Bevroren schouderoorzaken en behandelingen

Een bevroren schouder is een veelvoorkomende oorzaak van schouderpijn, maar wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd als een rotator-manchet. Bevroren schouder is anders dan rotator cuff tendinitis of een rotator cuff scheur, en terwijl beide aanzienlijke pijn kunnen veroorzaken, leidt een bevroren schouder tot een stijve verbinding. Patiënten met een frozen shoulder hebben beperkte mobiliteit van het schoudergewricht en klagen vaak over aanzienlijke pijn, zelfs met eenvoudige activiteiten.

Bevroren schouder wordt meestal gevonden bij patiënten die:

• Vrouw
• Van middelbare leeftijd (40-60)
• Zonder een duidelijke reden

De laatste verklaring is er omdat de meeste mensen een geleidelijk begin van ongemak hebben. Soms herinneren patiënten zich een gebeurtenis die zich voordeed de eerste keer dat ze de symptomen opmerkten, maar dit is meestal een relatief milde activiteit. In werkelijkheid zijn deze activiteiten waarschijnlijk niet de oorzaak van de frozen shoulder, maar eerder de eerste activiteit die plaatsvond zodra de patiënt stijfheid van het gewricht begon te ontwikkelen.

Oorzaken

Er zijn verschillende omstandigheden die risicofactoren lijken te zijn voor patiënten om een ​​frozen shoulder te ontwikkelen. Deze aandoeningen worden veel vaker gezien bij patiënten bij wie de diagnose 'frozen shoulder' wordt gesteld, maar deze zijn niet altijd aanwezig bij patiënten met een frozen shoulder.

Sommige van deze voorwaarden zijn onder meer:

• Endocriene abnormaliteiten: De meest voorkomende aandoening bij patiënten die spontaan een frozen shoulder ontwikkelen, zijn endocriene afwijkingen. In feite hebben sommige patiënten met een frozen shoulder geen kennis van een onderliggende endocriene afwijking en pas na de diagnose van een frozen shoulder wordt een onderliggende aandoening vastgesteld. De meest voorkomende afwijkingen zijn diabetes en schildklieraandoeningen (zowel hyperthyreoïdie als hypothyreoïdie worden gezien). Patiënten die een spontane frozen shoulder ontwikkelen, bespreken met hun huisarts of verdere screening nodig is voor deze endocriene afwijkingen.
• Immobilisatie: De tweede meest voorkomende oorzaak van een frozen shoulder is te wijten aan immobilisatie of trauma. Vaak genoemd een "secundaire" bevroren schouder (in tegenstelling tot een primaire bevroren schouder) deze oorzaken zijn het resultaat van een traumatisch letsel, een operatie of een andere reden waarvoor een schouder was geïmmobiliseerd. Sommige patiënten met schouderfracturen kunnen deze aandoening ontwikkelen. Een andere veelvoorkomende oorzaak van secundaire frozen shoulder is na operatie van de rotator cuff.

• Neurologische stoornissen: Neurologische stoornissen, zoals de ziekte van Parkinson, kunnen aanwezig zijn bij patiënten met de ontwikkeling van een spontane frozen shoulder. Veel minder gebruikelijk dan patiënten met endocriene afwijkingen, neurologische aandoeningen kunnen een risicofactor zijn voor de ontwikkeling van deze aandoening.
• Hartziekte: Hartafwijkingen, waaronder coronaire hartziekte en andere hartaandoeningen, kunnen leiden tot de ontwikkeling van een frozen shoulder.

Hoewel deze omstandigheden een persoon gevoeliger kunnen maken voor de ontwikkeling van een frozen shoulder, is de meest voorkomende oorzaak van een frozen shoulder 'idiopathisch', ook wel een mooie manier om te zeggen: 'we weten niet waarom.'

Behandeling

Een bevroren schouder kan een uiterst frustrerende toestand zijn. Vaak lijken ze vanuit het niets, de symptomen van een frozen shoulder kunnen jaren duren om volledig op te lossen. De stadia van de frozen shoulder verlopen traag. Het goede nieuws is dat pijn de neiging heeft om binnen een paar maanden te verbeteren, de uitdaging is typisch het herstel van mobiliteit dat jaren kan duren.

Meestal kunnen patiënten met fysiotherapie en andere behandelingen volledig herstellen van deze aandoening. Pijn kan maanden duren om op te lossen, de beweging zal misschien nooit helemaal terugkeren, maar het functioneren verbetert bijna altijd naar normaal. Het andere goede nieuws is dat chirurgie zelden nodig is om te verbeteren van deze aandoening.