Echografie voor vermoeden van miskraam of zwangerschapsverlies

Een echografie is een diagnostische medische beeldvormingstest die gebruik maakt van hoogfrequente geluidsgolven om een ​​beeld te vormen van iets in het lichaam. Artsen gebruiken routinematig ultrasound ongeveer halverwege de zwangerschap om te controleren of de baby zich normaal ontwikkelt, maar kunnen deze eerder gebruiken om een ​​miskraam te bevestigen of uit te sluiten.

Hoe het examen wordt uitgevoerd

Tijdens de vroege zwangerschap, wanneer de meeste miskramen optreden, is de echografie waarschijnlijk transvaginaal om het beste beeld te krijgen van de zich ontwikkelende zwangerschapszak en baby. In een transvaginale echografie zal de technicus of arts de vrouw vragen om zich vanaf de taille uit te kleden en een medische jurk aan te trekken. De technicus zal dan een sonde in de vagina plaatsen om een ​​afbeelding van de baarmoeder en eileiders te krijgen.

In een abdominale echografie hoeft de vrouw meestal niet te ontkleden. De technicus zal haar buik blootstellen, een beeldvormende gel verspreiden en een handbediende sonde over haar buik bewegen om de foto's te krijgen.

Examen voorbereiding

Transvaginale echografie hoeft niet te worden voorbereid, maar voor een abdominale echografie in het begin van de zwangerschap, moet u misschien 2 tot 3 glazen water drinken en de badkamer ongeveer een uur voor de test niet gebruiken. Als u een volle blaas heeft, positioneert u uw baarmoeder om de beste foto te krijgen.

Bijwerkingen

Meestal hebben echografie geen andere bijwerkingen dan mogelijk ongemak door het hebben van een volle blaas. De procedure is niet pijnlijk, hoewel een transvaginale echografie invasiever is en sommige vrouwen zich ongemakkelijk kunnen voelen.

Echografie wordt over het algemeen als veilig beschouwd. Eén studie suggereerde dat zeer frequent gebruik van ultrasone golven ontwikkelingsstoornissen kan veroorzaken, maar andere studies hebben dergelijke risico's niet gevonden.

Waar technici naar zoeken

Voor bedreigde of vermoede miskramen zorgt de technicus ervoor dat de zwangerschap zichtbaar is in de baarmoeder (anders kan het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn).

De technicus zal gewoonlijk metingen verrichten van de zak en de zich ontwikkelende baby voor de arts om te vergelijken met de verwachte metingen voor de zwangerschapsduur. De technicus kan ook de hartslag van de baby opzoeken, afhankelijk van hoe ver de vrouw in de zwangerschap zit.

Hoe het beeld eruit ziet

De afbeeldingen van een echografie zijn meestal zwart-wit en korrelig van kwaliteit. Soms, vanuit het perspectief van de patiënt, kan het moeilijk zijn om te vertellen wat je ziet, maar de afbeeldingen bieden waardevolle informatie voor je arts.

Hoe artsen resultaten interpreteren

Artsen bestellen vaak ultrasone geluiden als onderdeel van de diagnostische werkzaamheden als een vrouw miskraam symptomen heeft. Door ultrasone metingen te vergelijken met andere diagnostische informatie, zoals de datum van de laatste menstruatie van de vrouw of haar hCG-spiegels, kan de arts bepalen of de zwangerschap levensvatbaar is of niet.

Soms zal een arts na een paar dagen of een week een tweede echografie bestellen om de mogelijkheid uit te sluiten dat een baby in ontwikkeling klein is vanwege verkeerde berekening van de zwangerschapsduur, wat het geval zou kunnen zijn bij vrouwen met een onregelmatige menstruatiecyclus.

Als een echo laat zien dat de baby een hartslag heeft, neemt de kans op een miskraam drastisch af. Als de hartslag van een baby wordt gedetecteerd op de echografie, daalt het risico op een miskraam tot 4,5% voor moeders jonger dan 36 jaar. Het risico van een miskraam na het vinden van een hartslag is 10% voor moeders 36-39 jaar en 29% voor vrouwen van 40 jaar of ouder. Vrouwen met een voorgeschiedenis van recidiverend zwangerschapsverlies hebben 22% kans op een miskraam in de loop van de tijd.