Hebt u een IVF-behandeling nodig? Wat als je het niet wilt?

Veel mensen gaan ervan uit dat als je niet zwanger kunt worden, de IVF-behandeling de beste oplossing is. Dit is een mythe. Een klein percentage van paren met onvruchtbaarheid - minder dan 5 procent, volgens de American Society for Reproductive Medicine - zal gaan gebruiken om IVF te gebruiken.

Als het gaat om mensen die IVF nodig hebben, passen mensen over het algemeen in een van de twee categorieën:

• Degenen voor wie IVF hun enige optie is voor een biologisch kind
• Degenen die geen succes hebben gehad met lagere technische behandelingen

Hebt u IVF nodig? En wat als u geen IVF wilt doen?

Wanneer is IVF de eerste stap?

Er zijn situaties waarin IVF uw enige optie is om een ​​biologisch kind te krijgen.

Ernstige eileidersziekte: Als beide eileiders zijn geblokkeerd, is IVF uw enige optie voor een biologisch kind. De eileiders zijn de weg die uw eierstokken verbindt met uw baarmoeder. Als een ei dat is ovuleerd uit je eierstokken de baarmoeder niet kan bereiken - en sperma kan niet bij het ei komen - kun je niet zwanger worden.

In sommige situaties kan chirurgisch herstel van de eileiders de noodzaak van IVF voorkomen. Succespercentages variëren echter aanzienlijk en het is geen goede optie voor de meeste vrouwen met ernstige eileiders.

Ernstige mannelijke onvruchtbaarheid: In gevallen van ernstige mannelijke onvruchtbaarheid kan intra-uteriene inseminatie (IUI) met een spermadonor of IVF met ICSI uw enige optie zijn voor biologische kinderen. ICSI staat voor intracytoplasmische spermainjectie. Met standaard IVF worden de zaadcellen in een petrischaal met een ei geplaatst. Uiteindelijk zal een van de zaadcellen het ei hopelijk bevruchten.

Met IVF-ICSI wordt één enkel sperma rechtstreeks in een ei geïnjecteerd. IVF-ICSI is noodzakelijk in gevallen van ernstige problemen met de beweeglijkheid van het sperma (beweging) of morfologie (vorm van het sperma.) Het kan ook nodig zijn als het aantal zaadcellen erg laag is.

Azoospermia is wanneer een man een nul-spermatelling heeft. Sommige van deze mannen kunnen nog steeds een biologisch kind krijgen dankzij IVF-ICSI. Onvolwassen spermacellen kunnen rechtstreeks uit de teelballen worden afgenomen. De spermacellen mogen dan rijpen in het laboratorium. Op deze manier gerijpte spermacellen kunnen een ei zelf niet bevruchten, en IVF met ICSI is vereist voor conceptie.

Hoog risico op genetische ziekte: Als u en uw partner een hoog risico lopen om een ​​dodelijke genetische aandoening door te geven, is IVF wellicht uw beste of enige optie. Dit kan ook gelden voor paren die herhaaldelijk een miskraam hebben door genetische problemen. In dit geval zou u IVF met PGS of PGD nodig hebben.

PGD ​​staat voor preimplantatie genetische diagnose. Dit is wanneer een embryo wordt getest op een bepaalde ziekte. PGS staat voor preimplantatie genetische screening. Dit is wanneer een embryo in het algemeen wordt gecontroleerd op normale chromosomale tellingen. Deze test is niet zo betrouwbaar als PGD en wordt als experimenteel beschouwd.

Post-kanker vruchtbaarheidsbehandeling: Als u bevroren eicellen, eierstokweefsel of embryo's heeft, hebt u IVF nodig om zwanger te worden van dat gecryopreserveerde weefsel.

Bevroren spermacellen kunnen via een IUI-procedure worden gebruikt en hebben mogelijk geen IVF nodig. Als er echter een kleine hoeveelheid geconserveerde zaadcellen is, kan IVF een betere keuze zijn vanwege de verhoogde succespercentages.

