekken met uw kussen wanneer uw alarm de ochtend aankondigt, neem dan contact op met uw arts.

Slapeloosheid

Slapeloosheid komt veel voor bij overlevenden van kanker en duurt vaak nog jaren na de behandeling. Hoewel dit symptoom voor sommigen triviaal kan klinken, vermindert chronische slapeloosheid niet alleen de kwaliteit van het leven, maar verhoogt het ook het risico op verdere lichamelijke en psychische problemen. Onderzoek heeft aangetoond dat cognitieve gedragstherapie voor slapeloosheid (CBTI) dit symptoom voor veel mensen met kanker aanzienlijk kan verbeteren.

Perifere neuropathie

Perifere neuropathie - schade aan zenuwen die leiden tot de armen en benen die vaak permanent zijn - is een zeer frustrerend laat effect van kankerbehandeling. Deze aandoening treft ongeveer een derde van de mensen met kanker en de incidentie neemt toe. Symptomen kunnen zijn: gevoelloosheid, tintelingen, pijn in de "pennen en naalden" en koude intolerantie die meestal voorkomt in een "kous-en-handschoen" -distributie. Verminderde sensatie in de handen en voeten kan interfereren met eenvoudige activiteiten zoals het dichtknopen van kleding of moeite met het plaatsen van uw voeten, wat resulteert in vallen. Veel medicijnen voor chemotherapie kunnen neuropathie veroorzaken, maar komen meestal voor bij geneesmiddelen zoals Platinol (cisplatine) en Taxol (paclitaxel). Behandeling omvat vaak het gebruik van medicijnen zoals actuele gels, anti-epileptica, antidepressiva en soms narcotische medicijnen tegen ernstige pijn. Alternatieve therapieën, zoals massage, acupunctuur en geleide beelden, kunnen voor sommige mensen aanzienlijke verlichting bieden. Er wordt momenteel onderzoek gedaan naar manieren om te voorkomen dat neuropathie optreedt tijdens chemotherapie.

Cognitieve beperking

In de volksmond bedachte 'chemobrain', hebben cognitieve uitdagingen na chemotherapie de laatste jaren de aandacht getrokken. Symptomen zoals moeilijkheden met multitasking en concentratiestoornissen kunnen tijdens de chemotherapie beginnen en blijven maanden of jaren aanhouden. Stralingstherapie naar de hoofd- en nekgebieden voor hoofd- en nekkankers, hersentumoren, hersenmetastasen en profylactische schedelbestraling (PCI) (gebruikt voor sommige mensen met longkanker) kan ook bijdragen aan deze symptomen. Voor sommige mensen kan het nuttig zijn om je te concentreren op één taak per keer, lijsten bij elkaar te houden om de gaten in het geheugen te compenseren en 'hersenoefeningen' te doen, zoals sudoku. Voor anderen kan overleg met een neuroloog of psycholoog worden aanbevolen wanneer de symptomen het dagelijks leven verstoren.

Post-traumatische stress-stoornis

Posttraumatische stressstoornis bij kankerpatiënten is een andere aandoening die onlangs meer aandacht heeft gekregen onder overlevenden van kanker. Deze aandoening, die beter bekend staat als voorkomend bij degenen die zijn blootgesteld aan oorlog of slachtoffers van verkrachting, wordt bijvoorbeeld verondersteld aanwezig te zijn in maar liefst 35 procent van de patiënten na behandeling. De behandeling van PTSS kan verschillende modaliteiten met zich meebrengen, maar de belangrijkste stap is om in de eerste plaats deze vaak ondergediagnosticeerde aandoening te herkennen.

Angst

Hoewel depressie niet meer voorkomt onder overlevenden van kanker dan mensen die geen kanker hebben ervaren, is angst een aanzienlijk probleem. Een studie die naar bijna 50.000 overlevenden van kanker keek, ontdekte dat 18 procent van deze mensen last had van angst nadat de behandeling was voltooid. Deze angst leek niet af te nemen met de tijd, en in feite hadden degenen die 10 jaar of langer van de behandeling waren een bijzonder hoge mate van angst. Een angst voor terugkeer van kanker is een vorm van angst die een zorg is die de meeste, zo niet alle overlevenden van kanker van tijd tot tijd ervaren.

