De feiten die u nodig hebt over het signaleren en behandelen van MRSA

De bacterie stafylokok (Staphylococcus aureus), leeft normaal op de huid en soms in neuspassages. Het is de meest voorkomende oorzaak van infecties van de huid en weke delen in de meeste landen van de wereld. Er zijn veel stammen van S. aureus in de wereld van vandaag, maar een belangrijke evoluerende stam is Methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA).

MRSA wordt niet gedood door de typische antibiotica die stafylokok elimineren, maar artsen bieden nog steeds behandeling voor de stam. Krijg de feiten over de tekens en symptomen van stafylokokbesmettingen evenals over diagnose en behandelingsopties met deze beoordeling.

Overzicht

S. aureus veroorzaakt huidinfecties zoals folliculitis, furuncles, carbuncles en cellulitis. Normaal gesproken worden deze infecties behandeld met een groep antibiotica, de zogenaamde β-lactam-antibiotica, maar deze antibiotica doden MRSA niet. Voorbeelden van β-lactam-antibiotica zijn onder andere:

• Penicillines zoals benzathine penicilline, nafcilline en dicloxacilline
• Cefalosporinen zoals cefalexine, cefuroxim en ceftriaxon
• Monobactams zoals aztreonam
• Carbapenems zoals imipenem

Waar komt MRSA vandaan?

S. aureus heeft, net als veel andere bacteriën, het vermogen om te muteren om te overleven. Omdat de bacteriën zijn blootgesteld aan antibiotica, zijn er kleine, incrementele veranderingen in het DNA van de bacteriën die het mogelijk maken om zich aan te passen en te overleven. Bepaalde soorten van dezelfde bacteriën ontwikkelen zich met verschillende eigenschappen en verschillende aanpassingen. MRSA is teruggevoerd naar een soort in de jaren 50, faag type 80/81 genoemd, dat bekend stond om zijn vermogen om ernstige infecties te veroorzaken.

Types

MRSA is verdeeld in twee verschillende types:

• CA-MRSA: door de gemeenschap verworven MRSA
• HA-MRSA: door het ziekenhuis verworven MRSA

Over het algemeen is HA-MRSA de meest serieuze van de twee subtypes.Het is echter moeilijk om de feiten vast te stellen over de verschillen tussen deze infecties, omdat er verschillende definities zijn van de subtypes. Vanwege de aard van bacteriële resistentie veranderen ook de subtypen zelf.

Diagnose

De definitieve manier om een ​​MRSA-infectie te diagnosticeren, is het uitvoeren van een bacteriecultuur op pus van een geïnfecteerde wond. Soms wordt het kweken van de vloeistof uit de binnenkant van de neus gedaan om te bepalen of een persoon drager is van de bacteriën.

behandelingen

Voor kleine huidinfecties is soms de enige behandeling die nodig is om de pus te draineren. Dit wordt een I & D genoemd, of incisie en drainage. Drainage wordt ook gebruikt voor meer ernstige infecties, samen met antibiotica die worden gebruikt om de bacteriën te doden. Er zijn antibiotica die MRSA behandelen, maar op sommige gebieden begint de resistentie tegen sommige van deze antibiotica zich te ontwikkelen. Soms wordt een combinatie van antibiotica gebruikt om te voorkomen dat verdere resistentie zich ontwikkelt. Antibiotica die doorgaans worden gebruikt zijn:

• trimethoprim-sulfamethoxazole (Septra of Bactrim)
• clindamycine
• linezolid
• tetracycline
• vancomycine

het voorkomen

Persoonlijke hygiënemaatregelen zijn de sleutel tot het voorkomen van MRSA-infecties. Er zijn bepaalde risicofactoren voor het ontwikkelen van MRSA-infecties en als u weet wat deze zijn, kunt u die situaties voorkomen. Specifieke richtlijnen om te volgen zijn onder meer:

• Bedek actief wonden af
• Raak de wonden van een ander niet aan
• Deel geen persoonlijke voorwerpen zoals handdoeken en scheermessen
• Maak uw handen regelmatig schoon met antibacteriële zeep of op alcohol gebaseerde gels