Moeten oudere volwassenen HIV PrEP gebruiken?

Het zou waarschijnlijk weinig mensen verbazen dat de frequentie van nieuwe HIV-infecties bij volwassenen ouder dan 50 jaar aanzienlijk en groeiend is. Vandaag de dag is ongeveer 21 procent van alle nieuwe HIV-diagnoses bij oudere volwassenen, waarvan een kwart hiervan bij senioren van 60 jaar en ouder.

Hoewel men zou kunnen aannemen dat de populariteit van geneesmiddelen met erectiestoornissen zoals Viagra of Cialis deze hoge transmissiesnelheden voedt, is het simpele feit dat wij als samenleving neigen te veronderstellen dat mensen boven de leeftijd van 60 en 70 geen gezond hebben en zelfs robuuste sekslevens. En dat is duidelijk niet waar.

Als zodanig falen artsen vaak om veiliger seks met hun oudere patiënten te bespreken of vragen hen zelfs over hun seksuele praktijken. Het ongemak van de zorgverlener in combinatie met misvattingen over het hiv-risico bij sommige oudere volwassenen eindigt uiteindelijk veel te onuitgesproken.

In de afgelopen jaren heeft de beschikbaarheid van HIV pre-exposure profylaxe (PrEP) individuen die risico lopen, een middel geboden om zich beter tegen infecties te beschermen. Goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration in 2012, is aangetoond dat de eenmaal daagse pilstrategie het risico op HIV met ongeveer 96 procent vermindert in bepaalde populaties met een hoog risico.

Op basis hiervan beveelt de huidige richtlijn van de Amerikaanse volksgezondheidsdiensten (USPHS) aan dat iedereen met een "aanzienlijk risico op infectie" PrEP krijgt als onderdeel van een uitgebreide hiv-preventiestrategie. En dat geldt ook voor oudere volwassenen, of ze nu heteroseksueel, biseksueel of homoseksueel zijn.

Maar ondanks de inspanningen van de overheid om de opname van PrEP te vergroten, blijven veel oudere volwassenen onzeker over de vraag of het juist is voor hen, vaak verwijzend naar de medicatiekosten of de last van dagelijkse therapietrouw als belangrijkste obstakels. Anderen geloven intussen dat ze adequaat worden beschermd door condooms of door seksuele activiteiten die als minder risicovol worden beschouwd.

Voor anderen is PrEP een optie die volgens hen objectief en op individuele basis moet worden afgewogen, waarbij de potentiële voordelen tegen mogelijke gevolgen worden gemeten.

Een HIV-advocaatsvragen PrEP-gebruik bij senioren

In een redactioneel artikel in het nummer van mei 2016 van Pleiten voor, Stuart Sokol, een 71-jarige, HIV-negatieve homoseksuele man die diende als supervisor voor zowel de nationale aids-hotline en de Los Angeles County Commissie over HIV Health Services, bood zijn perspectief over de vraag of senioren en PrEP waren even geschikt een meng zoals sommige gezondheidsambtenaren suggereren.

"Ondanks de huidige praktijk om nieuw geïnfecteerde medische behandelingen te krijgen", zo redeneerde Sokol, "weten we dat het jaren duurt voordat de eerste symptomen zich voordoen, totdat de eerste symptomen zich voordoen. Dit kan zo lang zijn als van acht tot twaalf jaar, of zelfs 15."

"Die datums zouden me in de jaren 80 brengen," ging Sokol verder en voegde eraan toe: "Absoluut, als ik in de twintig, dertig, veertig, vijftig of zestig zou zijn, zou ik de kans grijpen, maar in de jaren 70 ben ik niet zeker."

Sokol vroeg zich verder af of mensen van zijn leeftijdsgroep, die mogelijk medische zorgen hebben die regelmatig moeten worden gecontroleerd en laboratoriumtests, bereid zijn om aanvullende bloedonderzoeken uit te voeren om zowel hun HIV-status als mogelijke bijwerkingen van het geneesmiddel te controleren. En hoewel Medicaid en de meeste ziektekostenverzekeringen PrEP in hun formuleringsformules zouden dekken, zouden de eigen bijdragen en eigen risico's voor sommigen alleen al prohibitief kunnen zijn.

Sokol noemde ook een gebrek aan kennis onder clinici als een probleem waarmee veel mensen te maken hebben die behoefte hebben aan informatie over PrEP-voordelen en nadelen.

"Noch mijn huisarts, noch mijn uroloog was op de hoogte van hun gedachten (met betrekking tot PrEP)," zei Sokol. "Ze hebben gewaarschuwd voor bijwerkingen of gesuggereerd de HIV-kliniek." Echt waar?"

