Minocycline voor de behandeling van klinisch geïsoleerd syndroom bij MS

Een Canadese studie gepubliceerd in de New England Journal of Medicine suggereert dat mensen met een klinisch geïsoleerd syndroom bij multiple sclerose (CIS genaamd) die het antibioticum minocycline gebruiken, een lager risico kunnen hebben om volledig ontwikkelde multiple sclerose te ontwikkelen.

Zeker, er is een grote aantrekkingskracht op het gebruik van minocycline als een therapie voor CIS, omdat het goedkoop is, gemakkelijk te nemen is (het is een oraal medicijn), en het heeft een redelijk goed veiligheidsprofiel. Maar hoe verhoudt het zich tot andere ziektemodificerende behandelingen zoals Betaseron of Avonex? Bovendien is het onderzoek dat de effectiviteit ervan aantoont, klein, dus er zijn grotere onderzoeken nodig om het voordeel ervan echt te bepalen.

Laten we deze mogelijk opkomende therapie van naderbij bekijken. Hoewel het wel of niet lukt, is het begrijpen van het "waarom" achter hoe een antibioticum de ontwikkeling van MS zou kunnen voorkomen op zichzelf fascinerend.

Minocycline als een potentiële behandeling voor CIS

Voordat we een kijkje nemen in het onderzoek achter minocycline als een therapie voor CIS, is het belangrijk om te begrijpen wat een klinisch geïsoleerd syndroom is voor MS, en hoe minocycline zelfs als een potentiële therapie kan worden beschouwd.

Wat is een klinisch geïsoleerd syndroom?

Klinisch geïsoleerd syndroom naar multiple sclerose, of CIS, verwijst naar mensen die "MS-achtige" symptomen ervaren gedurende minstens 24 uur, en deze symptomen kunnen al dan niet correleren met laesies op een MRI. De kicker is dat er naast deze eerste aflevering geen andere aanwijzingen zijn dat een persoon eerdere MS-recidieven had, hetzij door hun geschiedenis of door hun MRI (er zijn geen andere MS-gerelateerde hersenletsels).

Met andere woorden, een persoon heeft eenvoudigweg niet voldoende klinisch of radiografisch bewijs om een ​​diagnose van MS te krijgen.

Een andere uitdaging bij het diagnosticeren van CIS is dat een arts moet bevestigen dat iemands "MS-achtige" symptomen (bijvoorbeeld optische neuritis) inderdaad te wijten zijn aan een verlies van myeline - de beschermende bedekking over zenuwcellen in de hersenen en het ruggenmerg.

Dit kan verdere testen vereisen zoals een lumbaalpunctie of opgewekte potentialen, evenals het uitsluiten van andere MS-imiterende aandoeningen zoals infectie of andere auto-immuunziekten (bijvoorbeeld systemische lupus erythematosus).

Dit is waar dingen lastig kunnen worden, omdat een neuroloog zijn of haar oordeel moet gebruiken om te bepalen of een persoon met een klinisch geïsoleerd syndroom aan MS behandeling met een ziektemodificerende therapie moet ondergaan.

Meestal wordt een behandeling aanbevolen als een persoon met CIS een MRI heeft die lesies beschrijft die klassiek gezien worden bij MS.

Wat is Minocycline?

Minocycline is een antibioticum, dus het is een medicijn dat wordt gebruikt om de groei van bacteriën te voorkomen. Het wordt gebruikt voor de behandeling van een aantal medische aandoeningen zoals acne of long-, genitale en huidinfecties.

U vraagt ​​zich misschien af ​​hoe het nemen van minocycline mogelijk iemand ten goede komt die risico loopt om MS te ontwikkelen. Welnu, wetenschappers hebben ontdekt dat minocycline ontstekingsremmende eigenschappen heeft, dus het kan het immuunsysteem van een persoon kalmeren, naast het voorkomen van de verspreiding van bacteriën. Het is mogelijk dat de ontstekingsremmende eigenschap van minocycline voortkomt uit het vermogen de bacteriën in de darm van een persoon te veranderen, omdat deze bacteriën een sleutelrol spelen bij het reguleren van het immuunsysteem van een persoon.

Minocycline wordt ook verondersteld om de migratie van bepaalde cellen van het immuunsysteem die myeline aanvallen in de hersenen en het ruggenmerg te voorkomen.

Ten slotte suggereert onderzoek dat minocycline zenuwcellen kan beschermen door hun dood te voorkomen. Dit is een ander mechanisme waarmee het degenen met CIS kan helpen.

Wat heeft de studie onthuld?

In de loop van 4 jaar werden 142 deelnemers met CIS uit 12 verschillende Canadese MS-klinieken willekeurig toegewezen aan het ontvangen van 100 mg minocycline tweemaal daags of een placebo.

Alle deelnemers hadden hun eerste CIS-gerelateerde symptomen ervaren binnen 180 dagen voorafgaand aan het begin van het onderzoek. De meerderheid van de deelnemers waren vrouwen (68 procent), en dit is typisch voor CIS (het komt vaker voor bij vrouwen), met een gemiddelde leeftijd van ongeveer 36 jaar.

Het onderzoek was dubbelblind, wat betekent dat noch de deelnemers noch de onderzoekers wisten of ze minocycline of placebo kregen.

