Hoe met uw kinderen te praten over echtscheiding

Het nemen van de beslissing om een ​​echtscheiding te krijgen is niet eenvoudig, en het vertellen aan je kinderen maakt het niet eenvoudiger. Praten met je kinderen over echtscheiding - met je partner, indien mogelijk - is noodzakelijk. En het is zeker geen gesprek om licht te nemen.

De manier waarop je het gesprek benadert en de dingen die je zegt, zal een grote impact hebben op hoe jouw kind de scheiding bekijkt, en dat kan een verschil maken in hoe hij omgaat met de komende veranderingen in je familie.

Voordat de talk

Het kan moeilijk zijn om tijd door te brengen met je toekomstige ex-echtgenoot; Op dit moment moeten jullie echter nog steeds een team vormen om je kinderen te ondersteunen. Het is het beste als je samen kunt werken om de belangrijkste gesprekspunten van het gesprek te schrijven, dus jullie staan ​​beiden op dezelfde pagina en geven dezelfde antwoorden op vragen die zeker gesteld zullen worden.

Dit is het moment om af te spreken om niet voor de kinderen te vechten, elkaar de mond te snoeren of de kinderen onder druk te zetten om een ​​kant te kiezen.

Als jullie echt niet op dezelfde plek kunnen zijn om je kinderen over de scheiding te vertellen, moet je nog steeds een discussie hebben over wat de kinderen moeten weten en dezelfde beloften doen om elkaar met respect te behandelen. Wanneer het gesprek over echtscheiding plaatsvindt met elke ouder, moeten ze herhalen wat de andere ouder heeft gezegd.

Wanneer en waar te praten

Denk goed na over waar en wanneer u een gesprek met uw kinderen zou moeten voeren. Je wilt ze genoeg tijd geven om vragen te stellen en aan te passen voordat er wijzigingen worden aangebracht, en je wilt dat doen op een rustige locatie zonder afleiding.

Idealiter spreek je met je kinderen over je scheiding twee tot drie weken voordat jij en je echtgenote daadwerkelijk scheiden - je wilt niet dat één ouder onmiddellijk na het gesprek weggaat.

De kinderen hebben tijd nodig om zich aan te passen en vragen te stellen, dus overweeg om aan het begin van het weekend met hen te praten. Op die manier kun je praten als ze de scheiding verder willen bespreken en ze een paar dagen de tijd hebben om erover na te denken voordat ze teruggaan naar school.

Wie te vertellen

Deze is gemakkelijk iedereen tegelijkertijd te vertellen. Het is verleidelijk om alleen een ouder kind te vertellen en de baby van het gezin te beschermen; maar dan leg je de last van geheimhouding op de oudste.

Zelfs als je denkt dat een jonger kind het niet zal begrijpen, verzamel dan het hele gezin in een keer voor het gesprek over de scheiding.

Wat te bespreken

Dit is niet het moment of de plek om je te verdiepen in waarom je gaat scheiden. Blaming hoort hier niet thuis.

Maak uw boodschap duidelijk en eenvoudig: We hebben besloten dat we niet meer samen kunnen leven. Dit was geen gemakkelijke beslissing, maar was belangrijk om te maken. We houden allebei heel erg veel van je, en de beslissing om te scheiden heeft niets met jou te maken.

Herhaal dat de echtscheiding niemand's schuld is - vooral die van je kind - en je zult nog steeds een familie zijn, alleen op een andere manier. Stel je kinderen gerust dat ze jullie allebei zullen zien, en je zult net zo veel van ze blijven houden als je ooit deed.

Hoe om te gaan met de onzekerheid

Uw kind heeft mogelijk veel vragen die u nog niet kunt beantwoorden. Het kan te vroeg zijn om antwoorden te geven op vragen als "Waar zal ik wonen?" Of "Hoe vaak zal ik van huis wisselen?"

Erken dat wanneer je het antwoord niet kent maar geruststelling geeft. Zeg: "We weten nog niet zeker wat de woonarrangementen zijn. Maar we gaan hard werken om iets te vinden dat het beste bij u past."

Valideer de gevoelens van uw kind

Vermijd dingen als: "Maak je geen zorgen, we zullen goed zijn" of "Niet huilen. We zullen nog steeds een gezin zijn. "In plaats daarvan, valideer je de emoties van je kind. Zeg dingen als: "Ik weet dat dit op dit moment echt eng moet voelen" of "Het is goed om verdrietig te zijn dat we niet allemaal onder hetzelfde dak zullen leven."

En wees niet verbaasd als je kind doet alsof het hem niet uitmaakt dat je gaat scheiden. Het kan een tijdje duren voordat de ernst van de situatie volledig inzakt.

Uw kind zal de veranderingen die de echtscheiding vergezellen op zijn eigen manier verdriet doen. Hij kan op een dag bedroefd zijn omdat je niet samen bent en de volgende dag opgewonden raakt omdat hij zich realiseert dat hij twee slaapkamers zal hebben. Laat je kind weten dat wat hij voelt in orde is, ook al zijn sommige van die emoties soms ongemakkelijk.

Informeer andere zorgverleners

Je zou kunnen overwegen om de leraren van je kinderen te vertellen over de echtscheiding de dag voordat je besluit het gesprek te voeren. Dit bereidt de leerkracht voor op mogelijke uitval van gedrag, die zij aan u kan rapporteren.

Vraag de leerkracht natuurlijk om discreet te zijn met de informatie en niet met het kind hierover te praten, tenzij hij het zelf zegt. De meeste leerkrachten zullen waarderen dat ze weten wat er thuis gebeurt.

U moet ook andere zorgverleners informeren dat u het nieuws aan uw kinderen hebt doorgegeven. Daycare-providers, coaches of andere volwassenen die toezicht houden op uw kinderen kunnen helpen evalueren hoe het nieuws uw kind beïnvloedt in andere settings.

Zoek professionele hulp wanneer nodig

Echtscheiding kan een psychologische tol van kinderen vragen. Wees op uw hoede voor tekenen dat uw kinderen zich niet goed aanpassen. Die tekens kunnen zijn:

• kleuters - Angst, lusteloosheid of stappen achteruit in ontwikkeling, zoals midden in de nacht wakker worden of ongelukken hebben.
• Basisschoolkinderen - angst, woede of angst, toegenomen gedragsproblemen en een grote achteruitgang van de schoolprestaties.
• Tieners - agressief en delinquent gedrag, terugtrekking, ongepast seksueel gedrag, middelengebruik en slechte schoolprestaties.

Als uw kind moeite heeft om zich aan te passen aan de veranderingen, zoek dan professionele hulp. Praat met de arts van uw kind of neem contact op met een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg.