Diagnostische criteria voor cyclische stoornissen

Tot de publicatie van de DSM-5 werd Cyclothyme Stoornis gedefinieerd als perioden van hypomanie te hebben samen met perioden van depressie die niet ernstig genoeg waren om depressieve episoden van de zware tijd te worden genoemd. Hypomanie op zich kan ernstige problemen veroorzaken (hoewel niet zo gevaarlijk als bij manische episodes), dus sommige mensen met cyclothymie vonden dat ze werden behandeld als "tweederangsburgers" als het erom ging hun ziekte serieus te nemen.

De DSM-5-criteria voor cyclothymie kunnen het beeld zelfs nog vager maken.

Hoe een cyclothymische stoornis wordt vastgesteld

Criterium A van de DSM-IV-TR is: "Gedurende ten minste 2 jaar, de aanwezigheid van talrijke perioden met hypomanische symptomen … en talrijke perioden met depressieve symptomen die niet voldoen aan de criteria voor een depressieve episode." Onder "Diagnostische functies, "Deze editie zegt dat het dat niet is noodzakelijk voor de hypomane symptomen om aan de volledige criteria voor een hypomane episode te voldoen, maar sluit de mogelijkheid ook niet uit.

Criterium A van de DSM-5 verandert dit echter: "Gedurende ten minste 2 jaar (ten minste 1 jaar bij kinderen en adolescenten) zijn er talloze perioden geweest met hypomanische symptomen die niet voldoen aan de criteria voor een hypomane episode nadruk van mij en talloze perioden met depressieve symptomen die niet voldoen aan de criteria voor een depressieve episode.

Met andere woorden, er is nu geen diagnose voor mensen die echte hypomane episodes hebben, samen met perioden van depressie die niet ernstig genoeg zijn om depressieve episoden te zijn.

Bijkomende criteria voor cyclothymic disorder in de DSM-5 zijn:

• B. Gedurende de bovengenoemde periode van 2 jaar (1 jaar bij kinderen en adolescenten) zijn de hypomanische en depressieve menstruatie gedurende minstens de helft van de tijd aanwezig en is de persoon niet langer dan 2 maanden achter elkaar zonder de symptomen geweest.
• C. Criteria voor een ernstige depressieve, manische of hypomanische episode zijn nooit bereikt. Opmerking: als dergelijke episoden later verschijnen, wordt de diagnose veranderd in bipolaire I- of bipolaire II-stoornis, naargelang het geval.
• D. De symptomen worden niet beter verklaard door een andere psychische stoornis.
• E. De symptomen worden niet veroorzaakt door een stof (bijvoorbeeld medicatie of drugsmisbruik) of een andere medische aandoening.
• F. De symptomen veroorzaken klinisch significante stress of beperkingen in sociale, beroepsmatige of andere belangrijke gebieden van functioneren.

Andere Overwegingen

• Cyclothyme stoornissen komen meestal voor het eerst voor bij adolescenten en jongvolwassenen, en er is een risico van 15% tot 50% dat zo'n persoon later een volwaardige bipolaire I of II stoornis zal ontwikkelen.
• Er is een genetische component gevonden die het risico op het ontwikkelen van cyclothymie verhoogt, vooral bij familieleden van de eerste graad van personen met stemmingsstoornissen.
• Drugsmisbruik en slaapstoornissen kunnen voorkomen bij personen met cyclothymie, en cyclothymische kinderen hebben meer kans dan anderen om comorbide ADHD te krijgen.
• De specificeerder "met angstige nood" kan worden toegevoegd aan een diagnose van cyclothymische stoornis waarbij angst een significante factor is.