Redenen voor het uitvoeren van coronaire bypassoperaties

Bij coronaire bypassoperaties - ook wel coronaire bypasstransplantatie of CABG genoemd - transplanteren chirurgen een gezonde slagader of ader naar een aangetaste kransslagader, voorbij de gebieden die worden geblokkeerd door plaques. Met deze procedure kan bloed het aangetaste deel van de slagader passeren en de toevoer van bloed naar de hartspier verbeteren.

Wie moet coronaire bypassoperaties ondergaan?

Bypass-chirurgie is zeer effectief bij het verbeteren van de symptomen van angina als u stabiele angina pectoris heeft. Als u ernstige blokkades heeft in verschillende kransslagaders of blokkering in de linkerhoofdkransslagader (de belangrijkste kransslagader), of een zeer verzwakte hartspier (een aandoening die cardiomyopathie wordt genoemd, die u hier kunt lezen), bypasschirurgie kan uw leven verlengen in vergelijking met een behandeling met angioplastiek en stenting, of alleen met medische therapie. Bypass-chirurgie kan ook nuttig zijn bij mensen met acuut coronair syndroom.

Hoe wordt bypassoperatie uitgevoerd?

Bypass-chirurgie wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie. De chirurg splitst het borstbeen om de borst te openen en stopt vervolgens het hart met chemicaliën of kou (hypothermie genaamd), zodat hij / zij de transplantaten kan bevestigen zonder dat het hart ronddraait. Bloedcirculatie wordt gehandhaafd, terwijl het hart wordt gestopt, met behulp van een cardiopulmonaire bypass-machine. Nadat de transplantaten zijn bevestigd, wordt het hart opnieuw gestart.

De transplantaten die tijdens bypass-chirurgie worden gebruikt, zijn meestal afkomstig van aderen uit de benen (vena saphena) of een slagader van de borstwand (de interne borstslagader). Transplantaten die de slagader gebruiken, duren vaak langer dan enten die aderen gebruiken, en de slagadertransplantaten ontwikkelen niet vaak stenose, zoals adertransplantaten doen. Interne borstbeentransplantaten dienen daarom in het algemeen te worden gebruikt wanneer dit mogelijk is (zoals bepaald door de anatomie van de patiënt). Het komt vrij veel voor dat adertransplantaten blokkades ontwikkelen als gevolg van atherosclerose binnen 10 tot 12 jaar chirurgie.

In recente jaren worden nieuwere bypass-operatietechnieken ontwikkeld, genaamd "minimaal invasieve bypass-chirurgie." Deze minimaal invasieve procedures brengen kleinere incisies met zich mee en voorkomen dat de bypassmachine moet worden gebruikt. Helaas is minimaal invasieve bypass-chirurgie alleen geschikt voor patiënten bij wie de zieke slagaders gemakkelijk kunnen worden bereikt met deze aanpak.

Wat zijn de belangrijkste complicaties?

Coronaire bypass-chirurgie is een belangrijke chirurgische procedure en patiënten keren vaak niet wekenlang of zelfs maanden na de operatie terug naar "normaal". Het is gebruikelijk om een ​​paar weken lang slechte eetlust, zwakte en pijn over de snee te ervaren. Depressie wordt gezien bij maximaal één van de drie patiënten na de operatie en tenzij de depressie wordt herkend en behandeld, kan dit leiden tot een sterk verlengde hersteltijd.

Andere mogelijke complicaties na bypass-chirurgie zijn myocardinfarct tijdens of vlak na de operatie (bij minder dan 5% van de patiënten), verzwakking van de hartspier (die vaak tijdelijk is), aritmieën (vooral atriale fibrillatie), pleurale effusies (vochtophoping tussen de long en de borstwand), infectie van de incisielocatie en een cognitieve (denk) aandoening die "pompkop" wordt genoemd (na de cardiopulmonaire bypass "pomp" die circulatie ondersteunt tijdens de transplantatieprocedure, en waarvan sommigen hebben gespeculeerd verantwoordelijk voor deze cognitieve veranderingen).

Omdat bypass-chirurgie zulke ernstige risico's met zich meebrengt, is het meestal gereserveerd voor patiënten die waarschijnlijk hun leven verlengd hebben door de operatie of aan degenen bij wie de symptomen van angina pectoris aanhouden ondanks agressieve pogingen tot medische behandeling.