De HPV-verbinding van baarmoederhalskanker

Vierentwintig miljoen Amerikanen hebben mogelijk het menselijke papillomavirus (HPV), maar meer dan 76 procent van de vrouwen in de Verenigde Staten heeft nog nooit gehoord van dit seksueel overdraagbare virus dat vrijwel 100 procent van alle baarmoederhalskanker veroorzaakt.

Wetenschappers hebben meer dan zestig soorten van het humaan papillomavirus-virus ontdekt. Zichtbare genitale wratten treden op bij slechts ongeveer één procent van de seksueel actieve volwassenen die besmet zijn met het HPV-virus, terwijl andere soorten HPV subklinische infecties zijn. De typen HPV's die genitale wratten veroorzaken, zijn niet geassocieerd met verhoogde kankerrisico's en worden veroorzaakt door HPV-types 6 en 11. HPV-typen 16, 18, 31, 33 en 35 zijn gekoppeld aan baarmoederhalskanker. Deze hoog-risico HPV's kunnen ook in verband worden gebracht met een verhoogd risico op kanker van de vulva, anus en blaas.

Wat zijn de symptomen van HPV en genitale wratten?

Vaak, tenzij genitale wratten zich op een plek bevinden waar je ze kunt zien of voelen, weet je misschien niet dat je geïnfecteerd bent. Genitale wratten gaan soms onopgemerkt omdat ze zich in de vagina, op de baarmoederhals of in de anus bevinden.

HPV is vaak moeilijk te detecteren omdat genitale wratten vaak huidkleurig en pijnloos zijn en zelden symptomen veroorzaken. U dient uw arts te raadplegen wanneer u ongewone gezwellen, bulten of andere afwijkingen aan de huid opmerkt, evenals wanneer u last krijgt van jeuk, pijn of abnormaal bloedverlies.

Diagnose van HPV

Genitale wratten of HPV-virussen worden soms gedetecteerd tijdens uw jaarlijkse GYN-onderzoek; de Pap-uitstrijk is echter geen screeningstool voor HPV of andere STD of infectie. Hoewel de meeste HPV's niet tot kanker overgaan, is het vooral belangrijk voor vrouwen met de diagnose HPV's om regelmatig Pap-uitstrijkjes te hebben.

Hoewel het uitstrijkje niet is ontworpen om HPV te detecteren (alleen abnormale cervicale veranderingen) kunnen abnormale veranderingen duiden op HPV-infectie of een andere vaginale infectie. Uw arts zal een vervolgscreeningsprocedure zoals een colposcoop bestellen of u nauwgezet volgen om verdere cervicale veranderingen te detecteren wanneer abnormale Pap-resultaten worden verkregen.

Als het resultaat van uw uitstrijkje duidt op dysplasie, is het belangrijk op te merken dat cervicale dysplasie geen baarmoederhalskanker betekent. Er wordt echter gedacht dat cervicale dysplasie een precursorvoorwaarde is voor carcinoma in situ (CIS) en invasieve kanker van de cervix. Veel gevallen van dysplasie nemen in de loop van de tijd af en de factoren die leiden tot progressie naar invasieve baarmoederhalskanker blijven onduidelijk.

In CIS wordt een buitenste laag van normale cellen vervangen door kankercellen. CIS is voor ongeveer 95% behandelbaar en geneesbaar. Invasieve kanker van de cervix treedt op wanneer kankercellen de onderliggende weefsels van de baarmoederhals binnenvallen. CIS komt meestal voor bij vrouwen tussen de 25 en 34, terwijl invasieve kanker van de baarmoederhals vooral voorkomt bij vrouwen ouder dan vijftig.

De prognose voor invasieve baarmoederhalskanker is grotendeels afhankelijk van de mate van ziekte op het moment van de initiële diagnose. Het huidige sterftecijfer voor baarmoederhalskanker blijft hoger dan het zou moeten zijn vanwege het ongeveer een derde van de vrouwen die geen regelmatige jaarlijkse uitstrijkjes hebben. Een verbazingwekkende 90 procent van de sterfgevallen aan baarmoederhalskanker kon worden geëlimineerd door middel van eerdere detectie met de Pap-uitstrijkjes.

Hoe wordt HPV behandeld?

Het behandelen van HPV is vaak moeilijk en frustrerend voor zowel de patiënt als de arts. Behandeling van zichtbare genitale wratten voor de gemiddelde patiënt vereist vaak verschillende behandelingen voordat de symptomen verdwijnen. Deze behandelingen zijn geen genezingen. Na de behandeling kan het virus in de nabijgelegen huid achterblijven en maanden of zelfs jaren sluimeren voordat het weer zichtbaar wordt en in sommige gevallen komen zichtbare wratten nooit meer terug.

De CDC beveelt behandelingen aan van zichtbare HPV-genitale wratten die variëren van therapieën waarbij de patiënt wordt toegepast, zoals podofilox en imiquimod tot door de leverancier toegediende therapieën, zoals cryotherapie, podophyllin-hars, trichloorazijnzuur (TCA), bicholorazijnzuur (BCA), interferon en chirurgie.

HPV voorkomen, baarmoederhalskanker voorkomen

Omdat we weten dat het type HPV-virus zonder genitale wratten de oorzaak is van cervicale kankers en er geen behandeling is voor dit type HPV, is preventie van HPV een sleutelfactor in de preventie van baarmoederhalskanker. HPV voorkomen omvat dezelfde aanbevelingen als voor de preventie van andere seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA's), met name nauwgezet condoomgebruik door alle seksueel actieve personen die geen langdurige monogame relaties hebben.

Beperking van het aantal seksuele partners dat u tijdens uw leven hebt, kan ook een belangrijke component zijn in de preventie van HPV en het bijbehorende verhoogde risico op baarmoederhalskanker (er zijn aanwijzingen dat mensen met meerdere seksuele partners een veel hogere incidentie van HPV en baarmoederhalskanker hebben).

Het is onnodig om te zeggen dat als uw seksuele partner u vertelt dat hij HPV, genitale wratten of andere SOA heeft, u onmiddellijk uw arts moet raadplegen.