Laterale Malleolus fractuur symptomen en behandeling

De laterale malleolus is de naam die wordt gegeven aan het bot aan de buitenkant van het enkelgewricht. Dit bot is onderdeel van de fibula, een van de twee beenderen van het been; het andere beenbot wordt het tibia (scheenbot) genoemd. Het scheenbeen draagt ​​de overgrote meerderheid van het lichaamsgewicht (ongeveer 90 procent), waarbij de fibula slechts ongeveer 10 procent van het lichaamsgewicht bevat.

Fracturen van de laterale malleolus zijn het meest voorkomende type enkelfractuur. Deze verwondingen treden meestal op als de enkel is gedraaid of gerold, vaak met een ongemakkelijke of onregelmatige trede.

De meeste laterale malleolusfracturen worden beschouwd als stabiele enkelfracturen en kunnen zonder operatie worden behandeld.

symptomen

Laterale fracturen van malleolus veroorzaken pijn, zwelling en blauwe plekken rond de enkel. Pijn in andere delen van de voet en enkel moet reden zijn om een ​​ernstiger enkelblessure te vermoeden dan een geïsoleerde laterale malleolusfractuur.

Pijn en zwelling aan de binnenkant van de enkel (samen met een laterale malleolusfractuur) kan wijzen op de mogelijkheid van een verwonding die bimalleolaire equivalente fractuur wordt genoemd - een specifiek type instabiele enkelfractuur die een operatie kan vereisen. Iedereen met een laterale malleolusfractuur moet worden onderzocht op tekenen van een meer ernstige, instabiele enkelfractuur.

Een onstabiele enkelfractuur is een blessure die optreedt wanneer de fractuur ervoor zorgt dat het enkelgewricht niet goed werkt. Daarom, als het bot geneest in een positie waar de enkel niet goed functioneert, zal de enkel waarschijnlijk vroege enkelarthritis ontwikkelen. Het goede nieuws is dat geïsoleerde laterale malleolusfracturen bijna altijd stabiele enkelfracturen zijn en daarom dit probleem niet hebben.

Behandeling

Behandeling van een stabiele laterale malleolusfractuur moet bestaan ​​uit pogingen om de zwelling te verminderen, gevolgd door een geleidelijke progressie van het lichaamsgewicht.

• IJsapplicatie: Toepassingen met ijs zijn nuttig bij het verminderen van pijn en het minimaliseren van zwelling.
• Verhoging: Hoogte is belangrijk om de zwelling beperkt te houden. Zorg ervoor dat je enkel boven je hart is. (Om dit te doen, moet je gaan liggen, je kunt het niet zitten!).
• Ontstekingsremmende medicijnen: Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, waaronder Motrin (Ibuprofen) en Aleve (Naproxen) zijn nuttig bij het beheersen van zowel zwelling als pijn.
• Rest / Immobilisatie: Hoewel een stabiele enkelbreuk uw gewicht kan ondersteunen, helpt het om het gewicht te verminderen om pijn en zwelling onder controle te houden. Meestal zal een week of twee met krukken deze symptomen onder controle hebben.

Bij het voortschrijden van het dragen van het gewicht, zijn er veel onderzoeken gedaan om te beoordelen hoeveel bescherming van de enkel het beste is. Sommige artsen gebruiken loopcasts, wandelschoenen, vliegtuigen, enkelsteunen of zelfs hoge schoenen (wandelschoenen).

Studies tonen geen verschil bij het vergelijken van verschillende soorten enkelsteun. Wat u ook steun en troost geeft, moet even goed werken.

Heeft chirurgie de voorkeur?

Het duidelijke antwoord is dat een operatie een slechtere optie is voor stabiele laterale malleolusfracturen. De reden is dat niet-chirurgische behandeling net zo effectief is gebleken voor de behandeling van het gebroken bot. Bovendien heeft een operatie een kans op zowel infectie- als genezingsproblemen (ongeveer 2 procent) en deze kunnen aanzienlijke problemen veroorzaken. Mensen die een operatie hebben ondergaan voor fibulafracturen hebben meer chronische zwelling rond hun enkel. Ten slotte, als mensen metalen implantaten rond de enkel hebben, kunnen ze ervoor kiezen om het metaal op de weg te laten verwijderen. Dit zou een tweede chirurgische ingreep vereisen wanneer de eerste niet noodzakelijk was. Dus als een operatie niet wordt aanbevolen, is dit waarschijnlijk het beste.