Urinetests voor seksueel overdraagbare aandoeningen

Urinetests voor SOA's worden steeds meer beschikbaar. Tegenwoordig kunnen verschillende SOA's worden gedetecteerd met behulp van urinetests. Urine-chlamydia-tests en gonorroe-testen zijn veel prettiger dan urethrale of cervicale uitstrijkjes en worden al snel een standaardpraktijk. Het kan moeilijker zijn om urinetests te vinden voor andere SOA's, zoals trichomoniasis of HPV.

Doel van urinetests voor SOA's

Het was vroeger dat STD-testen, met name voor bacteriële soa's, erg ongemakkelijk was. Mannen die dachten dat ze een bacteriële SOA zoals chlamydia of gonorroe zouden hebben, werden getest door een staafje in hun urinebuis te plaatsen. Vrouwen moesten een bekkenexamen ondergaan. Tijdens dat examen, zou een baarmoederhalsstaafje worden genomen en voor bacteriën worden getest.

Het feit dat STD-testen ongemakkelijk en invasief waren, maakte het minder waarschijnlijk dat mensen een regelmatige SOA-screening zouden ondergaan. Dat heeft waarschijnlijk bijgedragen aan wat soms bekend staat als de verborgen epidemie van asymptomatische soa's. Omdat veel SOA's geen symptomen hebben, is testen alleen mogelijk om ze te detecteren. Wanneer mensen niet regelmatig worden getest, kunnen ze SOA's naar hun partners verspreiden zonder het te weten. Urine testen, in tegenstelling tot uitstrijkjes testen, maakt het gemakkelijker voor mensen om STD-testen te ondergaan als onderdeel van hun reguliere medische zorg.(STD-testen is echter nog steeds geen standaardonderdeel van de meeste jaarlijkse examens.)

Urine-testen vs. bacteriecultuur voor bacteriële soa's

Urinetests worden momenteel voornamelijk gebruikt om bacteriële soa's te detecteren. Chlamydia en gonorroe-urinetesten zijn overal verkrijgbaar. Trichomoniasis-urinetesten zijn ook beschikbaar, maar deze komen minder vaak voor. De gouden standaard voor het diagnosticeren van bacteriële soa's, zoals chlamydia en gonorroe, was vroeger een bacteriekweek. Dat betrof pogingen om bacteriën te laten groeien uit monsters die rechtstreeks uit de baarmoederhals of urethra werden genomen.

Tegenwoordig wordt bacteriële DNA-testen als een betere optie beschouwd. Het werkt anders dan bacteriële cultuur. In plaats van te proberen bacteriën te laten groeien, zoeken deze tests alleen naar bacterieel DNA. Dit kan worden gedaan met behulp van een proces genaamd LCR (ligase kettingreactie) of met andere DNA-amplificatietechnieken.

Deze soorten testen zijn gevoelig voor zelfs zeer kleine hoeveelheden bacterieel DNA. Nog beter, ze hebben geen levend bacteriemonster nodig. Als zodanig kunnen ze op urinemonsters worden gebruikt, niet alleen urethrale of cervicale uitstrijkjes. Voor de meeste mensen is de gedachte aan het krijgen van gonorroe-urinetest of chlamydia-urinetest veel minder intimiderend dan de gedachte aan het hebben van een lichamelijk onderzoek.

Risico's en contra-indicaties

Urinetests zijn volkomen veilig. U verstrekt een urinemonster, dat u zelf verzamelt, aan de arts. Daarna zullen ze speciale tests gebruiken om te bepalen of het bacterieel DNA bevat. Er zijn geen contra-indicaties voor urine-STD-testen.

Vóór de test

U hebt geen speciale voorbereiding nodig voor een urine-SOA-test. Voordat u echter een STD-test voor urine krijgt, is het goed om met uw arts te bespreken voor welke soa's u zal worden getest. U moet bespreken waarom de specifieke tests zijn gekozen. U kunt ook extra testen vragen als u risico loopt op andere SOA's waarvoor uw arts niet van plan is om te testen. Tot slot zou u moeten vragen hoelang de resultaten zullen duren om terug te komen en of de spreekkamer u belt als de resultaten negatief zijn. Sommige kantoren vragen alleen om positieve testresultaten.