De deelnemers bleven de medicatie (of placebo) innemen tot ze werden gediagnosticeerd met MS of tot 24 maanden nadat ze voor het eerst begonnen met het innemen van minocycline (of placebo).

De resultaten toonden aan dat binnen 6 maanden nadat de deelnemers minocycline begonnen te nemen, 33 procent MS ontwikkelde, in vergelijking met 61 procent van de deelnemers die de placebo gebruikten. Dit is een enorm verschil van bijna 28 procentpunten.

Na correctie voor het aantal basislijn MS-laesies daalde het verschil tot 18,5 procent, wat nog steeds behoorlijk overtuigend is. De reden voor deze aanpassing is dat de criteria voor het diagnosticeren van MS in de loop van dit onderzoek zijn herzien. Volgens de herziene Mcdonald-criteria van 2010 kan een persoon met MS worden gediagnosticeerd als ze MRI-bewijs hebben van MS-hersenlaesies, zelfs als ze geen symptomen hadden die verband hielden met die laesies.

Hoewel het risico van conversie van CIS naar MS significant lager was bij degenen die minocycline na 6 maanden gebruikten in vergelijking met placebo, was dit helaas niet volgehouden na 24 maanden.

Hoe verhoudt Minocycline zich tot andere therapieën voor CIS?

De resultaten van deze studie zijn vergelijkbaar met andere behandelingen die worden gebruikt voor CIS zoals Betaseron (interferon bèta-1b), Avonex (interferon bèta-1a) en Aubagio (teriflunomide), wat betekent dat na 6 maanden deze therapieën vergelijkbare lagere risico's vertoonden voor de ontwikkeling van MEVR.

Er is echter geen directe proef om minocycline te onderzoeken bij een van de bovenstaande therapieën, dus het is nog te vroeg om te vertellen hoe het zich werkelijk verhoudt.

Al met al, terwijl minocycline aantrekkelijk is als goedkope en veilige medicatie, was de studie die het voordeel onderzocht als een therapie voor CIS klein en had het een aantal andere studiegebonden beperkingen.

Grotere studies zijn nog steeds nodig om dit als een echt waardevolle en effectieve behandeling te beschouwen.

Is er een nadeel aan het nemen van Minocycline?

U vraagt ​​zich misschien af ​​of er een nadeel is aan het gebruik van minocycline, zoals of het veilig is of ongemak veroorzaakt. Dit is belangrijk omdat het vasthouden aan een medicatie van twee keer per dag voldoende uitdagend kan zijn en als het je onwel maakt, wordt die therapietrouw nog moeilijker.

Vaak voorkomende bijwerkingen die kunnen optreden met minocycline zijn onder andere:

• Diarree
• Duizeligheid of duizeligheid
• Hoofdpijn
• Tandverkleuring (zoals vergrijzing van tanden en mond)
• Gevoeligheid voor de zon (u kunt een slechtere dan normale zonnebrand krijgen)
• Schimmelinfecties (bijvoorbeeld vaginale schimmelinfecties)

Er zijn ook enkele zeldzame maar ernstige complicaties die kunnen optreden met minocycline zoals pseudotumor cerebri. Bovendien is minocycline gecontraïndiceerd tijdens zwangerschap en borstvoeding en kan het de effectiviteit van anticonceptiepillen verminderen.

Ondanks deze genoemde bijwerkingen heeft minocycline echter over het algemeen een goed veiligheidsprofiel en mensen doen het er vaak goed mee.

Natuurlijk moet u, net als bij andere geneesmiddelen, zorgvuldig overleggen met uw arts over de mogelijke risico's van het gebruik van minocycline versus het voordeel ervan (als het ooit is goedgekeurd voor gebruik in CIS), en bekijk ook alle mogelijke bijwerkingen.

Een woord van heel goed

Hoewel de resultaten van deze studie opwindend zijn, is het gewoon een kleine stap in de richting van het daadwerkelijk voorkomen van MS bij mensen met vroege symptomen. Er zijn meer studies nodig over minocycline, vooral omdat het onderzoek nog steeds gemengd is over de resultaten.

Een onderzoek toonde aan dat minocycline toegediend met Beta-Seron de ziektebestrijding niet verbeterde bij mensen met relapsing-remitting multiple sclerosis. Dit tegenstrijdige onderzoek geeft alleen aan dat er meer onderzoek moet worden uitgevoerd voordat neurologen hun patiënten met MS een tetracycline-antibioticum beginnen te geven.

• Delen
• Omdraaien
• E-mail
• Tekst

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Marcus JF, Waubant EL. Updates over klinisch geïsoleerd syndroom en diagnostische criteria voor multiple sclerose. Neurohospitalist. 2013 april; 3 (2): 65-80.
• Metz LM et al. Proef van minocycline in een klinisch geïsoleerd syndroom van multiple sclerose. N Eng J Med. 2017 Jun 1; 376 (22): 2122-33.
• Multiple Sclerosis Society of Canada. (Mei 2017). Minocycline voor Klinically Isolated Syndrome (CIS) Veelgestelde vragen.
• Sørensen PS et al. Minocycline toegevoegd aan subcutaan interferon β-1a in multiple sclerose: gerandomiseerde RECYCLINE studie. Eur J Neurol. 2016 mei; 23 (5): 861-70.