Symptomen en oorzaken van Perilymf Fistula

Een perilymfefistel doet zich voor wanneer er een scheur in het dunne membraan is dat het ovale of ronde venster wordt genoemd. Dit venster scheidt het binnenoor van het middenoor. Het binnenoor is gevuld met een vloeistof die perilymfe wordt genoemd, dus wanneer de scheur optreedt, veroorzaakt dit vocht in de ruimte van het middenoor. Het middenoor is normaal gevuld met lucht en bevat geen vloeistof.

Wat veroorzaakt een Perilymph-fistel?

De meest voorkomende oorzaak van een perilymfefistel is hoofdtrauma. Het kan ook worden veroorzaakt door barotrauma, een aandoening die meestal optreedt in een vliegtuig of tijdens het duiken (wanneer er snelle veranderingen zijn, is de atmosferische druk). Barotrauma kan ook ernstige pijn in het oor en soms een gescheurde trommel veroorzaken.

Meer zelden komen perilymfefistels voor tijdens de bevalling, kunnen aangeboren zijn (zijn vóór de geboorte gebeurd) of van andere onbekende oorzaken.

Symptomen van Perilymph Fistula

U kunt enkele of alle van de volgende symptomen ervaren met een perilymfefistel:

• gehoorverlies dat kan fluctueren of plotseling kan zijn
• tinnitis
• duizeligheid (duizeligheid, misselijkheid, braken) die kan optreden als reactie op harde geluiden
• druk in het oor

Symptomen van perilymfefistula kunnen erger worden als u van hoogte verandert.

Een perilymfefistel diagnosticeren

De diagnose van een perilymfefistel kan moeilijk zijn omdat de symptomen overlappen met andere aandoeningen aan het binnenoor, zoals de ziekte van Meneire. Er is ook geen test met een "gouden standaard" voor het diagnosticeren van een perilymfefistel. U kunt de diagnose soms echter stellen aan de hand van een MRI- of CT-scan.

De American Hearing and Research Foundation heeft specifieke aanbevelingen voor het diagnosticeren van een perilymfefistel, vooral als barotrauma niet is betrokken. Omdat de diagnose zo uitdagend kan zijn en de behandeling vaak chirurgisch ingrijpen kan zijn, bevelen zij een second opinion en de volgende tests aan om de kans op een nauwkeurige diagnose te vergroten:

• fisteltest
• Frasertest
• valsalva-test
• audiometrie
• Electrocochleography (ECOG) (een test die de activiteit van het binnenoor registreert)
• Electronystagmography (ENG)
• Tijdelijke bot CT-scan, hoge resolutie
• MRI

Een grondige geschiedenis kan heel belangrijk zijn om uw arts te helpen bepalen of perilymfistokje een mogelijk probleem is dat uw symptomen veroorzaakt. Het is normaal dat uw symptomen verergeren als u niest, uitrust of hoest, en u moet dit met uw arts bespreken. Een ander veel voorkomend symptoom is het Tullio-fenomeen, waardoor u vertigo ervaart wanneer u wordt blootgesteld aan harde geluiden.

Van de hierboven genoemde tests is er enig onderzoek dat suggereert dat de beste manier om een ​​diagnose van perilymfefistel te maken de medische geschiedenis en een positieve fistel- of Fraser-test is.

Een perilymfefistel behandelen

Vaak wordt strikte bedrust aanbevolen om uw lichaam in staat te stellen de fistel zelfstandig te repareren. Zolang de symptomen verbeteren, kan uw arts de bedrust of strikte activiteitsbeperking tot maximaal zes maanden verlengen voordat chirurgische reparatie van een perilymfefistel wordt overwogen.

Bepaalde medicijnen kunnen nuttig zijn bij de behandeling van symptomen, maar hebben geen effect op de fistel zelf. Medicijnen zoals ondansetron en promethazine kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt om misselijkheid te beheersen. Meclizine is een medicijn dat wordt gebruikt om verschillende vormen van duizeligheid te behandelen en kan gunstig zijn bij de behandeling van symptomen. Diazepam is een ander medicijn dat soms wordt gebruikt.

Chirurgisch herstel van een perilymfefistel omvat een weefseltransplantaat om de scheur in het ronde venster te herstellen. Helaas is deze aanpak niet altijd succesvol bij de behandeling van een perilymfefistel. Volgens de American Hearing Research Foundation in een onderzoek onder 160 personen had ongeveer 90 procent van de patiënten stabiele of verbeterde symptomen na de operatie. Geen van de patiënten meldde verslechtering van hun symptomen.