Wat te doen als u niet zwanger kunt worden

Het onvermogen om zwanger te raken als je het al een tijdje probeert, kan hartverscheurend zijn. Maar er zijn stappen die u kunt en moet nemen. Soms is de oorzaak van onvruchtbaarheid gemakkelijk te diagnosticeren en kan deze worden behandeld.

Hoe weet je wanneer je hulp moet zoeken? Als je jonger bent dan 35 jaar en al een jaar probeert zwanger te worden, of als je ouder bent dan 35 en het al een half jaar probeert, is het tijd om hulp te krijgen. Als je twee of meer miskramen hebt gehad, moet je een professional zien. Hetzelfde geldt als je zorgwekkende symptomen hebt of risicofactoren hebt voor onvruchtbaarheid, zelfs als je het hele jaar geen baby hebt geprobeerd.

Stap 1: Maak een afspraak met uw OB / GYN

Je eerste stop moet bij je reguliere gynaecoloog zijn - het is niet nodig om direct naar een fertiliteitskliniek te gaan. In feite geven de meeste klinieken de voorkeur aan een verwijzing van uw primaire gynaecoloog of arts. Misschien wil je je partner meenemen, hoewel dat op dit moment niet noodzakelijk is.

Om je voor te bereiden voor je afspraak, verzamel de volgende informatie:

• De datums van je laatste zes perioden, zelfs als je menstrueert als een uurwerk. Als u een vruchtbaarheidskalender of basistemperatuurschema voor lichaam hebt bijgehouden, neemt u de informatie over de laatste zes maanden op.
• Een lijst van alle medicijnen die u en uw partner regelmatig nemen: sommige geneesmiddelen kunnen de vruchtbaarheid verstoren, waaronder bepaalde antidepressiva en zelfs vrij verkrijgbare allergiebehandelingen.
• Een lijst met eventuele onvruchtbaarheidssymptomen of risicofactoren die u heeft.
• Heeft u nog vragen? Als je ze opschrijft, vraag je dat eerder aan hen.

Wanneer u uw symptomen bespreekt, moet u ook de "pijnlijke" symptomen vermelden, zoals pijnlijke seks, ongewenste haargroei of een laag libido. Deze kunnen allemaal door symptomen van een vruchtbaarheidsprobleem. Voeg eventuele symptomen toe die uw mannelijke partner ook ervaart. Tot 40 procent van de onvruchtbare paren worden geconfronteerd met mannelijke onvruchtbaarheid.

Stap 2: Begin met het testen van de basisvruchtbaarheid

Vruchtbaarheidsonderzoek omvat bloedonderzoek voor de vrouw en een sperma-analyse voor de man. Afhankelijk van uw symptomen kan het testen ook een HSG, vaginale echografie of diagnostische laparoscopie omvatten.Uw arts zal waarschijnlijk ook een basaal bekkenonderzoek uitvoeren, uitstrijkje en sommige testen u op bepaalde seksueel overdraagbare infecties of ziekten.

Fundamentele vruchtbaarheidsonderzoeken kunnen al dan niet tot een diagnose leiden. Tot 30 procent van de paren komt er nooit achter waarom ze zich niet kunnen voorstellen, in welk geval ze de diagnose hebben van onverklaarde onvruchtbaarheid.

Het is normaal om je angstig en bezorgd te voelen tijdens het testen van de vruchtbaarheid. Zoek steun van vrienden, familie of een therapeut. Een persoonlijke ondersteuningsgroep of een online vruchtbaarheidsforum kan ook emotionele steun bieden.

Stap 3: (Misschien) Begin met de behandeling van basale vruchtbaarheid

Op basis van de resultaten van uw vruchtbaarheidstests, kan uw arts u adviseren om door te gaan met een of andere vorm van vruchtbaarheidsbehandeling. Hij kan bijvoorbeeld voelen dat je succes kunt hebben door het nemen van een vruchtbaarheidsmedicatie zoals Clomid (clomiphene), Femara (letrozol), een geneesmiddel tegen borstkanker dat de oestrogeenspiegels verhoogt, of Metformine, een insuline-sensibiliserend geneesmiddel dat voornamelijk wordt gebruikt voor de behandeling van diabetes die ook wordt gebruikt om onvruchtbaarheid te behandelen, soms samen met Clomid.

Als uit onderzoek blijkt dat u structurele afwijkingen (bijvoorbeeld van uw baarmoeder) of endometriose heeft, kan uw arts een chirurgische behandeling voorstellen en u mogelijk rechtstreeks doorverwijzen naar een vruchtbaarheidsspecialist of reproductieve chirurg.

Houd er rekening mee dat bepaalde veranderingen in de levensstijl je kansen om zwanger te raken enorm kunnen vergroten terwijl je door de behandeling gaat (en zelfs als je ervoor kiest om dat niet te doen). Deze omvatten stoppen met roken, bezuinigen op alcoholgebruik, afvallen als u overgewicht of obesitas heeft (houd er rekening mee dat obesitas ook kan worden veroorzaakt door een hormonale onbalans) en stel zelfs terug op de hoeveelheid lichaamsbeweging die u doet als u de neiging heeft om te werken buitensporig zijn of onderwogen.

