Oefening en gebroken pijnbestrijding bij fibromyalgie

Oefening is altijd een gevoelig onderwerp om te laten zien waar het fibromyalgie betreft. De meesten van ons met de aandoening weten dat overdreven inspanning leidt tot symptoomfakkels, maar artsen blijven ons vertellen dat we moeten oefenen. Het kan voelen alsof ze gewoon niet begrijpen - of zorgen over - de tol die oefening kan op ons nemen.

Tegelijkertijd begrijpen de meesten van ons dat onze artsen niet van plan zijn om ons verhoogde pijn, vermoeidheid, cognitieve stoornissen, enz. Te veroorzaken. Ze willen dat we ons beter voelen en meer functioneel zijn en dat ze afhankelijk zijn van een groeiend aantal wetenschappelijke onderzoeken. bewijsmateriaal wanneer zij oefening adviseren.

Het is ook verwarrend om na te denken over lichaamsbeweging als een manier om fibromyalgie te verbeteren. Dit is geen ziekte van de spieren of gewrichten; het gaat om de zenuwen en de hersenen. Het is op het eerste gezicht niet duidelijk hoe het oefenen van de spieren en gewrichten de functie van het centrale zenuwstelsel kan verbeteren.

Oefening en pijnmodulatie bij fibromyalgie

Hoewel meerdere onderzoeken aantonen dat we baat kunnen hebben bij lichaamsbeweging, kunnen zelfs artsen en onderzoekers ons dat niet precies vertellen waarom oefening lijkt effectief te zijn. Dat is echter aan het veranderen.

Een studie uit begin 2016 gepubliceerd in Brain Sciences (Ellingson) lijkt licht te werpen op wat oefening voor ons doet, dankzij een geavanceerde beeldvormingstechniek voor de hersenen die functionele magnetische resonantiebeeldvorming of fMRI wordt genoemd.

Ten eerste is het echter belangrijk om de term 'pijnmodulatie' te begrijpen. Je weet het misschien niet, maar je hersenen kunnen feitelijk veel pijn beïnvloeden die je op een bepaald moment waarneemt. Denk bijvoorbeeld aan momenten waarop u bent verrast door pijn. Het lijkt nog erger te zijn dan wanneer je je er voor schrap zet, toch? (Of, althans, het deed voordat je fibromyalgie had.)

De reden daarvoor is iets dat pijnremming wordt genoemd. Je hersenen, wanneer het op pijn anticipeert, nemen bepaalde fysiologische stappen die je helpen het minder te voelen dan je anders zou doen. We hebben aanwijzingen dat dit proces niet goed functioneert bij fibromyalgie. We hebben een ontoereikend pijnmodulatiesysteem.

In de Brain Sciences studie, onderzoekers bouwden hun werk op eerdere studies die ons vertelden:

• Het pijnmodulatiesysteem is belangrijk omdat we enerzijds moeten erkennen wanneer dingen pijn veroorzaken, zodat we onszelf kunnen beschermen, en aan de andere kant, we willen niet dat onze systemen voortdurend overspoeld worden met pijnsignalen (wat gebeurt er in fibromyalgie.)
• Oefening stimuleert het pijnmodulerende systeem, waardoor het beter kan functioneren.
• Regelmatige aërobe oefeningstraining heeft, in onderzoek, aangetoond dat het altijd nuttig voor ons is.

Het spreekt vanzelf dat die oefening ons kan helpen door het vermogen van ons centrale zenuwstelsel om pijn te moduleren te verbeteren. Kijken naar de totale hoeveelheid bewegingsonderzoek is echter niet doorslaggevend. In sommige studies leek het ons minder gevoelig te maken voor pijn terwijl het in andere ons gevoeliger pijn deed of helemaal geen verschil maakte.

De resultaten van de studie

Negen vrouwen met fibromyalgie en een controlegroep van negen pijnvrije vrouwen hadden fMRI's gedaan na het sporten en na rustig rusten. Tijdens de scans pasten ze pijn toe om de verschillende antwoorden te meten. De deelnemers fietsten voor een korte tijd met een gematigde intensiteit.

Na oefening vertoonden beide groepen minder pijngevoeligheid dan voorheen, wat de theorie ondersteunt dat oefening de pijnmodulatie verhoogt. Ze merkten ook een aantal significante verschillen op in hersenactiviteitspatronen tussen de ziektegroep en controles, vooral in twee gebieden van de hersenen die betrokken zijn bij pijnmodulatie - de voorste insula en de linker dorsolaterale prefrontale cortex.

Onderzoekers concludeerden dat matige lichaamsbeweging wel leidt tot een verbetering van de pijn op korte termijn (20-30 minuten). Ze veronderstellen verder dat regelmatige lichaamsbeweging de effecten langer kan laten duren.

Omdat aërobe lichaamstraining meer consistente voordelen heeft laten zien in vergelijking met andere vormen van lichaamsbeweging, vragen ze om proeven om te testen of trainingsoefeningen pijnmodulatie kunnen verbeteren.

Het onderzoek toepassen

Kunnen we zonder enige twijfel zeggen dat we minder pijn zullen doen als we oefenen? Nee. Maar dat wist je al, vanwege de keren dat je te veel hebt gedaan en je bent een week in bed geland.

Wat we kunnen zeggen is dat gematigde oefening positieve veranderingen lijkt aan te brengen in een systeem dat in ons niet functioneert. Dit was echter een kleine studie. Het omvatte alleen vrouwen, wat logisch is omdat 90% van de fibromyalgiediagnoses bij vrouwen voorkomen, maar dit betekent dat we de resultaten mogelijk niet voor iedereen kunnen toepassen.

En dit volgende stukje informatie is uitermate belangrijk: ze hebben mensen met de diagnose geestelijke gezondheid uitgesloten, evenals degenen die medicijnen slikten die hun pijn of hersenscans konden beïnvloeden. Bedenk hoeveel van ons door die studie zouden worden afgewezen: iedereen die klinisch depressief is en degenen die hersenveranderende medicijnen gebruiken om hun pijn onder controle te houden.

Dit wordt niet genoemd in de studie, maar het lijkt waarschijnlijk dat hoe meer iemand ziek is, hoe minder kans dat hij zich vrijwillig aanmeldt voor een oefenstudie. Hoeveel van ons zouden een vereiste van 20-30 minuten matige lichaamsbeweging zien en langzaam maar vastberaden in de andere richting hobbelen?

Het is ook belangrijk om op te merken dat de inspanning in de studie matig was. In feite wijzen onderzoekers erop dat hun controlegroepdeelnemers niet hard genoeg in de buurt van elkaar werkten om voordelen te zien voor hun pijnmodulatiesysteem. Niemand suggereert dat we voor een lange tijd heel hard gaan sporten.

Waar gaat ons dit heen? Het wordt steeds duidelijker dat lichaamsbeweging ons kan helpen, ondanks de mogelijke negatieve effecten. Wat we moeten doen, is uitzoeken hoeveel inspanning we kunnen verdragen en binnen onze grenzen blijven, of geleidelijk aan werken om onze grenzen te verleggen. Het is moeilijk, maar het kan worden gedaan. Hier is hulp: