Hoe baarmoederhalskanker wordt vastgesteld

Baarmoederhalskanker wordt typisch gediagnosticeerd met een uitstrijkje, wat een routine screeningstest is. Volgens het Amerikaanse College van Verloskundigen en Gynaecologen zouden vrouwen in de leeftijd van 20 tot 29 elke drie jaar een uitstrijkje moeten hebben en vrouwen tussen de 30 en 65 jaar zouden er elke vijf jaar een moeten krijgen. Er zijn andere tests die ook cervicale kanker kunnen identificeren, vooral in de meer gevorderde stadia.

Self-Checks

Baarmoederhalskanker symptomen verschijnen meestal niet totdat de kanker is geëvolueerd naar een redelijk vergevorderd stadium. En HPV, de meest voorkomende oorzaak van baarmoederhalskanker, veroorzaakt meestal geen symptomen - daarom is het zo belangrijk om uw regelmatig geplande Pap-uitstrijkjes te hebben.

Toch zijn er een paar dingen waar u naar kunt zoeken. Als u dit opmerkt, kunt u geen diagnose stellen van baarmoederhalskanker. Het zijn eerder gewoon tekenen dat je een dokter zou moeten bezoeken:

• Genitale wratten, die kunnen worden verhoogd, pijnloos en huidkleurig
• Vaginale afscheiding
• Abnormale uteriene bloedingen
• Verhoogde urinaire frequentie
• Bekkenpijn, vooral tijdens geslachtsgemeenschap

Labs en tests

Abnormale veranderingen in de baarmoederhals ontwikkelen zich meestal over meerdere jaren. Omdat cervicale cellen een reeks veranderingen ondergaan voordat ze kankercellen worden, is het mogelijk om te screenen op bewijs van HPV of op pre-kankerachtige veranderingen met diagnostische tests.

De twee eenvoudigste methoden zijn:

Pap Smear

Een uitstrijkje speelt een cruciale rol bij de diagnose van baarmoederhalskanker. Het is hoe de meeste vrouwen ontdekken dat ze cervicale dysplasie of baarmoederhalskanker hebben. Het is een eenvoudige test die afwijkingen van de baarmoederhals kan onthullen lang voordat ze kanker krijgen.

Een uitstrijkje wordt meestal gedaan in een onderzoekskamer tijdens een routine gynaecologische controle. Tijdens een uitstrijkje verwijdert uw arts een kleine hoeveelheid weefsel uit de baarmoederhals. Dit wordt gedaan door de baarmoederhals voorzichtig af te vegen met een kleine, mascara-wandachtige borstel of wattenstaafje. Het duurt slechts enkele seconden om een ​​monster te verzamelen. Sommige vrouwen ervaren daarna een milde krampen, vergelijkbaar met menstruatiekrampen, maar meestal is er geen pijn.

De cellen worden onder een microscoop onderzocht en abnormale cellen worden cervicale dysplasie genoemd.

Cervicale dysplasie is als volgt ingedeeld:

• ASCUS(atypische cellen van onbepaalde betekenis) beschrijft alle veranderingen die mild abnormaal zijn. De oorzaak kan het gevolg zijn van alles van een infectie tot de ontwikkeling van precancereuze cellen. ASCUS is geen indicatie voor cervicale dysplasie totdat verdere bevestigende testen worden uitgevoerd.
• AGUS (atypische glandulaire cellen van onbepaalde betekenis) verwijst naar een afwijking in de glandulaire cellen die slijm produceren. Hoewel niet technisch geclassificeerd als cervicale dysplasie, kan AGUS een indicatie zijn van een onderliggende ernstige aandoening. AGUS-resultaten worden als zeldzaam beschouwd en komen voor in minder dan één procent van alle Pap-uitstrijkresultaten.
• LGSIL (laaggradige squameuze intra-epitheliale laesie) betekent dat de test milde dysplasie heeft gedetecteerd. Het is de meest voorkomende bevinding en verdwijnt in de meeste gevallen vanzelf binnen twee jaar.
• HGSIL (hooggradige squameuze intra-epitheliale laesie) is een serieuzere classificatie die, als ze niet wordt behandeld, kan leiden tot de ontwikkeling van baarmoederhalskanker.

Als u een abnormale uitstrijkje heeft, is het uitermate belangrijk dat u aanbevelingen opvolgt van uw arts, of dat nu een colposcopie, een cervicale biopsie of een herhaling uitstrijkje in een jaar is.

HPV-tests

HPV-tests zijn een andere belangrijke test die tegelijkertijd met een Pap-uitstrijkje kan worden uitgevoerd of na een abnormaal resultaat, met een tweede of hetzelfde staafje. Het verzamelde monster wordt naar een laboratorium gestuurd om het virus te identificeren.