Stap 4: ga naar een fertiliteitskliniek

Als de basisvruchtbaarheidsbehandeling niet succesvol is, of als uw testresultaten behandelingen suggereren die verder gaan dan de bril van uw gynaecoloog, kan zij u doorverwijzen naar een fertiliteitspecialist of vruchtbaarheidskliniek. Omdat uw vruchtbaarheidsbehandeling waarschijnlijk niet door een verzekering wordt gedekt, richt u uw zoektocht naar een arts of kliniek op het vinden van de best mogelijke zorg die u zich kunt veroorloven.

Als je begint met het bellen naar vruchtbaarheidsklinieken of naar hun websites kijkt, zorg er dan voor dat je duidelijk weet hoeveel het eerste consult zal kosten. Bespreek vergoedingen van tevoren als u besluit door te gaan met de behandeling. Overweeg reizen en verloren werktijd als u denkt aan een kliniek die niet in de buurt is.

Stap 5: Meer vruchtbaarheidstests

Vaak (maar niet altijd) zal uw vruchtbaarheidskliniek meer tests willen doen of zelfs enkele tests uitvoeren die u al hebt gedaan. Uw gynaecoloog heeft bijvoorbeeld uw FSH-spiegels gecontroleerd, terwijl de fertiliteitskliniek besluit om ook een antelfollikeltelling of een andere ovariële reserve-test uit te voeren. Als u ooit een miskraam heeft gehad, kan uw gynaecoloog het weefsel van de miskraam hebben verzonden voor analyse, terwijl de fertiliteitskliniek karyotypering of een hysteroscopie kan voorstellen.

Stap 6: maak een actieplan

Nadat u de resultaten van een tweede ronde of herhaalde tests hebt ontvangen, zal uw vruchtbaarheidsarts een aanbevolen behandelingsplan doorlopen. Nadat u haar hebt ontmoet, kunt u ook gaan zitten met de financieel adviseur van de kliniek om betalingskosten en -opties te bespreken.

Uw arts zou u en uw partner de tijd moeten geven om de voorgestelde behandelingen te overwegen en erachter te komen wat u zich kunt veroorloven.

Stap 7: Begin met behandelplannen voor vruchtbaarheid

Behandelingen voor onvruchtbaarheid variëren van relatief eenvoudig tot ingewikkeld en betrokken. Als u bijvoorbeeld endometriose heeft, kan uw arts eerst een operatie uitvoeren om endometriumafzettingen te verwijderen. Daarna, nadat u tijd heeft gehad om te herstellen, kunt u IVF starten of zelfs een tijdje alleen blijven.

Stap 8: behandelplannen opnieuw evalueren wanneer dit niet lukt

Vruchtbaarheidsbehandeling is minder een uiterst nauwkeurige oplossing en meer een probeer-dit-dan-dat soort proces. U kunt zwanger worden tijdens uw allereerste behandelingscyclus, maar het is waarschijnlijker dat u enkele cycli nodig heeft voordat u slaagt.

Eén gefaalde cyclus is geen teken dat behandeling nooit zal werken. Zelfs stellen zonder vruchtbaarheidsproblemen hebben drie tot zes maanden nodig om zwanger te worden.

Een goede arts zal u helpen te begrijpen wanneer u moet vasthouden aan het huidige behandelplan en wanneer u grote of kleine wijzigingen moet aanbrengen. Er zijn ook voorgestelde limieten voor behandelingen. U moet Clomid bijvoorbeeld niet langer dan zes cycli gebruiken.

Als u zich overweldigd voelt, maar nog niet helemaal klaar bent om op te geven, praat dan met uw arts over een pauze. U kunt zich zorgen maken dat het uitstellen van de behandeling uw kansen op succes vermindert, maar dit is niet altijd waar. Bovendien is uw geestelijke gezondheid soms belangrijker.

Stap 9-A: Plan voor een gezonde zwangerschap

Als de behandeling succesvol is en u zwanger wordt, zal de vruchtbaarheidskliniek u waarschijnlijk gedurende de eerste paar weken van de zwangerschap controleren en moet u mogelijk enkele hormonale behandelingen of injecties voortzetten.

Afhankelijk van de oorzaak van uw onvruchtbaarheid, en of u multiples krijgt, moet u wellicht tijdens uw zwangerschap meer toezicht houden.

Zwangerschap na onvruchtbaarheid is niet hetzelfde als een "gemakkelijk verwekkende" zwangerschap. Zelfs beslissen wanneer je mensen die je verwacht te vertellen, kan stressvol zijn. Als je onvruchtbare vrienden hebt, kun je de schuld van de overlevende ervaren of het gevoel hebben dat je ze achterlaat.

Stap 9-B: beslissen om verder te gaan

Niet alle onvruchtbare paren zullen zwanger worden. Als u uiteindelijk niet in staat bent om zwanger te raken of om medische redenen moet stoppen met de behandeling, kan dit hartverscheurend zijn. Als je teleurstelling overweldigend is, zorg dan dat je een vertrouwenspersoon ziet of lid wordt van een zelfhulpgroep.