Tijdens en na de test

Wanneer u een urine-SOA-test hebt, gebeurt dit meestal tijdens een reguliere afspraak. U wordt gevraagd om in een monsterverzamelkopje of -buis te plassen. Die buis wordt aan een van de medische staf gegeven. Uw urinemonster wordt vervolgens naar een lab gestuurd of in de kliniek getest. Je kunt vertrekken zodra je klaar bent met het geven van het monster of wanneer je afspraak is afgelopen.

Resultaten interpreteren

Urine STD-testresultaten zijn meestal beschikbaar binnen 5-7 dagen. Dit is echter afhankelijk van waar uw urinemonster werd verzonden voor testen. Een positief testresultaat betekent dat u bent geïnfecteerd met die soa en moet worden behandeld. Een negatieve test betekent dat er geen bewijs was dat u op het moment van de test met die SOA was besmet.

• EEN positief urine chlamydia testmiddelen jij hebt chlamydia.
• EEN positief urine gonorroe testmiddelen jij hebt gonorroe.
• EEN negatief urine chlamydia-test betekent jou Niet doen heb chlamydia.
• EEN negatief urine gonorroe-test betekent jou Niet doen heb gonnoroea.

Zelfs met een negatieve test is het belangrijk om regelmatig een SOA-test te ondergaan als je seksueel actief bent en niet in een wederzijds monogame relatie. Afhankelijk van je aantal seksuele partners wil je misschien een keer per jaar of vaker worden gescreend. Urine STD-testen is niet eenmalig. Je zou kunnen besmet raken tijdens je volgende seksuele ontmoeting.

Het vergelijken van Urine SOA-tests met andere SOA-tests

Sommige mensen vragen zich nog steeds af of urinetests even effectief zijn in het detecteren van bacteriële soa's zoals chlamydia en gonorroe. Deze vragen zijn meestal gericht op de werkzaamheid van de tests bij vrouwen. Waarom? De meest voorkomende plaats van de vrouwelijke infectie (de baarmoederhals) ligt niet op het pad dat urine uit het lichaam afvoert. Daarentegen passeert urine de meest algemene plaats van infectie (de penis-urethra) bij mannen.

Een onderzoek uit 2015 waarin 21 onderzoeken naar de relatieve effectiviteit van het gebruik van verschillende soorten monsters voor de opsporing van chlamydia en gonorroe werden onderzocht:

• Voor chlamydia-testen bij vrouwen waren de sensitiviteit en specificiteit 87 procent en 99 procent voor urinemonsters in vergelijking met cervixmonsters.
• Voor chlamydia-testen bij mannen waren de sensitiviteit en specificiteit 88 procent en 99 procent voor urinemonsters in vergelijking met urethrale monsters.
• Voor gonorroe-testen bij vrouwen waren de sensitiviteit en specificiteit 79 procent en 99 procent voor urinemonsters in vergelijking met cervixmonsters.
• Voor gonorroe-testen bij mannen waren de sensitiviteit en specificiteit 92 procent en 99 procent voor urinemonsters in vergelijking met urethrale monsters.

Over het algemeen zijn deze resultaten relatief consistent in verschillende studies. Interessant, bedaard vaginale uitstrijkjes waren qua doeltreffendheid vergelijkbaar met cervicale uitstrijkjes dan urinetests. Voor sommige vrouwen kunnen die een meer acceptabel alternatief zijn voor een bekkenonderzoek als er geen urinetests beschikbaar zijn.

Tests op urinemonsters detecteren minder soa's dan tests op vaginale of cervicale swabs. De wetenschap suggereert echter dat het testen van urine nog steeds een vrij goed werk doet om de meeste geïnfecteerde personen te vinden.

Dat is geweldig nieuws voor mensen die op een minder ingrijpende manier op gonorroe en chlamydia willen worden getest. Sommige andere STD-tests vereisen echter nog steeds een fysiek onderzoek of een bloedafname.

Beperkingen van urinetesten voor gonorroe en chlamydia

Chlamydia en gonorroe zijn de twee meest voorkomende ziekten waarvoor aangifteplicht bestaat in de Verenigde Staten. In 2017 werden meer dan 1,7 miljoen gevallen van chlamydia gerapporteerd aan de CDC naast meer dan 550.000 gevallen van gonorroe.De meeste infecties met gonorroe en chlamydia zijn asymptomatisch. Het feit dat veel mensen geen symptomen hebben, betekent dat screening de enige manier is om deze infecties te detecteren en te behandelen.

