Verschillen tussen geïnhaleerde en orale corticosteroïden

Astma-behandeling heeft een aantal opties die u moet bespreken met uw arts. Onder die zijn ofwel inhalatie of orale corticosteroïden. Hoewel beide de astmasymptomen effectief kunnen verlichten, moet u weten hoe elk ervan verschilt van het andere.

Soorten corticosteroïden voor astmacontrole

Orale corticosteroïden, of orale steroïden, zijn een groep zeer sterke ontstekingsremmende medicijnen die u helpen uw astma onder controle te krijgen wanneer u een astma-aanval of een significante verslechtering van uw astmaklachten heeft. Het is belangrijk om de verschillen tussen deze groep steroïden en geïnhaleerde steroïden te begrijpen.

Als u meer dan eens per jaar orale corticosteroïden nodig heeft, is uw astmacontrole waarschijnlijk niet wat het zou moeten zijn. Zorg ervoor dat u met uw arts praat over uw actieplan tegen astma en zorg ervoor dat er geen andere redenen zijn waarom uw astma slecht onder controle is. Wees voorbereid op de discussie of uw omgeving mogelijk uw astma verergert.

Geïnhaleerde corticosteroïden worden vaak toegediend via een dosisinhalator. Orale corticosteroïden zijn beschikbaar als zowel een pil als in een vloeibare formulering. De meest voorkomende hiervan zijn Prednison, Prednisolon en Methylprednisolon.

Hoe verschillen orale corticosteroïden en inhalatiecorticosteroïden van elkaar?

Het belangrijkste verschil tussen deze twee astma-behandelingen is de manier waarop ze worden toegediend:

• Geïnhaleerde steroïden worden direct in de longen ingeblazen.
• Orale steroïden worden ingeslikt en verteerd.

Naast dit duidelijke verschil zijn er nog andere significante verschillen.

1. De delen van het lichaam aangetast. Orale corticosteroïden verminderen de ontsteking door het hele lichaam, terwijl geïnhaleerde steroïden voornamelijk in de longen werken.

2. De mogelijke bijwerkingen. Vanwege hun systemisch bereik hebben orale corticosteroïden een groter potentieel voor bijwerkingen. Deze kunnen het verlies van botdichtheid, staar en hoge bloeddruk omvatten. Geïnhaleerde steroïden veroorzaken daarentegen zelden deze bijwerkingen. Vaak voorkomende bijwerkingen van inhalatiecorticosteroïden zijn spruw en hoest.

3. Mogelijke interacties tussen geneesmiddelen.Er zijn zeer weinig geneesmiddeleninteracties met geïnhaleerde steroïden, maar hetzelfde kan niet worden gezegd voor orale corticosteroïden.

Er zijn veel potentiële interacties van orale corticosteroïden met geneesmiddelen voor de behandeling van diabetes, hoge bloeddruk (hypertensie) en pijn.

• Orale corticosteroïden verminderen de werkzaamheid van een aantal hypertensieve geneesmiddelen, naast potentieel leidend tot hoge bloeddruk bij langdurig gebruik.
• Orale corticosteroïden kunnen het risico op bloedingen verhogen in verband met sommige pijnstillers, zoals ibuprofen.
• Orale corticosteroïden kunnen de groei van kinderen beïnvloeden en leiden tot osteoporose.
• Corticosteroïden remmen het effect van sommige geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van diabetes.

Over het algemeen zijn er minder en minder ernstige bijwerkingen van inhalatiecorticosteroïden in vergelijking met orale corticosteroïden. Volwassenen die hoge doseringen Becloforte, Pulmicort of Flovent nemen, moeten hun oogliddruk echter regelmatig laten controleren en een botdichtheidstest ondergaan als ze risicofactoren hebben voor osteoporose. Kinderen die hoge doses van deze geïnhaleerde steroïden nemen, moeten hun lengte regelmatig laten meten en doorverwijzen naar een specialist.