Hoewel er meer dan 100 stammen van het virus zijn, veroorzaken niet al deze kanker. Ongeveer 70 procent van de baarmoederhalskanker wordt veroorzaakt door HPV 16 en HPV 18, waarbij nog eens 20 procent van de baarmoederhalskanker gerelateerd is aan een infectie met HPV 31, 33, 34, 45, 52 en 58.

Procedures

Als uw uitstrijkje cervicale afwijkingen onthult,colposcopie kan worden gepland. Een colposcopie is een in-office-onderzoek waarmee de arts de baarmoederhals beter kan bekijken met een colposcoop, een verlicht instrument dat de baarmoederhals vergroot. Het wordt buiten de vagina geplaatst tijdens het examen. De afbeeldingen die van de colposcoop worden gezien, kunnen op een scherm worden geprojecteerd voor een gedetailleerdere weergave en biopsieplanning.

Een arts kan tijdens dit onderzoek een biopsie uitvoeren of er mogelijk van scheiden, zodat een monster van baarmoederhalsweefsel kan worden onderzocht door een patholoog.

Punch Biopsie

Tijdens de colposcopie kan de arts een cervicale biopsie uitvoeren, afhankelijk van wat tijdens het onderzoek is gevonden. Dit omvat het verwijderen van een kleine hoeveelheid cervicaal weefsel dat onder een microscoop moet worden onderzocht.

Meestal is dit een stansbiopsie, waarbij de arts een klein stukje weefsel verwijdert met een apparaat dat lijkt op een papieren stoot. Het duurt slechts enkele seconden voordat de arts een weefselmonster heeft verzameld en het ongemak is vluchtig.Afhankelijk van de bevindingen tijdens de colposcopie, kunnen enkele delen van de cervix worden gebiopteerd.

Abnormale cellen gevonden tijdens een colposcopie en biopsie kunnen worden beschreven als cervicale intra-epitheliale neoplasie (CIN).

Endocervicale curettage

Endocervicale curettage (ECC) is een ander type cervicale biopsie die tijdens een colposcopie-examen kan worden gedaan. Tijdens een ECC gebruikt de arts een klein borsteltje om weefsel te verwijderen uit het endocervicale kanaal, het nauwe gebied tussen de baarmoeder en de baarmoederhals. Net als bij een stansbiopsie wordt het weefsel vervolgens onderzocht door een patholoog.

Een ECC kan matig pijnlijk zijn, zoals slechte menstruatiekrampen.

Voordat u voor de procedure aankomt, zijn er een aantal dingen die u moet doen. Onder hen:

• Vermijd aspirine of bloedverdunners vóór de ingreep.
• Douche niet of gebruik geen tampons gedurende ten minste drie dagen voor de ingreep.
• Vermijd geslachtsgemeenschap gedurende ten minste drie dagen vóór de procedure.

Vrouwen kunnen verwachten milde symptomen te ervaren in de dagen na de procedure, waaronder plaatselijke pijn en krampen. Een vrij verkrijgbare pijnstiller kan gewoonlijk een deel van het ongemak helpen verlichten.

Naast pijn kan er sprake zijn van vaginale bloedingen of een donkere afscheiding, dus zorg ervoor dat u een maandverband draagt. U moet uw activiteiten een dag of twee beperken en geslachtsgemeenschap, tampons of douchen vermijden totdat u volledig genezen bent.

Cone Biopsie

Er zijn tijden dat een grotere biopsie moet worden gedaan om cervicale kanker te diagnosticeren of weefsel te verwijderen zodat het niet kanker wordt. In deze gevallen kan een kegelbiopsie worden uitgevoerd.

Tijdens een kegelbiopsie wordt een kegelvormig stuk weefsel verwijderd. Deze procedure wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie. Een kegelbiopsie wordt ook gebruikt om precancereus weefsel uit de cervix te verwijderen.

U kunt een paar dagen na de ingreep pijn of een bloeding ervaren. Hoewel het niet gebruikelijk is, ervaren sommige vrouwen na een kegelbiopsie menstruatiepijn, verminderde vruchtbaarheid of een incompetente baarmoederhals, wat kan leiden tot voortijdige vaginale bevalling als u zwanger wordt. Bespreek deze zorgen en risico's met uw arts, omdat de omvang van deze effecten verband houdt met de exacte locatie en grootte van uw biopsie, en met hoe goed u geneest.

