Hoe je zin in een nefrotisch syndroom kunt krijgen

Nefrotisch syndroom is een combinatie van bepaalde klinische bevindingen die kunnen worden gezien bij patiënten met een nieraandoening. Het is daarom een ​​klinische diagnose en geen ziekte op zichzelf. Het kan worden gezien in een verscheidenheid van omstandigheden die ertoe leiden. De combinatie van afwijkingen die zijn gegroepeerd onder de overkoepelende term nefrotisch syndroom zijn onder andere:

• Ernstige proteïnurie of verlies van een abnormaal hoog proteïnegehalte in de urine
• Laag eiwitgehalte in het bloed
• Oedeem / zwelling in het lichaam
• Hoog cholesterolgehalte in het bloed
• Mogelijke neiging tot vorming van bloedstolsels

Hoe het zich ontwikkelt

Wijziging in het nierenfilter (de glomerulus) kan leiden tot nefrotisch syndroom. Deze veranderingen kunnen op zichzelf optreden zonder duidelijke verklaring maar worden meestal gezien vanwege schade aan de nierenfilter van andere ziekten die hieronder worden genoemd. Ongeacht de oorzaak leiden wijzigingen in de structuur van de nierfilter tot abnormaliteiten in de functie.

Doorgaans is het nierfilter zodanig opgezet dat het alleen bepaalde stoffen / toxines uit het bloed in de urine laat. Het heeft invloed op grotere moleculen zoals eiwitdeeltjes in het bloed (waarvan er een albumine is). Bij nefrotisch syndroom verliest het filter zijn vermogen om onderscheid te maken tussen de stoffen die er doorheen gaan, en zelfs grotere moleculen zoals eiwitten beginnen uit te lekken in de urine. Dit schept een cascade van gebeurtenissen die leiden tot volwaardig nefrotisch syndroom. In zekere zin gaat het goede spul uit in de urine met het slechte, en het lichaam begint "het kind weg te gooien met het badwater".

Welke ziekten de nier beïnvloeden, veroorzaakt een nefrotisch syndroom

Nefrotisch syndroom kan in verschillende omstandigheden voorkomen. Soms kan echter geen oorzaak worden vastgesteld. Enkele van de bekende bekende ziektes die veranderingen veroorzaken die leiden tot nefrotisch syndroom zijn:

• Suikerziekte
• Bepaalde medicijnen zoals bisfosfonaten (gebruikt voor de behandeling van osteoporose), NSAID-pijnstillers en meer
• Auto-immuunziekten zoals lupus
• Het kan parallel plaatsvinden met bepaalde kankers
• Chronische infecties door indirecte immuunmechanismen kunnen soms leiden tot nefrotisch syndroom. HIV is een bekend voorbeeld.
• Bepaalde milieutoxines

Diagnose

Zoals hierboven vermeld, omvat de diagnose van nefrotisch syndroom het waarderen van de constellatie van bevindingen die het nefrotisch syndroom veroorzaken. Meestal wordt het vermoeden verrekend bij een patiënt met verder geen andere reden voor zwelling rond de ogen of in de enkels. Onderzoeken hiervoor omvatten vaak urineonderzoek. Dit zou dan ernstig verlies van eiwit in de urine aan het licht brengen. Soms zullen patiënten met een ernstig verhoogd eiwitverlies in de urine klagen over het zien van schuim of schuim in de urine. Andere afwijkingen zoals een laag eiwitniveau in het bloed of een hoog cholesterolgehalte kunnen ook worden opgemerkt bij laboratoriumtests.

Alle bovenstaande tests zullen echter niet noodzakelijk de oorzaak van het nefrotisch syndroom identificeren. Als de oorzaak niet duidelijk is in de klinische geschiedenis, zal vaak een nierbiopt moeten worden uitgevoerd om uit te zoeken welke specifieke ziekte het nefrotisch syndroom veroorzaakt.

complicaties

Nefrotisch syndroom als gevolg van bepaalde ziekten kan op zichzelf vanzelf oplossen. Niet-gecorrigeerd nefrotisch syndroom kan echter schadelijke gevolgen hebben.

• De meest voor de hand liggende is een geleidelijke verslechtering van de functie van de nieren en het vermogen ervan om afvalproducten en overtollig vocht uit het lichaam te filteren.
• Hoge cholesterolniveaus die worden gezien bij nefrotisch syndroom zullen het risico op cardiovasculaire aandoeningen verhogen.
• Patiënten hebben ook een hoger risico om bloedstolsels te vormen en kunnen entiteiten als diepe veneuze trombose en longembolie zien ontstaan.
• Een verhoogd risico op infecties wordt gezien als gevolg van het verlies van beschermende antilichamen (die ook eiwitten zijn) in de urine.

Behandeling

Om nefrotisch syndroom te behandelen, moet je eerst achterhalen waarom je een nefrotisch syndroom hebt. Als de reden niet alleen op de klinische geschiedenis te zien is, zal een nierbiopsie nodig zijn om deze vraag te beantwoorden. Zodra een specifieke oorzaak is vastgesteld, kan de behandeling een combinatie van verschillende medicijnen omvatten, variërend van renine-angiotensine die bloeddrukmeters blokkeert (die ACE-remmers of angiotensine-receptorblokkers worden genoemd), steroïden, andere immunosuppressieve medicatie (zoals cyclosporine), enz. Dit is een aandoening die het best kan worden behandeld door het advies in te winnen van een gespecialiseerde nefroloog.

Vergeet niet dat de uitkomst van succesvolle behandeling opnieuw afhankelijk is van de oorzaak. Bepaalde entiteiten reageren sneller op de behandeling, anderen reageren zelfs niet op het grootste pistool dat er is.

De specifieke behandeling moet ook worden gecombineerd met een focus op het behandelen van de complicaties die zich zouden hebben ontwikkeld. Daarom kunnen waterpillen zoals furosemide nodig zijn om ernstige zwelling te behandelen die vaak wordt gezien. Bloedverdunners kunnen bij sommige patiënten nodig zijn om bloedstolsels te voorkomen. Een natriumarm dieet is bijna altijd noodzakelijk.