Hoe een levensvatbare of niet-levensvatbare zwangerschap wordt vastgesteld

Hoewel het concept van een levensvatbare en niet-levensvatbare zwangerschap betrekkelijk eenvoudig te begrijpen is, wordt het beheerst door strengere definities dan men zou denken.

Vanuit een klinisch perspectief is een levensvatbare zwangerschap een zwangerschap waarbij de baby kan worden geboren en een redelijke overlevingskans heeft. Daarentegen is een niet-levensvatbare zwangerschap een zwangerschap waarbij de foetus of de baby geen kans heeft om levend geboren te worden. De definities zijn uiteindelijk bedoeld om de beëindiging van een zwangerschap te voorkomen als er, in feite, redelijke maatregelen zijn om het voortbestaan ​​van de baby te waarborgen.

Binnen deze brede definitie is het enige woord dat open staat voor interpretatie natuurlijk 'redelijk'. Wat is "redelijk" in de context van een zwangerschap? En is de definitie gefixeerd of kan deze verschillen per arts, ziekenhuis, zwangerschapsstadium of zelfs inkomen?

Het is een vraag over welke beleidsmakers hebben geprobeerd duidelijkheid te bieden, niet alleen vanuit een ethisch en juridisch standpunt, maar om ouders de zekerheid te bieden dat ze de juiste keuze hebben gemaakt op basis van het gewicht van de huidige medische bewijzen.

Oorzaken van een niet-levensvatbare zwangerschap

Vanuit een diagnostisch perspectief betekent niet-levensvatbaar niet een kleine kans, maar geen overlevingskans. Hier zijn een aantal veel voorkomende redenen voor. Onder hen:

• Molaire zwangerschap waarbij een bevruchte eicel niet in staat is te overleven in de baarmoeder
• Buitenbaarmoederlijke zwangerschap waarbij het bevruchte ei buiten de baarmoeder wordt geïmplanteerd
• Chemische zwangerschap waarbij een ei wordt bevrucht maar nooit in de baarmoeder wordt ingebracht
• Anembryonale dracht, ook bekend als een verwoeste eicel, waarbij de zwangerschap stopt met groeien na de zwangerschapszakjes
• Een zwangerschap waarbij de baby geen hartslag meer heeft
• Een aangeboren afwijking die overleving onmogelijk maakt
• Te vroeg geboren worden om te kunnen overleven

In termen van vroeggeboorte kijken de meeste ziekenhuizen in de Verenigde Staten naar levensvatbaarheid vanuit het perspectief van wanneer een premie minstens een kans heeft om te overleven. Technisch gesproken wordt de lijn ruwweg rond de 24e week van de zwangerschap getekend.

Statistisch gesproken overleeft 80 procent van de baby's die geboren zijn na 26 weken en 90 procent die geboren zijn na 27 weken, hoewel ze vaak een langdurig verblijf hebben op de neonatale intensive care (NICU). Dat aantal daalt dramatisch als het kind vóór 26 weken wordt geboren.

Bepaling van de levensvatbaarheid

Naast een vroeggeboorte heeft een organisatie die de Society of Radiologists in Ultrasound (SRU) heet, een definitieve reeks criteria opgesteld om niet-levensvatbaarheid vast te stellen. De bepaling is bedoeld om ervoor te zorgen dat providers niet te snel handelen in het beëindigen van een mogelijk levensvatbare zwangerschap.

Met behulp van een echografie kan een zwangerschap niet-levensvatbaar worden verklaard op basis van de volgende definitieve criteria:

• Wanneer de foetus geen hartslag heeft en een kroon-tot-klomp lengte van zeven millimeter of meer
• Wanneer de zwangerschapszak geen embryo heeft, maar een gemiddelde diameter van 25 millimeter of groter
• Als in een scan een zwangerschapszak zonder dooierzak wordt waargenomen, maar twee of meer weken later is er geen embryo met een hartslag (wat betekent dat de zwangerschap is gestaakt)
• Als een draagzak met een dooierzak wordt waargenomen in een scan, maar 11 of meer dagen later is er opnieuw geen embryo met een hartslag

Bovendien zou volgens de SRU-richtlijnen een zwangerschap als verdacht worden beschouwd en nader onderzoek vereisen op basis van de volgende niet-definitieve criteria:

• Geen hartslag en een kruin tot knobbels van minder dan zeven millimeter
• Geen embryo en een gemiddelde zwangerschapsduur van 16 tot 24 millimeter
• Als een zwangerschapszak zonder dooierzak wordt waargenomen, maar zeven tot 13 dagen later is er geen embryo met een hartslag
• Als een draagzak met een dooierzak wordt waargenomen, maar zeven tot tien dagen later is er geen embryo met een hartslag
• De afwezigheid van embryo zes of meer weken na de laatste menstruatie
• Een lege amnion (het membraan bedoeld om het embryo te omringen)
• Een vergrote dooierzak van meer dan zeven millimeter
• Een onevenredig kleine zwangerschapszak in verhouding tot het embryo (minder dan vijf millimeter verschil tussen de gemiddelde zakdiameter en de kruin tot heupenlengte)

Een woord van heel goed

Het doel van de SRU-richtlijnen is om de verkeerde diagnose van een levensvatbare zwangerschap te voorkomen. Het is echter belangrijk om te onthouden dat 'levensvatbaar' niet noodzakelijkerwijs in perfecte gezondheid betekent. In sommige gevallen kan de baby mogelijk buiten de baarmoeder overleven, maar zal een levenslange medische interventie nodig zijn om op de meest fundamentele manieren te functioneren.

Dit is natuurlijk een zeldzame situatie, maar een die het belang benadrukt van het volledige begrip en de inbreng van de ouders op momenten dat de levensvatbaarheid minder dan zeker is. Uw arts kan u adviseren, maar alleen u als ouders kan beslissen wat de meest geschikte en liefdevolle keuze is voor uw baby.

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Doubilet, P.; Benson, C.; Bourne, T. et al. "Diagnostische criteria voor niet-levensvatbare zwangerschap vroeg in het eerste trimester." N Engl J Med. 2013; 369 (15): 1443-1451. DOI: 10.1056 / NEJMra1302417.