Onderzoek lijkt de claim van Sokol te ondersteunen. In 2015 meldde de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) dat 34 procent van de zorgverleners in de eerstelijns gezondheidszorg in de VS nog nooit van PrEP had gehoord. Van degenen die dat wel deden, verwezen veel patiënten naar gespecialiseerde behandelaars ondanks pogingen van de CDC en USPHS om artsen te verzekeren dat PrEP-zorg kon en zou moeten worden toegediend onder de bescherming van de eerste lijn.

Zelfs onder hiv-specifieke praktijken, blijft er nog steeds een terughoudendheid bij het implementeren van PrEP bij patiënten, waarbij slechts 17 procent ooit het medicijn heeft voorgeschreven.

(Over het algemeen blijft de consumentenopname in de VS bescheiden, met enkele onderzoeken die suggereren dat tussen de 22.000 en 25.000 Amerikanen zich momenteel op PrEP bevinden.)

Argumenten ter ondersteuning van PrEP bij senioren

Ondanks de achterblijvende cijfers, was het gebruik van PrEP bijna vier keer zo hoog onder mensen in hun midden tot eind jaren 40 dan die in de twintig, wat suggereert dat oudere leeftijd (evenals inkomen, attitudes, en een groter bewustzijn van preventieve gezondheid in het algemeen) aangeboden minder belemmeringen voor behandeling.

Voorstanders van PrEP wijzen verder op seksuele attitudes en praktijken die veel senioren een hoger risico op infectie kunnen geven. Een van de zorgen:

• Onderzoek wijst uit dat maar liefst één op de vijf volwassenen ouder dan 50 jaar risicovolle seks met zich meebrengen, of ze nu anaal of vaginaal zijn.
• Het gebruik van condooms neemt doorgaans af naarmate men ouder wordt, van 24 procent bij personen van 50 tot 59 jaar tot slechts 17 procent bij personen van 60 tot 69 jaar.
• 62 procent van de mannen en 78 procent van de vrouwen hebben sinds hun afronding nooit met hun arts over hun seksuele gezondheid gesproken.
• Een aantal studies hebben aangetoond dat oudere mannen vaak geen condooms gebruiken vanwege het onvermogen om een ​​erectie te behouden.
• Bovendien geloven veel oudere vrouwen met HIV dat zij noch hun HIV-negatieve partner een condoom nodig hebben omdat ze postmenopauzaal zijn.

Hiv vermijden wordt nog belangrijker bij oudere volwassenen, gezien de hoge incidentie van co-bestaande medische aandoeningen in vergelijking met jongere bevolkingsgroepen. Bovendien hebben nieuw geïnfecteerde senioren doorgaans een lager CD4-aantal op het moment van diagnose, evenals een steiler CD4-verval, wat leidt tot een snellere ziekteprogressie.

Hiv-therapie kan ook gecompliceerd zijn bij oudere volwassenen omdat ze eerder worden behandeld voor andere aandoeningen zoals hoge bloeddruk, hart- en vaatziekten, longaandoeningen en diabetes. Dit vertaalt zich in een hoger risico op geneesmiddelinteracties, evenals complicaties gerelateerd aan doseringsschema's en therapietrouw.

Samen ondersteunen al deze kwesties het gebruik van PrEP, al was het maar om de complicaties van infectie en behandeling bij oudere volwassenen te voorkomen.

De juiste keuze voor u maken

Of PrEP geschikt voor u is, is iets dat u en uw arts op individuele basis moeten beslissen, met volledige openbaarmaking van zowel de voor- als nadelen van gebruik op basis van uw persoonlijke omstandigheden en risico. Wat het zeker niet is, is een one-size-fits-all oplossing.

Er moet ook aan worden herinnerd dat PrEP niet bedoeld is als een op zichzelf staand hulpmiddel. Condooms, een vermindering van het aantal sekspartners en het gebruik van antiretrovirale therapie bij de hiv-positieve partner moeten allemaal worden onderzocht als onderdeel van een samenhangende preventiestrategie.

"Ik hou van het idee dat er oplossingen zijn die kunnen werken", zei Sokol. "Ik ben er 100 procent voor, maar ik moet overwegen of (PrEP) geschikt voor mij is."

Uiteindelijk is het een persoonlijke keuze - gemaakt met volledige, onpartijdige informatie - die zal bepalen of PrEP de juiste keuze voor u is. Neem contact op met uw arts of neem contact op met uw regionale AIDS-hotline voor meer informatie of doorverwijzing naar een specialist bij u in de buurt.