Symptomen, oorzaken en behandeling van wratten Plantaris

Plantaire wratten zijn die zich ontwikkelen op de bodem van de voet (bekend als het plantaire oppervlak). Veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV), beïnvloeden deze abnormale maar goedaardige huidgroei de bovenste huidlaag, die bekend staat als de epidermis. Een wrat in de plant kan zich verspreiden als je hem aanraakt, krabt of eruit haalt. Sommige kunnen zich op één of beide voeten ontwikkelen tot wijd verspreide clusters, om na maanden of jaren spontaan te verdwijnen. Afhankelijk van de locatie kan een wrat soms tegen gevoelige weefsels en zenuwuiteinden drukken, waardoor pijn en ongemak ontstaat.

Hoewel iedereen een plantwrat kan krijgen, zijn deze meestal van invloed op kinderen, tieners en jonge volwassenen. Sommige kleinere gezwellen kunnen vanzelf verdwijnen zonder behandeling, en anderen kunnen vaak thuis worden behandeld met een vrij verkrijgbare wrattenverwijderaar. Degenen die groter of bijzonder pijnlijk zijn, hebben mogelijk een medische behandeling nodig, inclusief cryotherapie of chirurgische excisie.

Oorzaken

Alle wratten worden veroorzaakt door HPV, hetzelfde virus geassocieerd met genitale wratten, waarvan er meer dan 100 stammen zijn. Het type dat primair geassocieerd wordt met plantaire wratten is HPV-1. Minder vaak voorkomende boosdoeners zijn HPV-typen 2, 4, 60 en 63.

Bij infectie met HPV beginnen de epidermale cellen zich snel te vermenigvuldigen, wat leidt tot de vorming van een wrat (wrat). Die gevonden zijn de voetzolen worden gewoonlijk verruca genoemd.

Het virus gedijt op vochtige oppervlakken en kan gemakkelijk worden overgedragen via kleine breuken in de buitenste schil van de opperhuid, het stratum corneum. Na infectie kan een wrat zich enkele weken of maanden niet ontwikkelen. Zodra de wrat is vastgesteld, kan het virus echter van de oorspronkelijke begroeiing naar aangrenzende breuken in de huid bewegen.

Niet iedereen die wordt blootgesteld aan HPV zal een wrat ontwikkelen. Mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem, zoals die met HIV, zijn bijzonder kwetsbaar. Voeten die zwaar transpireren of die regelmatig worden blootgesteld aan vochtige oppervlakken, zoals een kleedkamer, hebben ook meer kans op wratten.

Hoewel een plantart wrat in de loop der tijd zal verdwijnen, heeft ongeveer 10 procent van de gevallen terugkerende episodes. In tegenstelling tot genitale wratten zijn plantaire wratten niet geassocieerd met kanker.

symptomen

Plantaardige wratten lijken qua uiterlijk op likdoorns maar worden gedifferentieerd door hun locatie en structuur. Hoewel likdoorns vaak worden aangetroffen op de bovenoppervlakken van de kleinere tenen (met name over een gewricht), hebben plantaire wratten de neiging zich te ontwikkelen op de hiel of gewichtdragende delen van de voetzolen. Bij het terugsnoeien krijgt een plantaire wrat karakteristieke zwarte stippen waar vergrote capillairen zijn uitgehard. Met de tijd, of soms zelfs in het begin, kunnen verschillende plantaire wratten in een groep verschijnen.

Plantaardige wratten kunnen vaak naar binnen groeien door de druk die erop wordt uitgeoefend wanneer je loopt of staat. Deze wratten hebben korrelige, vingervormige vezels omgeven door een verhard callus. Inwendig groeiende wratten en die zich bevinden in de huidplooien van de tenen hebben de neiging om het meest pijnlijk te zijn.

Grotere plantaire wratten soms gespleten, gevoelig weefsel blootstellend en teweegbrengende pijn en bloeden.

Diagnose

Plantaardige wratten worden typisch gediagnosticeerd door het verschijnen van de huidgroei. In geval van twijfel kan uw arts de groei inkorten om te zien of er zwarte stippen in de vezelachtige weefsels aanwezig zijn.

Als de groei uitgebreid of atypisch is, kan een huidschraping (scheerbiopsie) worden uitgevoerd en naar het laboratorium worden gestuurd om te controleren op andere vergelijkbare aandoeningen, zoals molluscum contagiosum, plaveiselcelcarcinoom of een tuberculosegerelateerde complicatie die bekend staat als verrucosa cutis.

Behandeling

De meeste plantaire wratten kunnen thuis worden behandeld als ze klein zijn en niet opdringerig. U moet echter altijd naar een arts gaan als een wrat bloedt, waardoor de manier waarop u loopt, verandert qua structuur of uiterlijk, of ondanks de behandeling verslechtert. Dit geldt met name als u diabetes hebt, omdat zelfs een kleine wrat extreme neuropathische pijn kan veroorzaken of tot een diabetische voetinfectie kan leiden.

Huismiddeltjes

Er zijn tal van over-the-counter (OTC) wrattenbehandelingen, waarvan de meeste salicylzuur bevatten. Sommige worden topisch aangebracht met een druppelaar of staafje, terwijl andere met een pleister op de wrat worden aangebracht. Er zijn zelfs spuitbussen die geleidelijk aan kunnen bevriezen en het aangetaste weefsel kunnen doden.