LEEP

Een alternatief voor een kegelbiopsie, een lus-elektrochirurgische uitsnijdingsprocedure (LEEP) is een procedure uitgevoerd onder lokale anesthesie om weefsel uit de cervix te verwijderen. Een LEEP gebruikt een elektrisch geladen draadlus om een ​​weefselmonster te verwijderen. Deze methode wordt vaker gebruikt voor de behandeling van hoogwaardige cervicale dysplasie, in plaats van het diagnosticeren van baarmoederhalskanker.

Net als bij een kegelbiopsie, kunnen vrouwen na een LEEP-procedure enkele dagen pijn en bloedverlies ervaren. Het kan ook leiden tot langdurige gevolgen zoals menstruatiepijn, verminderde vruchtbaarheid of incompetente baarmoederhals.

Stages

Zodra de biopsieresultaten terugkeren, kan baarmoederhalskanker worden uitgesloten of gediagnosticeerd. Als er een diagnose van baarmoederhalskanker wordt gesteld, is de volgende stap het bepalen van het stadium van baarmoederhalskanker. Er zijn vijf fasen van de baarmoederhalskanker, die allemaal aangeven hoe ver geavanceerde kanker zich heeft verspreid.

Fase 0: deze fase van kanker wordt als niet-invasief beschouwd (carcinoma in situ), op basis van een biopsie of een uitstrijkje, en elke fase na fase 0 wordt als invasief beschouwd. Er is veel discussie geweest over de vraag of dit echt kanker of een voorstadium is.

Stadium I: deze tumoren worden over het algemeen alleen met een microscoop bekeken, maar in vergevorderd stadium I kan kanker zonder een microscoop worden gezien. De kankercellen zijn de baarmoederhals binnengevallen en cellen liggen niet meer alleen aan de oppervlakte. Deze fase is onderverdeeld in:

• • Stadium IA1: het invasiegebied is niet meer dan 3 mm diep en niet meer dan 7 mm breed.
  • Stadium IA2: het invasiegedeelte is groter dan 3 mm maar niet meer dan 5 mm diep en niet meer dan 7 mm breed.
• Stadium IA: dit is het vroegste stadium van invasieve baarmoederhalskanker. De kanker kan nog niet met het blote oog worden gevisualiseerd en kan alleen onder de microscoop worden geïdentificeerd. Deze fase wordt verder uitgesplitst naar grootte in:
  • Stadium IB1: deze tumoren zijn alleen onder de microscoop te zien en zijn minder dan 4 cm groot.
  • Stadium IB2: deze tumoren kunnen zonder microscoop worden gezien en zijn groter dan 4 cm.
• Stadium IB: dit stadium omvat tumoren die iets groter zijn dan stadium IA en al dan niet zichtbaar zijn zonder een microscoop.

Stadium II: deze tumoren hebben zich buiten de baarmoederhals verspreid.

• • Stadium IIA1: de tumor kan zonder een microscoop worden gezien, maar is niet meer dan 4 cm groot.
  • Stadium IIA2: de tumor kan zonder een microscoop worden gezien en is meer dan 4 cm groot.
• Stadium IIA: deze kankers zijn via de baarmoederhals uitgezaaid naar de bovenste tweederden van de vagina, maar hebben zich niet rond de baarmoeder verspreid. Dit wordt verder uitgesplitst naar grootte in:
• Stadium IIB: de kanker is uitgezaaid naar de weefsels rond de baarmoeder en de bovenste twee derde van de vagina, maar niet naar de bekkenwand.

Stadium III: in deze fase verspreidt baarmoederhalskanker zich naar de nabijgelegen baarmoeder en de vagina of bekkenwand.

• Stadium IIIA: deze kankers kunnen zich naar het onderste derde deel van de vagina verspreiden, maar niet naar de bekkenwand.
• Stadium IIIB: Er zijn een paar redenen waarom baarmoederhalskanker zou worden geclassificeerd als stadium IIIB. Eén is als het de bekkenwand is binnengedrongen. De andere is als het één of beide urineleiders heeft geblokkeerd (de buizen die van de nier naar de blaas lopen), waardoor de nieren vergroot of gestopt zijn met werken, evenals normaal.

Stadium IV: in dit stadium verspreidt de kanker zich over aangrenzende regio's naar andere delen van het lichaam.

• Stadium IV: deze kankers hebben zich verspreid zodat ze de blaas of het rectum of beide zijn binnengedrongen (uitgezaaid naar aangrenzende bekkenorganen.)
• Stadium IVB: deze kankers hebben zich verspreid naar verafgelegen delen van het lichaam, bijvoorbeeld lymfeklieren in een ver verwijderd gebied van het lichaam, de longen, lever of botten.

