Wanneer diabetische neuropathie tot amputatie leidt

Diabetische neuropathie verhoogt het risico op amputatie. Meer dan de helft van alle amputaties per jaar is te wijten aan diabetes en aan diabetes gerelateerde complicaties. De meeste zijn amputaties van de onderste extremiteiten, zoals voetamputatie. Deze operatie is ongeveer 86.000 per jaar, volgens het National Institute of Health. Naar schatting kan zorgvuldige voetverzorging bijna de helft van die operaties voorkomen.

Overzicht

Diabetische neuropathie, of zenuwbeschadiging, ontstaat wanneer zenuwen worden beschadigd door hoge glucosespiegels. Er zijn verschillende soorten neuropathie. Perifere neuropathie is een type neuropathie dat de tenen, voeten, benen, handen en armen beïnvloedt. De langste zenuwen worden het eerst beïnvloed

Diabetische neuropathie ontwikkelt zich bij 60 tot 70% van de mensen met diabetes. Het risico op neuropathie en amputatie neemt toe met de hogere leeftijd, overgewicht en de duur van diabetes met de hoogste percentages bij diegenen die al meer dan 25 jaar diabetes hebben.

Slechte diabetescontrole, abnormale cholesterolwaarden en hoge bloeddruk verhogen ook het risico. Het risico is aanzienlijk verhoogd bij roken.

Waarom diabetische neuropathie tot amputatierisico kan leiden

Ongecontroleerde diabetes kan schade aan de zenuwen veroorzaken en het gevoel verminderen. Verwondingen (zelfs kleine) kunnen zich zonder aankondiging of pijn ontwikkelen en ontwikkelen tot zweren, infecties en weefselsterfte (gangreen). Slechte bloedsomloop is een veel voorkomend probleem voor mensen met diabetes en dit draagt ​​bij tot een vertraagde genezing.

De voeten lopen een hoger risico omdat ze niet gemakkelijk te zien zijn. Een vreemd voorwerp zoals een overstag kan vast komen te zitten in de bodem van de voet of een irritatie kan zich ontwikkelen tot een open wond of zweer en onopgemerkt blijven omdat de sensatie in het gebied verloren is gegaan. Mensen met diabetes moeten goed voor hun voeten zorgen en regelmatig controleren op problemen.

Hoe het risico op amputatie als gevolg van neuropathie te verminderen

• Rook niet.
• Laat je dokter je voeten controleren op routine-examens en neem regelmatig voetcontroles.
• Houd uw bloedsuikerspiegel onder controle.
• Volg een gezond dieet en krijg dagelijks lichaamsbeweging.
• Was en droog dagelijks grondig uw voeten en inspecteer ze dagelijks.
• Draag altijd goed passende schoenen en schone, droge sokken.
• Trim teennagels zorgvuldig of laat ze trimmen door een professional.
• Gebruik geen voetproducten, gereedschap of chemicaliën - zoals schrapers, scharen, vijlen of wratverwijderingsbehandelingen - die letsel kunnen veroorzaken.
• Laat uw arts weten of u een voetblessure heeft die niet binnen enkele dagen normaal geneest, of dat u een letsel van onbekende oorsprong en duur ontdekt.

Wanneer Amputatie noodzakelijk is

Weefselsterfte en infectie kunnen uiteindelijk zo pijnlijk en levensbedreigend worden dat amputatie noodzakelijk wordt als alle andere maatregelen zoals antibiotica en debridement niet werken. Een deel van de voet of een teen moet mogelijk worden verwijderd om de hele ledemaat te redden. Als het probleem zich echter in een been heeft verspreid, moet het been mogelijk worden verwijderd.

Beschadigd weefsel wordt tijdens de operatie verwijderd met zoveel mogelijk gezond weefsel bewaard. De patiënt kan vele dagen in het ziekenhuis nodig hebben en het kan tot acht weken duren voordat de wond volledig geneest.

Rehabilitatie na amputatie

Na de operatie zal de patiënt worden geholpen door een amputatie revalidatieteam om te leren omgaan met de fysieke en emotionele uitdagingen.Mogelijk is een prothese nodig en helpt het team de patiënt bij te stellen. Het team zal ook kunnen helpen met hulpmiddelen, huisaanpassingen en het leren om normale dagelijkse activiteiten te volbrengen. Sommige geamputeerden ervaren pijn of ongemak in de ontbrekende ledematen. Dit wordt fantoompijn genoemd. Hun team kan hen helpen te leren omgaan met dit probleem.

Het verliezen van een deel van het lichaam, zelfs een klein deel, kan emotioneel traumatisch zijn. De patiënt kan depressiviteit, angst, sociaal ongemak en angst voor het lichaamsbeeld ervaren. Ze moeten tijd krijgen om zich aan te passen en te genezen. Problemen kunnen worden verzacht door sociale ondersteuning, actieve coping-pogingen en tevredenheid over hun prothese. De patiënt kan hulp vinden door professionele ondersteuning van de geestelijke gezondheid, leeftijdsgroepen of praten met iemand die een amputatie heeft ervaren.