Spine compressie fractuur symptomen en behandeling

De wervelkolom bestaat uit gestapelde, rechthoekig gevormde botten die wervels worden genoemd. Er zijn 33 wervels waaronder 7 cervicale (nek), 12 thoracale (borst), 5 lumbale (lage rug) en 9 gefuseerde wervels die het sacrum en stuitbeen vormen (staartbeen). Elk van de bovenste 25 wervels wordt gescheiden door een zachte schijf gemaakt van kraakbeen en verbonden door sterke ligamenten.

Een normale wervelkolom is recht wanneer bekeken van voor naar achter, maar heeft een vloeiende S-vormige kromming wanneer gezien vanaf de zijkant. De wervels vormen samen de wervelkolom en omringen het wervelkanaal, dat het ruggenmerg bevat.

Compressie verwondingen aan de wervels

Wanneer een wervel is gewond, is het meest voorkomende probleem een ​​breuk. Het meest voorkomende type wervelfractuur wordt een compressiefractuur genoemd. Een compressiefractuur treedt op wanneer het normale wervellichaam van de wervelkolom naar een kleinere hoogte wordt geplet of samengeperst. Deze verwonding treedt meestal op in drie groepen mensen.

1. Mensen die betrokken zijn bij traumatische ongevallen. Wanneer een last op de wervels de stabiliteit overschrijdt, kan deze instorten. Dit wordt vaak gezien na een val.
2. Mensen met osteoporose. Dit is veel vaker de oorzaak. Osteoporose is een aandoening die het bot dunner maakt. Naarmate het bot dunner wordt, is het minder in staat om een ​​lading te ondersteunen. Daarom kunnen patiënten met osteoporose compressie fracturen ontwikkelen zonder ernstige verwondingen, zelfs in hun dagelijkse activiteiten. Ze hoeven geen val of ander trauma te hebben om een ​​compressiefractuur van de wervelkolom te ontwikkelen.
3. Mensen met tumoren die zich uitbreiden naar het bot of tumoren zoals multipel myeloom die in de wervelkolom voorkomen.

Tekenen en symptomen

Rugpijn is veruit het meest voorkomende symptoom bij patiënten met een compressiefractuur. U kunt een plotselinge, hevige rugpijn ervaren of deze kan geleidelijker beginnen. Bij ernstiger traumatische letsels is de oorzaak van de compressiefractuur duidelijk. In andere situaties waarin het bot verzwakt is door osteoporose of een andere aandoening, kan de timing van de fractuur minder duidelijk zijn.

Wanneer de wervelfractuur te wijten is aan osteoporose, hebt u mogelijk in eerste instantie geen symptomen. Patiënten met osteoporose die meerdere compressiefracturen ondersteunen, kunnen een kromming van de wervelkolom opmerken, zoals een bochel, een kyfotische misvorming of de bult van de douairière. De reden hiervoor is dat de wervels aan de voorkant zijn gecomprimeerd en meestal aan de achterkant normaal zijn. Dit wigvormige uiterlijk zorgt ervoor dat de ruggengraat naar voren buigt. Wanneer er voldoende compressie optreedt, kan dit een merkbare kromming worden. Patiënten met compressiefracturen merken vaak ook een verlies van hun totale lengte vanwege de afgenomen grootte van de wervelkolom.

Zenuwaandoeningen zijn ongebruikelijk bij compressiefracturen omdat de wervelkolom en de zenuwen zich achter de wervel bevinden en, zoals hierboven vermeld, de voorzijde van de wervel is gecomprimeerd en de rug normaal blijft. Bij sommige ernstige traumatische fracturen, "burst-fracturen" genaamd, vindt de compressie plaats rond het ruggenmerg en de zenuwen.Dit is ernstiger en kan een onmiddellijke behandeling vereisen om druk op het ruggenmerg of de zenuwen te voorkomen of te verlichten.

Behandeling

De focus van de behandeling bij de meeste mensen met een compressiefractuur is om de pijn onder controle te houden en het individu weer op gang te helpen. Een zorgvuldig onderzoek moet ervoor zorgen dat de zenuwfunctie normaal is en als er bezorgdheid bestaat over de fractuur die zenuw- of ruggenmergklachten veroorzaakt, kan verdere testen en behandeling noodzakelijk zijn. In de meeste gevallen is de zenuwfunctie niet aangetast en ligt de nadruk op pijnbeheersing.

Pijnbestrijding is gericht op het beheersen van de symptomen terwijl het gebruik van potentieel schadelijke narcotische pijnstillers wordt geminimaliseerd. Als de pijn eenmaal adequaat onder controle is, kan mobilisatie, vaak met behulp van fysiotherapie, mensen helpen de functie en normale activiteiten te herstellen.

Als de pijn ernstig is en de ineenstorting problematisch wordt, kan een procedure die een vertebroplastiek wordt genoemd, worden overwogen. In deze procedure herstelt een interventionele radioloog de hoogte van het bot en injecteert cement in de wervel om de fractuur te stabiliseren en verdere instorting te voorkomen.

Compressiefracturen hebben de neiging om binnen ongeveer 8 tot 12 weken volledig te genezen. Patiënten die één compressiefractuur hebben, hebben veel meer kans op meer, en daarom moet preventie van toekomstige compressiefracturen worden aangepakt. Vaak wanneer ik met een patiënt praat met een nieuw gediagnosticeerde compressiefractuur, richt ik me veel meer op het voorkomen van toekomstige letsels, in plaats van op de blessure die al is opgetreden. De huidige blessure zal waarschijnlijk zonder problemen genezen, maar het nut van medicijnen en interventies is echt veel beter in het voorkomen van nog een blessure op de weg.

Een woord van heel goed

Compressie fracturen van de wervelkolom zijn veelvoorkomende verwondingen en worden vaak geassocieerd met aandoeningen die het bot verzwakken. In deze situaties kunnen de fracturen onopgemerkt blijven, of kunnen ze pijnsymptomen veroorzaken. Behandeling inspanningen zijn meestal gericht op het beheersen van de pijn, het mobiliseren van het individu, en het voorkomen van toekomstige schade door behandeling van botverzwakking. Zelden is chirurgische behandeling nodig bij de behandeling van een compressieverwonding.