In beeld brengen

Baarmoederhalskanker die zich verspreidt wordt beschouwd als invasieve kanker. Beeldvormingstests kunnen gebieden van metastase helpen identificeren.

In het algemeen worden beeldvormingstests gebruikt voor het stageren. Dus als u niet-invasieve baarmoederhalskanker heeft verwijderd en er geen tekenen of symptomen van metastase zijn, zijn deze tests waarschijnlijk niet nodig. Als uw arts lokale verspreiding of metastasen op afstand verdenkt, vanwege uw symptomen of het uiterlijk van de tumor (bij lichamelijk onderzoek of onder een microscoop), dan zullen beeldvormende tests worden gebruikt om de delen van het lichaam waar men zich zorgen over maakt, te beoordelen.

• Echografie: een echografie kan kijken naar de baarmoederhals, de blaas en het hele bekkengebied om de oorzaak van de symptomen te bepalen. Het kan ook worden gebruikt om andere delen van het lichaam te bekijken als er bezorgdheid is over de metastase.
• Röntgen: een röntgenfoto, zoals een thoraxfoto, kan metastatische baarmoederhalskanker identificeren die zich bijvoorbeeld naar de longen of de ribben heeft verspreid. In zeldzame gevallen kan een afwijking op een routinematige röntgenfoto het eerste teken zijn van gemetastaseerde baarmoederhalskanker.
• MRI: een MRI-scan kan worden gebruikt om het gebied van de cervix en het bekken te visualiseren. Een MRI is vooral nuttig voor het evalueren van de wervelkolom en het ruggenmerg, waar baarstadium van baarmoederhalskanker zich kan verspreiden.
• CT-scan: een CT-scan, zoals een MRI, kan het gebied van de cervix en het bekken visualiseren, evenals andere delen van het lichaam waar baarmoederhalskanker kan zijn uitgezaaid.

Differentiële diagnoses

Er zijn een paar andere aandoeningen die in eerste instantie vergelijkbaar lijken te zijn met baarmoederhalskanker of HPV-infectie. Uw arts kan ze in eerste instantie vermoeden, maar testen zal hen snel in of uit reguleren.

• Endometriumkanker: endometriumkanker is kanker van de baarmoeder. De baarmoederhals is de doorgang tussen de vagina en de baarmoeder, dus soms lijken de twee ziekten op elkaar als een van beide zich naar de andere locatie heeft verspreid. Over het algemeen is een biopsie een goede methode om onderscheid te maken tussen deze twee.
• Vaginale kanker: vaginale kanker is niet gebruikelijk, en omdat de vagina zo nauw verbonden is met de baarmoederhals, kunnen de omstandigheden op elkaar lijken. Echter, net als bij endometriumkanker, kan een biopsie een onderscheid maken tussen deze soorten kanker.
• Herpes: Herpes is een seksueel overdraagbare aandoening (SOA) die vaginale zweren veroorzaakt en u of uw partner kan herpesletsels met genitale wratten verwarren. De letsels kunnen er bij een bekkenonderzoek in de spreekkamer anders uitzien dan bij elkaar. En omdat beide soorten infecties kunnen worden gediagnosticeerd met een monster dat is genomen tijdens een medisch onderzoek, kan uw arts u testen om te bepalen welke van deze u hebt als het moeilijk is om de laesies te onderscheiden.
• Syfilis: een andere SOA die zichtbare vaginale laesies veroorzaakt, de zweren van syfilis lijken op open wonden en zijn vaak roodachtig, in tegenstelling tot de kleurloze wratten die HPV kan veroorzaken. Desalniettemin is het gebruikelijk om de voorwaarden te verwarren als je niet bent getraind in het herkennen ervan. Een medisch bezoek kan helpen om het verschil met een bekkenonderzoek en laboratoriumtests op te lossen.

Hoe baarmoederhalskanker wordt behandeld Was deze pagina nuttig? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• American College of Verloskundigen en Gynaecologen. Cervical Cancer Screening. September 2017. www.acog.org/Patients/FAQs/Cervical-Cancer-Screening

• Hunt B, Fregnani JHTG, Schwarz RA, et al. Diagnose van cervicale neoplasie in landelijk Brazilië met behulp van een mobiele bestelwagen Uitgerust met In vivo Microscopie: een cluster-gerandomiseerde communautaire proef. Cancer Prev Res (Phila). 2018 april 4. doi: 10.1158 / 1940-6207.CAPR-17-0265.

• Hwang J, Hong SS, Kim HJ, et al. Gereduceerde gezicht-van-zicht diffusie-gewogen MRI bij patiënten met baarmoederhalskanker. Br J Radiol. 2018 16 april: 20170864. doi: 10.1259 / bjr.20170864.