De verschillen tussen paniekstoornis en PTSS

Posttraumatische stressstoornis (PTSS) is een aandoening die kan optreden nadat een persoon een traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt met intense angst en dreiging van lichamelijk letsel of overlijden. Voorbeelden hiervan zijn militaire strijd, aanranding of natuurrampen.

De persoon heeft de gebeurtenis misschien niet uit de eerste hand ervaren. Getuige zijn van een traumatische stressor, zoals het per ongeluk overlijden van een persoon of een aanval op iemand, kan symptomen veroorzaken. PTSS kan ook voorkomen wanneer een persoon heeft gehoord van de details van de blootstelling van iemand anders aan trauma's, waaronder het leren van de tragische dood van een vriend of familielid of te weten komen dat een geliefde de diagnose terminale aandoening heeft.

Mensen met PTSS hebben vaak last van co-voorkomende angstgerelateerde stoornissen, depressie en middelenmisbruik. Het is niet ongebruikelijk dat een persoon met PTSS ook wordt gediagnosticeerd met paniekstoornis. Elke aandoening heeft echter zijn eigen set symptomen, diagnostische criteria en behandelingsopties. De verschillen tussen paniekstoornis en PTSS kunnen worden bepaald door verschillende factoren in beschouwing te nemen.

1

symptomen

Mensen met een paniekstoornis ervaren veel lichamelijke symptomen die gepaard gaan met paniekaanvallen, zoals trillen, schudden, zweten, moeite met ademhalen en pijn op de borst. Deze lichamelijke gevoelens kunnen zo ernstig worden dat de persoon gelooft dat hij of zij de controle verliest, gek wordt of een ernstige medische kwestie heeft, zoals een hartaanval.Voor mensen met een paniekstoornis kunnen deze paniekaanvallen opnieuw en vaak zonder waarschuwing gebeuren, waardoor de persoon in angst kan leven vanwege de anticipatie op hun volgende aanval.

De symptomen van PTSS kunnen worden onderverdeeld in drie categorieën: het opnieuw beleven van de gebeurtenis, vermijdingsgedrag en toegenomen opwinding. Herbelevende symptomen omvatten opdringerige gedachten, nachtmerries en flashbacks van de traumatische gebeurtenis. Vermijdingsgedrag houdt in dat u moet vermijden alles te doen wat hen herinnert aan het trauma, inclusief gedachten, plaatsen en herinneringen die verband houden met wat er is gebeurd. Hyperarousal symptomen bestaan ​​meestal uit gemakkelijk schrikken, een gebrek aan concentratie en frequente prikkelbaarheid.

2

De rol van paniekaanvallen

Om een ​​diagnose van paniekstoornis te hebben, moet de persoon terugkerende en spontane paniekaanvallen ervaren. Paniekaanvallen zijn een gevoel van intense angst zonder de aanwezigheid van een reëel gevaar. Paniekaanvallen worden vaak ervaren met lichamelijke gewaarwordingen, zoals duizeligheid, misselijkheid en beven.

Een persoon met PTSS kan ook de fysieke sensaties van paniekaanvallen ervaren, zoals hartkloppingen, kortademigheid en opvliegers. Deze aanvallen worden echter teweeggebracht door de herbeleving van de traumatische gebeurtenis via verkooppunten als dromen, gedachten en flashbacks. Hyperarousale symptomen bij PTSS, zoals paniek na een hard geluid, kunnen ook paniekaanvallen veroorzaken.

3

Gedrag vermijden

Het hebben van een paniekaanval kan een angstaanjagende ervaring zijn. Mensen met een paniekstoornis worden vaak bang door alleen maar te denken aan hun volgende dreigende aanval. Deze angst voor toekomstige aanvallen kan zo krachtig worden dat de persoon agorafobie ontwikkelt, een angst voor een paniekaanval waarvan het moeilijk of gênant zou zijn om te vluchten. De persoon vermijdt plaatsen waar hij denkt dat aanvallen zullen plaatsvinden en creëert een veilige zone, waarin ze hun blootstelling aan bepaalde gebieden beperken, omdat ze denken dat ze geen aanval zullen hebben.

Mensen met PTSS vertonen veel vermijdingsverschijnselen. Ze vermijden vaak plaatsen, activiteiten, gedachten, gesprekken, mensen en andere stimuli die hen herinneren aan de traumatische gebeurtenis. Een persoon kan zelfs geheugenverlies van het evenement ervaren. Iemand met PTSS kan ook ver van anderen verwijderd raken, activiteiten beperken, moeite hebben om een ​​hele reeks gevoelens uit te drukken en de hoop op hun toekomst verliezen.

4

Behandeling

Gelukkig zijn er veel behandelopties voor paniekstoornissen, waaronder medicatie en psychotherapie. Deze behandelingsvormen kunnen PTSS ook effectief behandelen. Er zijn verschillende soorten medicijnen die kunnen worden gebruikt voor symptoomvermindering.

Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) zijn een klasse van antidepressiva die gewoonlijk worden voorgeschreven om angstgevoelens, de intensiteit van paniekaanvallen en hyperarousal te verminderen. Benzodiazepinen zijn een soort van angstmedicatie die wordt voorgeschreven vanwege het sedatieve effect.

Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een veel voorkomende vorm van psychotherapie die kan helpen de symptomen van een paniekstoornis of PTSS te verminderen. Systematische desensibilisatie is bijvoorbeeld een CBT-techniek die leidt tot een geleidelijke blootstelling van de therapeut aan angstwekkende situaties. De persoon leert om zijn of haar angst in deze situaties te beheersen door middel van ontspanningstechnieken. Door voortdurend blootstelling en ontspanning te beoefenen door therapie, zullen bepaalde stimuli die eens angst veroorzaakten uiteindelijk geen extreme nervositeit en angst meer veroorzaken bij de persoon.

Zowel paniekstoornis als PTSS hebben intense symptomen die met succes kunnen worden verminderd door de juiste behandeling. Het is belangrijk om de behandeling aan het begin van beide aandoeningen te krijgen om de kans te verkleinen dat de aandoening erger wordt.

Door bijvoorbeeld de hyperarousale symptomen van PTSS te behandelen, kan de ontwikkeling van paniekaanvallen worden voorkomen. Bovendien kan de kans om agorafoob te worden verlaagd worden door hulp te krijgen voor paniekstoornissen en aanvallen in een vroeg stadium.