Hoe een hersenverlamming wordt vastgesteld

Hersenverlamming is een aandoening die aanwezig is bij de geboorte of kort na de geboorte. Een van de belangrijkste kenmerken van de diagnose is dat kinderen geen ontwikkelingsmijlpalen bereiken, terwijl kinderen met sommige andere neurologische aandoeningen mijlpalen behalen en in de loop van de tijd afnemen.

De diagnose van hersenverlamming vereist een zorgvuldig en methodisch proces dat grotendeels afhankelijk is van observatie en klinisch onderzoek. Als u een diagnose vermoedt, kan inzicht in het proces helpen zorgen wegnemen.

Zelfcontroles

Kinderen met hersenverlamming kunnen verschillende symptomen vertonen die centraal staan ​​bij de diagnose van de aandoening. Symptomen zijn onder meer motorische zwakte van het gezicht, armen, handen, benen of romp, stijve en schokkerige bewegingen of slappe spieren, spraak die spastisch en moeilijk te begrijpen is, problemen met kauwen en slikken, en cognitieve gebreken.

Als ouder of verzorger kan het opmerken van deze symptomen stressvol en zorgwekkend zijn. Om ervoor te zorgen dat ze op de juiste manier worden geadresseerd, kan het nuttig zijn om specifieke informatie over hen op te nemen: timing, activiteiten voor / na en meer kunnen een arts van dienst zijn tijdens uw communicatie.

Labs en tests

Er zijn verschillende tests die de diagnose van cerebrale parese ondersteunen en bevestigen, waarvan de belangrijkste een klinische geschiedenis en lichamelijk onderzoek is.

Klinische geschiedenis en lichamelijk onderzoek.

Een klinische geschiedenis kan gebeurtenissen identificeren zoals traumatische letsels, kinderinfecties en ziekten zoals spijsvertering, ademhalingsproblemen en hartproblemen die symptomen kunnen veroorzaken die lijken op die van hersenverlamming, vooral bij zeer jonge baby's.

Een evaluatie van de capaciteiten van een kind met behulp van een gedetailleerd neurologisch onderzoek ligt tussen 90-98 procent nauwkeurig bij het diagnosticeren van hersenverlamming. Enkele andere methoden om de vaardigheden van een kind te testen, zijn de Prechtl Kwalitatieve beoordeling van algemene bewegingen en het Hammersmith Infant Neurological Examination, die beide systematisch de fysieke en cognitieve vaardigheden van een kind op een schaal beoordelen en scoren.

Bloedtesten

Van bloedtesten wordt niet verwacht dat ze afwijkingen in hersenverlamming vertonen. Metabolische syndromen die worden gekenmerkt door symptomen die vergelijkbaar zijn met die van hersenverlamming, zullen naar verwachting afwijkingen in de bloedtest vertonen, die kunnen helpen bij het onderscheiden van de aandoeningen. Een bloedonderzoek kan ook worden overwogen als een kind met symptomen van hersenverlamming symptomen van een ziekte, orgaanfalen of een infectie heeft.

Genetische testen

Genetische tests kunnen helpen bij het identificeren van genetische afwijkingen die verband houden met hersenverlamming. Hersenverlamming wordt slechts zelden geassocieerd met verifieerbare genetische defecten, en de grotere waarde van genetische tests ligt in de diagnose van andere aandoeningen die klinisch vergelijkbaar zijn met hersenverlamming en die bekende patronen kennen.

Niet iedereen staat open voor een genetische test. Als u zich zorgen maakt, neem dan contact op met uw arts. Bespreek ook met uw partnerplanning wat u moet doen als de resultaten gereed zijn, zodat u beiden beter kunt omgaan en elkaar beter kunt ondersteunen.

Electroencephalogram EEG

Sommige kinderen met hersenverlamming hebben epileptische aanvallen. Sommige soorten epilepsie die niet zijn geassocieerd met hersenverlamming kunnen een diepgaande invloed hebben op de ontwikkeling van de kinderjaren. Bij dit soort convulsiestoornissen kan cognitie worden verminderd op een manier die klinisch vergelijkbaar is met de cognitieve gebreken die te zien zijn bij hersenverlamming, en een EEG kan helpen subklinische (niet voor de hand liggende) aanvallen te identificeren.

Zenuwgeleidingstudies (NCV) en elektromyografie (EMG)

Sommige spier- en wervelkolomaandoeningen kunnen zwakte veroorzaken die al op zeer jonge leeftijd begint. Zenuw- en spierafwijkingen zijn niet kenmerkend voor cerebrale parese en daarom kunnen abnormale patronen van deze tests helpen bij andere aandoeningen en uitsluiten hersenverlamming.

In beeld brengen

Beeldvorming met de hersenen bevestigt in het algemeen niet de hersenverlamming zelf, maar het kan een van de andere aandoeningen identificeren die symptomen kunnen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met die van hersenverlamming.

Brain CT

De CT-scan van de hersenen van een kind met hersenverlamming kan normaal zijn of kan tekenen van een beroerte of anatomische afwijkingen vertonen. Patronen die suggereren dat de symptomen van een kind geen hersenverlamming zijn, omvatten een infectie, breuken, bloeding, een tumor of hydrocephalus.

Brain MRI

Een MRI in de hersenen is een meer gedetailleerd beeldonderzoek van de hersenen dan een CT-scan.De aanwezigheid van sommige soorten misvormingen, evenals afwijkingen die wijzen op eerdere ischemische letsels (gebrek aan bloedstroom) naar de witte of grijze hersenmassa, kan de diagnose van hersenverlamming ondersteunen. Bewijs van actieve ontsteking kan wijzen op andere aandoeningen zoals cerebrale adrenoleukodystrofie.

