10 Ernstige infecties van het ruggenmerg

De voorwaarde myelopathie betekent een probleem met het ruggenmerg, wat kan leiden tot gevoelloosheid, zwakte, dysautonomie en meer. Er zijn veel verschillende mogelijke oorzaken van myelopathie. Infectie is niet de meest voorkomende oorzaak, maar artsen moeten het herkennen omdat infecties verschillende soorten behandeling vereisen. Virussen, bacteriën, schimmels of parasieten kunnen allemaal leiden tot schade aan het ruggenmerg. Bekijk de volgende 10 soorten infecties van het ruggenmerg nader.

virussen

• Menselijk immunodeficiëntievirus (HIV): Neurologische complicaties van HIV komen zeer vaak voor tijdens de ziekte. Sommige van deze complicaties zijn te wijten aan opportunistische infecties die profiteren van het verzwakte immuunsysteem van het lichaam. HIV zelf kan echter het zenuwstelsel aanvallen, inclusief het ruggenmerg. Onderzoeken naar het ruggenmerg van mensen die met HIV zijn gestorven, hebben een unieke myelopathie gevonden tussen 11 tot 22 procent van het ruggenmerg. Wanneer deze patiënten symptomen hadden, zouden ze klagen over tintelingen en ongemak in hun benen, gevolgd door zwakte en verlies van evenwicht. Vaak kan verlies van darm- of blaascontrole volgen. Gewoonlijk zijn het gevoel van vibratie en de positiegevoeligheid (proprioceptie) meer verminderd dan andere zintuigen zoals temperatuur of pijn. Naast het behandelen van HIV is een grondige opwerking nodig om andere infecties of ziektes zoals lymfoom uit te sluiten.
• Humaan T-cel lymfotroop virus type 1 (HTLV-1): Dit virus komt het meest voor in tropische gebieden, en daarom is de myelopathie die door dit virus wordt veroorzaakt, bekend als tropische spastische paraparese (TSP) of HTLV-1-geassocieerde myelopathie (HAM). Zwakte ontwikkelt zich langzaam over de jaren heen. Zintuiglijke veranderingen en dysautonomieën komen ook veel voor.

• Herpes virussen: De herpesfamilie van virussen omvat varicella zoster (VZV, de oorzaak van waterpokken), herpes simplex-virus (HSV), Epstein-Barr-virus (EBV, de oorzaak van mononucleosis) en cytomegalovirus (CMV). Allen kunnen ziekte in het ruggenmerg veroorzaken.
  • VZV veroorzaakt gordelroos na te zijn gereactiveerd in het ganglion van de dorsale wortel nabij het ruggenmerg, wat resulteert in een zeer pijnlijke uitslag. Een myelitis kan op hetzelfde moment optreden als de huiduitslag, wat resulteert in zwakte, maar het kan ook langzaam en zonder uitslag optreden bij mensen die immuunonderdrukt zijn.
  • Myelitis veroorzaakt door andere herpesvirussen, zoals HSV, komt zelden voor bij mensen met intacte immuunsystemen. Bij degenen met een beschadigd immuunsysteem, zoals die met een ernstige HIV-infectie, kunnen virussen zoals CMV een myelitis veroorzaken met gevoelloosheid, zwakte en urineretentie. Behandeling met antivirale middelen is in deze situatie de beste manier van handelen, evenals, indien mogelijk, het corrigeren van de immunosuppressie.
• enterovirussen: Het bekendste enterovirus om het ruggenmerg te infecteren is polio, dat gelukkig zeer zeldzaam is geworden in de ontwikkelde landen. Zoals amyotrofische laterale sclerose (ALS), beïnvloedt polio de voorhoorncellen van het ruggenmerg, wat leidt tot verlamming zonder sensorische veranderingen.Hoewel de verlamming veroorzaakt door polio eigenlijk een ongebruikelijke complicatie is (1 procent tot 2 procent), zijn de effecten ernstig en waren ze een veelvoorkomende oorzaak van verwonding en ziekenhuisopname totdat de komst van immunisatie de ziekte hielp uitroeien.