Als u merkt dat angst een zorg voor u is, overleg dan met uw arts. Dit symptoom betekent niet noodzakelijk dat u een voorgeschreven medicijn nodig hebt, en in tegenstelling hiermee kunnen alternatieve therapieën zoals acupunctuur, massage, ademhalingsoefeningen en geleide beeldvorming u helpen dit symptoom op te lossen terwijl het u ook in het algemeen ten goede komt.

Onvruchtbaarheid

Bezorgdheid over de vruchtbaarheid kan verbleken in vergelijking met de diagnose van kanker, maar is een zeer reële zorg voor jonge volwassenen met kanker. Deze artikelen bespreken hoe kankerbehandelingen de vruchtbaarheid voor zowel mannen als vrouwen kunnen beïnvloeden.

osteoporose

Veel chemotherapie en hormonale behandelingen kunnen leiden tot botverlies. Dit kan op zijn beurt leiden tot breuken.Het is belangrijk om met uw arts te praten over het meten van uw botdichtheid als dit niet is gedaan, en ook om uw vitamine D-spiegel te controleren, omdat een vitamine D-tekort kan leiden tot osteoporose en andere aandoeningen. Bovendien suggereert enig onderzoek dat voor sommige kankers het risico van herhaling lager kan zijn voor mensen die voldoende vitamine D hebben.

Seksuele disfunctie

Seksuele disfunctie is een veel voorkomend en even frustrerend probleem bij mensen die kanker hebben overleefd. Kanker kan lichamelijke en hormonale veranderingen veroorzaken die seksueel genot beperken, en natuurlijk de emotionele ontreddering die op deze fysieke veranderingen speelt. Dit artikel over het voeden van je seksualiteit tijdens de behandeling van kanker bespreekt enkele van de oorzaken, evenals tips voor het verbeteren van je seksualiteit na de behandeling die je misschien niet bent tegengekomen.

Secundaire kanker

Veel kankerbehandelingen zijn ontworpen om het DNA van cellen te beschadigen om de dood van kankercellen te veroorzaken. Helaas worden normale cellen vaak aangetast in het proces, wat kan leiden tot de ontwikkeling van kankerjaren en decennia later. Chemotherapie, met name geneesmiddelen zoals de alkylerende stoffen, bijvoorbeeld Cytoxan (cyclofosfamide,), topoisomerase-remmers (bijvoorbeeld Etoposide) en anthracyclinemiddelen (bijvoorbeeld Adriamycine (doxorubicine) vormen het hoogste risico op secundaire kankers. predisponeren voor secundaire maligniteiten in de toekomst. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat het risico van deze kankers meestal verbleekt in vergelijking met de voordelen van deze behandelingen voor de behandeling van primaire kanker.

Andere late effecten

Kankerbehandelingen kunnen bijna elk gebied of orgaansysteem in het lichaam beïnvloeden. Lymfoedeem, nierschade, longfibrose, tandbederf, gehoorverlies en staar, om maar een paar zorgen te noemen, komen vaker voor bij diegenen die kanker hebben overleefd dan bij de algemene bevolking.

Een advocaat voor jezelf zijn na de behandeling

Het is erg belangrijk dat oncologen en huisartsen samenwerken om een ​​soepele overgang te vormen voor overlevenden van kanker. Veel oncologen werken samen met hun patiënten om een ​​'overlevingsplan voor nabestaanden' te voltooien, waarin de follow-upinformatie, de te bekijken symptomen en andere informatie voor overlevenden worden besproken. Als u geen overlevingsplan hebt, vraag uw oncoloog dan om met u samen te werken om er een te voltooien. Hier is een voorbeeld van een sjabloon van een zorgplan dat is ontwikkeld door de Minnesota Care Alliance. Het kan niet genoeg benadrukt worden hoe belangrijk het is om kopieën van uw medische dossiers bij de hand te hebben om bij u te dragen.

Omdat het concept van 'kankeroverleven' relatief nieuw is, blijven veel overlevenden van kanker na behandeling nog steeds tussen de scheuren. Meer dan eens heb ik de opmerking gehoord dat iemand werd ontslagen door hun oncoloog, waardoor ze het gevoel hadden dat ze gewoon dankbaar moesten zijn dat ze het overleefden. Maar zoals hierboven vermeld, heeft de meerderheid van de mensen die kanker hebben overleefd, een blijvend effect. Het is belangrijk dat eventuele problemen die u hebt, worden aangepakt, maar de enige manier waarop medische professionals uw bezorgdheid kennen, is als u spreekt.