Bij beide beeldvormingstests kan een kind (en verzorger) angstig zijn. Vraag of er iets is dat kan worden gedaan om de beleving van de kinderactiviteiten te vergemakkelijken, iemand in de buurt te hebben of een specifieke kindvriendelijke taal te gebruiken, iets dat de dokter kan bieden.

Differentiële diagnose

De behandeling, het beheer en de prognose van hersenverlamming verschillen van die van andere vergelijkbare aandoeningen, en dit is een van de redenen dat een accurate diagnose zo belangrijk is. Sommige van deze aandoeningen houden verband met een duidelijk erfelijk risico en daarom kan de identificatie van de aandoening bij een kind ouders helpen met vroege herkenning en behandeling van hun andere kinderen, naast het verstrekken van informatie aan het hele gezin die nuttig kan zijn bij reproductieve planning.

Shaken Baby Syndrome

Een aandoening die wordt veroorzaakt door herhaalde trauma-shaken baby-syndroom-kan invloed hebben op jonge kinderen van alle leeftijden, en komt vaker voor bij oudere baby's dan bij pasgeborenen. Shaken-baby-syndroom wordt gekenmerkt door schedelfracturen, bloeding (bloeding) in de hersenen en vaak trauma naar andere delen van het lichaam.

Afhankelijk van wanneer het trauma begint, kan shaken-baby-syndroom leiden tot verlies van cognitieve vaardigheden die al zijn begonnen op te duiken, terwijl hersenverlamming wordt gekenmerkt door een gebrek aan nieuwe vaardigheden.

Rett-syndroom

Een zeldzame aandoening die meisjes treft, het Rett-syndroom kan een gebrek aan motorische controle en cognitieve gebreken veroorzaken. De grootste verschillen tussen de aandoeningen zijn dat kinderen met het Rett-syndroom normaal gedurende 6 tot 12 maanden ontwikkelen en vervolgens een achteruitgang in functie vertonen, terwijl kinderen met hersenverlamming geen mijlpalen in de ontwikkeling bereiken.

Autismespectrumstoornis

Een gecompliceerde aandoening met symptomen die zich kunnen manifesteren als cognitieve en gedragstekorten, sommige kinderen in het autismespectrum kunnen motorische of spraakgebreken vertonen met kenmerken die mogelijk worden aangezien voor hersenziekten of andersom.

Metabolische syndromen

Omstandigheden die interfereren met het metabolisme of met eiwitproductie zoals de Tay Sacks-ziekte, het Noonan-syndroom, het Lesch-Nyan-syndroom en de Neimann-Pick-ziekte kunnen allemaal kenmerken vertonen van motorische zwakte en cognitieve gebreken die kunnen worden aangezien voor cerebrale parese en hersenverlamming. vergis je voor deze omstandigheden.

Naast enkele fysieke kenmerken van handelsmerken, vertonen metabole syndromen vaak afwijkingen in gespecialiseerde bloedonderzoeken, die kunnen helpen deze te onderscheiden van elkaar en van hersenverlamming.

Encefalitis

Encefalitis, een ontsteking van de hersenen, kan diepgaande symptomen veroorzaken, variërend van aanvallen tot verlamming tot niet-responsiviteit. Er zijn twee hoofdcategorieën van encefalitis, die infectueus en opruiend zijn.

• Infectieus: Infectieuze encefalitis wordt gekenmerkt door een snel begin en als bewijs van infectie en ontsteking bij bloedonderzoek, hersen-CT, hersen-MRI of in lumbale vloeistof.
• Inflammatoir: inflammatoire encefalitis kan ernstig zijn ondanks het ontbreken van een infectieuze oorzaak. Er kunnen gepaard gaan met koorts en gewoonlijk bloedtesten, hersenstam, hersen-MRI en lumbale vloeistof vertonen tekenen van ontsteking.

Spinale musculaire atrofie

Een aandoening die kan beginnen tijdens de kindertijd, jeugd of volwassenheid, de vorm van spinale spieratrofie die begint tijdens de kindertijd kan verwoestend zijn, verlammend of in de buurt van verlamming. De motorzwakte van vroege spinale spieratrofie van het ruggenmerg, ook vaak aangeduid als SMA type 0, is verzwakker dan die van hersenverlamming. Van de ziekte wordt verwacht dat deze snel overgaat in een fatale afloop, wat niet typerend is voor cerebrale parese.

Cerebrale adrenoleukodystrofie

Een zeldzame aandoening die wordt gekenmerkt door visuele tekorten en cognitieve achteruitgang, cerebrale adrenoleukodystrofie treft vooral jongens. De belangrijkste verschillen tussen adrenoleukodystrofie en hersenverlamming zijn dat kinderen met cerebrale adrenoleukodystrofie witte stofafwijkingen hebben op hun hersenen MRI en de aandoening veroorzaakt een afname van de cognitieve en motorische functie, niet een gebrek aan ontwikkeling van vaardigheden zoals bij hersenverlamming.

Spierdystrofie

Er zijn verschillende soorten spierdystrofie, allemaal gekenmerkt door zwakte en een gebrek aan spiertonus. De verschillen tussen hersenverlamming en spierdystrofie zijn dat spierdystrofie meestal niet wordt geassocieerd met cognitieve stoornissen, en de spierzwakte van spierdystrofie kan worden gediagnosticeerd als veroorzaakt door spierziekte door middel van een lichamelijk onderzoek en door EMG / NCV-onderzoeken.

Hoe cerebrale parese wordt behandeld Was deze pagina nuttig? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Novak I, Morgan C, Adde L, et al. Vroege, nauwkeurige diagnose en vroege interventie bij cerebrale parese: vooruitgang bij diagnose en behandeling. JAMA Pediatr. 2017; 171 (9): 897-907.