• West Nile-virus: West-Nijlvirus wordt gedragen door muggen. Neurologische complicaties komen voor bij ongeveer 5 procent van de geïnfecteerde patiënten, waaronder meningitis of verlamming. Net als bij polio wordt gedacht dat deze verlamming het gevolg is van een verlies van cellen van de voorste hoorn. Mechanische ventilatie kan nodig zijn als de symptomen ernstig genoeg worden.

syphilis

Syfilis is in de neurologie een "grote mimicker" genoemd omdat de ziekte bijna alles in het zenuwstelsel kan doen. De ziekte dringt meestal binnen een jaar na infectie het zenuwstelsel binnen, maar slechts ongeveer 5% van de mensen met syfilis ontwikkelt klinische problemen. Omdat syfilis meestal wordt gevangen voordat de mogelijkheid voor neurologische problemen kan ontstaan, zijn deze complicaties nu zeldzaam. Onder de vele mogelijke gedaantes van syfilitische infectie, was ruggenmergziekte tien keer vaker voor dan anderen. Daarna was er een meningomyelitis en spinale vaatziekte. Al met al kunnen syfilisinfecties op verschillende manieren invloed hebben op het ruggenmerg.

De term "tabbladen dorsalis" verwijst naar de meest voorkomende ruggenmergaandoening die geassocieerd is met syfilis en ontwikkelt zich meestal 10 tot 15 jaar na de eerste infectie. Bij 70 procent van deze patiënten is een ernstige periode van pijn het eerste symptoom. Dit wordt gevolgd door impotentie en problemen met de controle van de blaas en de darm. Gevoelloosheid, tintelingen en andere problemen met het resultaat van de sensatie. De volgende fase omvat ernstige ataxie van de benen, waardoor het steeds moeilijker wordt om te lopen. Uiteindelijk is de laatste fase volledige verlamming van de benen.

Meningomyelitis is een ontsteking van het weefsel rond het ruggenmerg en het ruggenmerg zelf. Het eerste symptoom is een gevoel van beenzwaarte. Het sensorische verlies is minimaal, maar de benen worden steeds zwakker.

Syfilis kan ook een vasculitis veroorzaken die ischemische schade aan het ruggenmerg veroorzaakt door de bloedstroom af te sluiten, of het kan abnormale gezwellen veroorzaken, de zogenaamde gumma's die de natuurlijke zenuwvezels in het snoer langzaam samenpersen. Gelukkig reageert de ziekte meestal goed op penicilline.

Tuberculose

Net als syfilis kan tuberculose veel verschillende soorten neurologische problemen veroorzaken, maar gelukkig is het zeldzaam in de ontwikkelde landen. Het meest voorkomende probleem van het ruggenmerg is het gevolg van botachtige laesies in de wervelkolom die zich naar het ruggenmerg verspreiden. Rugpijn is het meest voorkomende eerste symptoom, omdat het snoer wordt omhuld door pus van de geïnfecteerde wervel.

Bacteriële abcessen

Een abces is een infectie die is afgeschermd van de rest van het lichaam door het immuunsysteem van het lichaam. Het resultaat is een ingesloten verzameling pus. Deze groei kan soms opzwellen, wat leidt tot compressie van normale structuren in het lichaam, waaronder het ruggenmerg. De meest voorkomende oorzaak van abcessen van het ruggenmerg is Staphylococcus aureus. De infectie is gescheiden van de rest van het lichaam, dus het geven van antibiotica is meestal niet de beste aanpak, omdat de medicijnen niet door de barrière kunnen. Een neurochirurg kan nodig zijn om het abces te verwijderen zonder het te scheuren en de infectie in het lichaam te morsen.

Schimmelinfecties

Een schimmelziekte die alleen het ruggenmerg infecteert, is zeldzaam en komt meestal alleen voor bij mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem. Sommige schimmels, zoals Aspergillus, kunnen de spinale epidurale ruimte binnendringen en andere kunnen leiden tot gezwellen genaamd granulomen die het ruggenmerg kunnen comprimeren.

Parasitaire infecties

Terwijl parasitaire infecties van het ruggenmerg zeldzaam zijn in geïndustrialiseerde landen, wereldwijd Schistosoma infecties zijn een van de meest voorkomende oorzaken van infectieuze myelopathie. Deze zijn meestal te vinden in Zuid-Amerika, Afrika en Oost-Azië. De organismen leven normaal gesproken in zoet water en mensen kunnen besmet zijn als ze in dat water zwemmen. De hondenlintworm Echinococcus granulosus kan cysten veroorzaken die het ruggenmerg samenpersen. Cysticercosis kan in ongeveer 5 procent van de gevallen ook het ruggenmerg omvatten. Paragonimiasis is een longblaasje dat voornamelijk voorkomt in Azië en kan worden verkregen door het eten van slecht gekookte zoetwaterkrabben. Alles kan uiteindelijk resulteren in de doofheid, tintelingen, zwakte en andere problemen veroorzaakt door myelopathie.

Hoewel deze infecties dramatisch, angstaanjagend en vaak ernstig kunnen zijn, is de waarheid dat de meeste van hen behandelbaar zijn als ze op de juiste manier worden geïdentificeerd, vooral als ze zo snel mogelijk worden gevonden.