Hoe verwezen pijn de diagnose van artritis moeilijk kan maken

Het diagnosticeren van artritis kan soms een lastiger zijn dan het lijkt. Terwijl artritis wordt gekenmerkt door ontstoken, gezwollen en pijnlijke gewrichten, kan de pijn zelf vaak een rode haring zijn.

Dit komt omdat zenuwen soms "geknepen" kunnen worden tussen gezwollen gewrichten en pijnsignalen door de gehele zenuwstreng kunnen sturen. Dit kan gebeuren met tussenpozen, zoals wanneer een persoon loopt, of persistent zijn als de zenuw permanent vast komt te zitten tussen de twee gewrichtsoppervlakken.

Wanneer dit gebeurt, straalt de pijn niet altijd vanaf het punt van compressie. In plaats daarvan kan het alleen in verre delen worden gevoeld, het lichaam, ver weg van het punt van compressie.

We noemden deze bedoelde pijn.

Bekende pijn begrijpen

Gerichte pijn kan bij mensen met artritis verwarring veroorzaken en de diagnose vertragen. Iemand met aanhoudende kniepijn kan bijvoorbeeld heupartrose hebben. Een andere persoon met pijn in de bovenrug kan lijden aan artritis in de gewrichten van de nek.

Terwijl reumatologen en orthopedische specialisten vaak verwezen pijn op vroege diagnose identificeren, kunnen andere artsen dat niet. In sommige gevallen kan de pijn ten onrechte worden toegeschreven aan alles van spierspanning tot emotionele stress. In het ergste geval kunnen mensen ertoe gebracht worden te geloven dat het "helemaal in hun hoofd" is of blootgesteld worden aan onderzoeken of behandelingen die helemaal niet nodig zijn.

Aangebrachte pijn kan met name moeilijk te diagnosticeren zijn, omdat de pijnsignalen langs onverwachte paden reizen. Het is anders dan een stralende pijn waarbij de pijn een gemeenschappelijk pad volgt (zoals wanneer een hernia-schijf pijn veroorzaakt langs de achterkant van het been of je grappige bot raakt, veroorzaakt een schok van de elleboog naar pinkachtige vinger). Een verwezen pijn wordt daarentegen gedefinieerd door een scheiding tussen de bron en de locatie van de pijn.

Verwijzende pijn bij artritis

Gerichte pijn bij artritis is een complex neurologisch proces veroorzaakt door het onderling verbonden en soms verspreide netwerk van zenuwen. Op basis van hoe een zenuw wordt gecomprimeerd, kan de locatie van de pijn vaak verschuiven naar locatie of gevoel. Hoewel doorverwezen pijn meestal vaag en niet-specifiek is, kan deze soms scherp en duidelijk gedefinieerd zijn.

Voorbeelden hiervan zijn:

• Artritis in de kleine gewrichten van de nek kan pijn doen naar de buitenste arm of schouderblad.
• Artrose in de heup kan pijn aan de lies, de dij of onder de knie veroorzaken.
• Artritis in de wervelkolom kan pijn doen aan de billen en de dijen, waar het vaak kan worden verward met ischias.

Als de arts de verbinding tussen de verwezen pijn en artritis niet kan maken, kan het gebeuren dat een persoon op de knie wordt geröntgend op een heupprobleem of cortisoneopnamen krijgt die geen effect hebben.

Diagnose

Het diagnosticeren van artritis in het aangezicht van een doorverwezen pijn kan vaak het gevoel hebben van een wilde ganzenachtervolging. Uiteindelijk is er vaak geen gemakkelijke manier om 'de puntjes' te verbinden tussen de bron en de locatie van de pijn, althans niet door neurologische middelen.

In de meeste gevallen zal een arts een uitgebreide patiëntgeschiedenis en weegfactoren zoals leeftijd, mobiliteitsproblemen, familiegeschiedenis en repetitieve bewegingsverwondingen moeten nemen om te beoordelen of er waarschijnlijk sprake is van artritis.

Als röntgenfoto's geen uitsluitsel geven en een vermoedelijke behandeling geen verlichting biedt, wordt u waarschijnlijk doorverwezen naar een specialist op basis van uw symptomen. Een ervaren orthopedist kan in staat zijn om het bedoelde pijnpatroon te herkennen en de aandacht te richten op de bron, in plaats van de locatie, van de pijn.

Een röntgen- of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) -scan kan bewijs van artritis opleveren, terwijl een injectie van cortison op de locatie kan bevestigen of de aangedane pijn aanzienlijk verbetert.