Andere mensen vertrouwen op de ducttape-methode, een onschuldige maar twijfelachtige praktijk waarbij ducttape herhaaldelijk op een wrat wordt aangebracht om het abnormale weefsel geleidelijk weg te 'strippen'.

Het succes van OTC-behandelingen hangt grotendeels af van de grootte van de wrat en hoe consequent de behandeling wordt toegepast. Grotere wratten hebben de neiging minder alert te zijn op OTC-behandelingen.

Als u een op salicylzuur gebaseerd product gebruikt, helpt het altijd om de dode huidcellen te debrideren tussen behandelingen met een callusvijl of puimsteen. Probeer niet te agressief te zijn, omdat dit kan leiden tot bloeden, pijn en de vorming van een kook of abces. Reinig de huid grondig na debridement, evenals uw handen en debridementhulpmiddelen.

voorschriften

Recalcitrante (behandelingsresistente) wratten in de plant kunnen baat hebben bij een topische 5% 5-fluorouracil (5-FU) crème. Verkrijgbaar op recept, bleek 5-FU-crème effectief in een kleine klinische proef bij gebruik met de ducttape-methode. Van de 20 mensen die in de studie waren opgenomen, ervoer 19 volledige uitroeiing na 12 weken. Een onderzoek in 2009 naar het gebruik van 5-FU bij de behandeling van kinderwratten vertoonde een werkzaamheid van 41 procent.

De 5% 5-FU-crème is momenteel goedgekeurd voor de behandeling van zonne-keratose en een type huidkanker dat bekend staat als basaalcelcarcinoom. Op dit moment wordt het geneesmiddel off-label gebruikt voor de behandeling van wratten en mag het alleen worden gebruikt onder leiding van de dermatoloog.

De crème wordt meestal twee keer per dag aangebracht gedurende een periode die wordt bepaald door uw arts en kan een milde roodheid, peeling en een branderig gevoel veroorzaken.

Medische procedures

Op basis van het uiterlijk van uw wrat, kan uw arts een recept-sterkte salicyl-formulering aanbevelen om thuis toe te passen. Als dit niet helpt, zijn er verschillende procedures op kantoor die snellere en veiligere resultaten kunnen opleveren.

Onder hen:

• cryotherapie omvat het gebruik van vloeibare stikstof om het aangetaste weefsel te bevriezen en te doden.Hoewel het in het algemeen veilig is wanneer het wordt uitgevoerd door een arts, kan het verschillende behandelingen vereisen.
• Trichloorazijnzuur is een sterker zuur dat door uw arts moet worden aangebracht. Net als bij cryotherapie kan het enkele bezoeken duren voordat de wrat volledig is verwijderd.
• Pulserende-kleurstof lasertherapie wordt soms gebruikt om de wrat te cauteriseren (verbranden). Er is meestal veel pijn na de procedure. Het kan ook om de drie tot vier weken meerdere behandelingen vereisen.
• Elektrochirurgie en curettage het gebruik van een elektrocauterisatie-apparaat en een hulpmiddel genaamd een curette om de dode cellen weg te schrapen. De procedure vereist een lokaal anestheticum en heeft de neiging aanzienlijke post-operatieve pijn te veroorzaken.
• bleomycine is een chemotherapie-medicijn dat soms off-label wordt gebruikt bij elektrochirurgie om recalcitrante plantaire wratten te behandelen. Een kleine studie die in 2017 werd uitgevoerd, meldde dat een lokale injectie van bleomycine in combinatie met elektrochirurgie resulteerde in een uitroeiingspercentage van 78 procent vergeleken met 16 procent met alleen bleomycine.
• Chirurgie is het meest directe middel van behandeling, waarbij een plaatselijke verdoving en een scalpel nodig zijn om de wrat uit te spuiten. Hechtingen zijn meestal nodig. Om infectie en het heropenen van de wond te voorkomen, moet u mogelijk enkele dagen op de been blijven.
• Kantaridin is een blaarvormend middel dat niet is goedgekeurd voor gebruik in de Verenigde Staten waarvan bekend is dat het een blaar onder een wrat veroorzaakt wanneer het wordt geïnjecteerd. Hierdoor wordt de wrat effectief gescheiden van de rest van de huid, waardoor deze opdroogt en sterft.
• immunotherapie omvat het gebruik van een medicijn, zoals difencyprone (DCP), dat het immuunsysteem aanspoort om de HPV-infectie uit te roeien. Het is over het algemeen gereserveerd voor ernstige gevallen en kan een allergische reactie veroorzaken, waaronder anafylaxie.

het voorkomen

Gardasil, Gardasil 9 en Cervarix, de drie vaccins die worden gebruikt om genitale wratten te voorkomen, zijn niet in staat plantart wratten te voorkomen als ze zich richten op verschillende HPV-stammen (met name types 6, 11, 13, 16, 18, 31, 33, 45, 52 en 58).

Hiertoe moet u uw risico verminderen door goede voethygiëne te handhaven en uw voeten te bedekken op plaatsen waar mensen blootsvoets lopen. Als u professionele pedicures krijgt, moet u een salon bezoeken met goede reinigingsgewoonten (zoals het reinigen van wasbakken na elk gebruik of het gebruik van tubinvoeringen) en overweeg uw eigen gereedschap mee te brengen.

Als je een wrat plantair, verander je schoenen en sokken regelmatig om verspreiding van het virus te voorkomen. Was en droog uw voeten altijd grondig en gebruik een beetje talkpoeder om overtollig vocht en transpiratie te absorberen.