Bij mannen infecteren deze ziekten meestal de urethra en bij vrouwen de baarmoederhals. Het is echter mogelijk om beide ziekten in de keel te krijgen, van orale seks. Anale seks kan ook leiden tot rectale chlamydia en rectale gonorroe-infecties.

Geen rectale of orale / keelinfecties zullen worden gedetecteerd door urinetests. Het is daarom belangrijk om uw arts te laten weten of u onbeschermd oraal of seksueel actief bent. Testen moet apart worden gedaan voor die sites.

Momenteel wordt aanbevolen dat mannen die seks hebben met mannen eenmaal per jaar urine, keel en anale screening ondergaan. Andere mensen die regelmatig onbeschermde orale of anale seks hebben, moeten een vergelijkbaar screeningsregime overwegen. Mensen die alleen betrokken zijn bij vaginale geslachtsgemeenschap kunnen zich redden met urinetests alleen voor gonorroe en chlamydia.

Andere SOA-urineonderzoeken

Momenteel worden alleen gonorroe en chlamydia vaak getest op het gebruik van urinemonsters. Er zijn echter nog andere SOA's die op deze manier kunnen worden getest. Trichomoniasis-urinetests worden steeds breder beschikbaar. Net als gonorroe en chlamydia is trichomoniasis een veel voorkomende, geneesbare SOA. Als zodanig is het heel logisch dat artsen het tegelijkertijd testen. Urine testen is een optie om dat te doen. Net als bij chlamydia en gonorroe suggereert enig onderzoek dat urinetests mogelijk niet zo effectief zijn als vergelijkbare tests op een vaginaal staafje.

HPV is een andere SOA die kan worden opgespoord met behulp van urinetests. Net als bij trichomoniasis zijn urinetests voor HPV nog niet overal beschikbaar. Onderzoek suggereert echter dat het testen van urine die de eerste plas vult net zo effectief is als het testen van vaginale uitstrijkjes. Dat gezegd hebbende, vergeleken met Pap-uitstrijkjes, hebben HPV-tests in urine hetzelfde probleem als andere HPV-tests - veel HPV-infecties verdwijnen vanzelf. Daarom kan het nuttiger zijn om te weten of er sprake is van problematische cervicale veranderingen in plaats van of iemand HPV heeft. Dat kan alleen met een Pap-uitstrijkje of VIA-test.

Er zijn geen commerciële urinetests beschikbaar voor syfilis of herpes. Hoewel de FDA in de jaren negentig een HIV-urinetest goedkeurde, wordt deze zelden of nooit gebruikt. Orale en bloedmonsters worden veel vaker gebruikt voor HIV-tests. Er is zelfs een huistest voor HIV die speekselmonsters gebruikt.

Een woord van heel goed

Onderzoek suggereerde lange tijd dat cervicaal en urethraal testen iets effectiever waren dan urinetests op soa's. Echter, nieuwere studies suggereren dat sommige urinetests eigenlijk beter zijn in het oppikken van bepaalde infecties. Zelfs als ze niet superieur zijn, zijn de door de FDA goedgekeurde urinetests in de meeste omstandigheden meer dan goed genoeg. Bovendien worden de tests met de tijd steeds beter.

Voor de meeste mensen is het veel belangrijker om te worden getest op soa's dan zich zorgen te maken over de beste SOA-test. Getest worden op een urinemonster is mogelijk niet zo efficiënt als getest worden met een door een arts afgenomen staafje. Hoe het ook is veel beter dan helemaal niet getest te worden. Daarom, als urine-SOA-tests of self-swabs minder angstaanjagend voor je zijn, vraag er dan naar. U kunt zelfs uw spreekkamer bellen vóór uw afspraak om er zeker van te zijn dat er urinetesten beschikbaar zijn. Als dat niet het geval is, kunt u er altijd voor kiezen om ergens anders te worden getest.

Het kan eng zijn om je af te vragen of je een SOA hebt. De meeste mensen ontdekken echter dat het beter is om te weten. Dat geldt in het bijzonder voor bacteriële soa's, die te behandelen zijn met een eenvoudige antibioticakuur. Het kan stressvol zijn om meer te weten te komen over een infectie. Toch zul je je beter voelen als je eenmaal weet dat het weg is.