Wanneer gecryopreserveerde eieren worden gebruikt: Kanker is niet langer de enige reden waarom eieren worden ingevroren. Hoewel ze nog steeds ongebruikelijk zijn, bevriezen sommige vrouwen hun eieren als ze jong zijn om het risico op leeftijdsgebonden onvruchtbaarheid te verminderen. Als u uw eieren invriest en u wilt ze gebruiken om zwanger te worden in de toekomst, dan heeft u een IVF-behandeling nodig om zwanger te worden.

Wanneer draagmoederschap vereist is: Als een vrouw haar baarmoeder mist, ofwel omdat ze op die manier is geboren of om medische redenen is verwijderd, kan ze geen zwanger worden of zwanger worden. Ze kan mogelijk via een surrogaat een kind krijgen.

Als de vrouw haar eierstokken heeft, of ze heeft ingevroren eieren of eierstokweefsel bewaard, kan ze mogelijk ook een biologisch kind krijgen met de hulp van draagmoederschap. Als dat niet het geval is, kan een eiceldonor samen met de zaadcellen van de biologische vader worden gebruikt. Dit alles vereist IVF.

Draagmoederschap met IVF kan ook nodig zijn als er sprake is van ernstige onvruchtbaarheidsproblemen met de uteriene factor die niet operatief kunnen worden hersteld. Een homoseksueel mannelijk paar dat een biologisch kind wil hebben, kan ook een surrogaat met een IVF-behandeling nodig hebben.

(Technisch gezien kan IVF worden voorkomen door de eieren van het surrogaat te gebruiken en kunstmatige inseminatie met het sperma van de biologische vader of een spermadonor te gebruiken. Dit kan echter juridische problemen veroorzaken en kan psychologisch moeilijker zijn voor het surrogaat. met IVF en een eiceldonor, de biologische moedereieren of een embryodonor.)

Wanneer is IVF de volgende stap?

Geen enkele behandelkaart past perfect bij elk koppel. Daarom is het niet mogelijk om te zeggen hoe uw persoonlijke pad naar IVF eruit kan zien. Sommige paren kunnen een operatie ondergaan voordat ze een vruchtbaarheidsbehandeling proberen. Sommigen zullen misschien eerst een onderliggende medische aandoening moeten behandelen. Sommigen hebben misschien nooit vruchtbaarheidsbehandelingen nodig.

Dat gezegd hebbende, hier zijn enkele meer algemene behandeltrajecten. De onderstaande behandeltrajecten zijn vereenvoudigd en vertegenwoordigen niet alle behandelingsmogelijkheden.

Dit is het meest gebruikelijke behandelingspad voor vrouwen met lichte tot matige ovulatoire problemen:

• Clomid gedurende drie tot zes cycli (al dan niet inclusief behandeling met metformine, als de vrouw PCOS heeft of insulineresistent is)
• Als Clomid de eisprong niet activeert, letrozol gedurende drie cycli
• Gonadotrofines met getimede geslachtsgemeenschap gedurende twee tot zes cycli (sommige artsen slaan deze stap over en gaan direct naar IUI met vruchtbaarheidsmedicijnen)
• IUI met Clomid of gonadotropines gedurende drie tot zes cycli (minder cycli als de vrouw 35 jaar of ouder is)
• IVF-behandeling

Meest voorkomende behandelingsroute bij lichte tot matige mannelijke onvruchtbaarheid is het grootste probleem:

• (Indien van toepassing) behandeling van vruchtbaarheidsmiddelen om de spermaproductie te stimuleren
• (Soms) verwijdering van een varicocele, als dat het probleem is
• IUI zonder vruchtbaarheidsmiddelen (tenzij de vrouw ovulatieproblemen heeft) gedurende drie tot zes cycli
• IUI met spermadonor (vaker voor mensen die geen IVF willen doen)
• IVF-behandeling

Voor een koppel met onverklaarde onvruchtbaarheid kan een gemeenschappelijk traject er als volgt uitzien:

• (Mogelijk) beperkte tijd om het alleen te proberen
• IUI met Clomid, letrozol of gonadotrofinen gedurende maximaal zes cycli
• IVF-behandeling

Wat bepaalt of uw arts voorstelt om één, drie of zes cycli van een bepaalde behandeling te proberen? Of of ze een van deze stappen overslaan? Of suggereert u een vruchtbaarheidsbehandeling die hierboven niet vermeld staat?

Uw arts zal rekening houden met uw oorzaak van onvruchtbaarheid, het onderzoek naar uw specifieke situatie, uw leeftijd, uw persoonlijke wens om te blijven proberen voordat u naar het volgende niveau gaat, uw gevoelens naar of tegen IVF, uw verzekeringsdekking en uw financiële situatie.

Als u zich afvraagt ​​wanneer IVF de volgende stap in uw persoonlijke omstandigheden kan worden, neem dan contact op met uw arts. Als u het er niet mee eens bent dat IVF de volgende stap is, of als u nieuwsgierig bent naar alternatieven, aarzel dan niet om een ​​second opinion te vragen voordat u een beslissing neemt. Beslissen om IVF na te streven is een grote beslissing.

Wat als u geen IVF wilt doen?

U hebt altijd de optie om niet door te gaan met IVF. Dit geldt ongeacht of IVF de eerste door uw arts aanbevolen behandeling is of dat u alleen met IVF wordt geconfronteerd na verschillende pogingen van niet-geassisteerde voortplantingstechnieken.

Er zijn veel redenen waarom een ​​stel besluit om geen IVF te doen. Enkele van de meest voorkomende redenen zijn …

• Financiële onmogelijkheid om ervoor te betalen
• Wens risico's en invasiviteit van de procedure te vermijden
• Beslissing om geen behandeling na te streven op basis van een laag geschat succespercentage (zal voor elke situatie variëren)
• Religieuze bezwaren
• Wens om adoptie na te streven (omdat ze alleen genoeg geld hebben om IVF of adoptie te doen, of ze geven de voorkeur aan adoptie voor IVF)

Soms heb je geen kans op een biologisch kind zonder IVF. In andere gevallen is de kans klein dat je conceptie laag is - in sommige gevallen zelfs minder dan 1 procent - maar niet onmogelijk.

Vrouwen met een primaire ovariale insufficiëntie (POI) zijn bijvoorbeeld niet in staat om alleen te verwekken. Maar het gebeurt in een zeer klein percentage van de gevallen. Je moet er niet op rekenen dat je in die zeldzame groep zit. Tegelijkertijd moet u er niet van uitgaan dat uw onvruchtbaarheidsdiagnose ervoor zorgt dat u niet op natuurlijke wijze zwanger kunt worden.

Wat zijn uw opties als u geen IVF wilt? Dit is iets om te bespreken met je fertiliteitsarts en een counsellor.

Enkele mogelijke opties naast IVF kunnen zijn:

• Verder zoeken naar low-tech behandelingen (bijvoorbeeld meer IUI-cycli)
• Alternatieve therapieën (zoals acupunctuur)
• Blijf het alleen proberen
• Chirurgische ingrepen (indien van toepassing)
• Doorgaan met adoptie
• Een kindvrij leven kiezen

Als u besluit verdere technische cycli na te streven, of alternatieve behandelingen te proberen, bespreek dan met uw arts de werkelijke kans op behaalde behandelingen. Sommige onderzoeken hebben bijvoorbeeld aangetoond dat na zes tot negen cycli van IUI de kans op conceptie aanzienlijk afneemt. U wilt geen geld weggooien en emotionele energie verspillen aan behandelingen die waarschijnlijk niet werken.

Hoewel het moeilijk kan zijn om te stoppen met proberen, is het soms het beste wat je kunt doen voor je lichaam en je emotionele welzijn. Als u moeite heeft om te beslissen wanneer u met de behandeling moet stoppen, raadpleeg dan een professionele counselor die u kan helpen met het rouwproces.

Een woord van heel goed

Een klein percentage onvruchtbare paren heeft IVF nodig, net geen 5 procent. Voor degenen die wel een IVF-behandeling nodig hebben, zijn er vele redenen waarom zij mogelijk niet geïnteresseerd zijn in het nastreven van de behandeling. Als u IVF wilt doen, maar zich zorgen maakt over de kosten, moet u de vele financieringsmogelijkheden bekijken. Als je geen IVF wilt doen, voel je dan niet slecht over dat besluit. Beslissen tegen IVF betekent niet dat je "een baby niet erg genoeg wilde" om "het blijven proberen". Sta niet toe dat groepsdruk je naar iets duwt dat je niet wilt.