Mobiliteitshulpmiddelen voor fibromyalgie, chronisch vermoeidheidssyndroom

Voel je je raar als je denkt aan het gebruik van een wandelstok, of kijk naar de gemotoriseerde karren die ze hebben in winkels en op andere plaatsen? Dat zou je niet moeten doen, en ik zal je vertellen waarom dat zo is.

Ten eerste begrijp ik echter volledig waarom het vreemd aanvoelt. Wanneer u fibromyalgie of chronisch vermoeidheidssyndroom hebt, bent u in het algemeen kan gebruik nog steeds je benen. Ze zijn stijf, maar ze bewegen prima, toch? Het kan pijn doen, en het kan je verslijten, maar je kunt lopen.De maatschappij heeft ons allemaal geconditioneerd om te denken dat mobiliteitshulpmiddelen zijn voor mensen die "echt" gehandicapt zijn, zoals mensen met verlamming of ernstige verwondingen zoals een gebroken been, of misschien iemand die herstellende is van heupprothese. Weet je, mensen die niet kunnen lopen.

Hetzelfde geldt voor gehandicaptenparkeerplaatsen - als u niet in een rolstoel of zuurstof zit, denken de meeste mensen dat u daar niet moet parkeren.

Ons beeld van "uitgeschakeld"

Het gaat erom dat het beeld dat de samenleving heeft van wat "gehandicapt" betekent, echt verward is. Degenen onder ons die leven met chronische, invaliderende ziekten, moeten dat erkennen en er verder overheen gaan.

Waarom? Omdat dingen specifiek beschikbaar zijn om te helpen u leven jouw het leven een beetje beter, en je moet ze jezelf niet ontzeggen op basis van andermans onwetendheid.

Ja, iemand kan je grappig aankijken als je naar boven loopt en in een gemotoriseerde kar in de supermarkt wandelt. Maar gaat die persoon je wagen duwen en de tassen voor je uitladen als je thuiskomt? Nee. Heeft die persoon het recht om jou te beoordelen? Nee. Moet je je acties afstemmen op de smaak van die persoon, wanneer het betekent verhoogde symptomen en ellende voor jou? Nee!

Nogmaals, het antwoord op al deze vragen is een volmondig "NEE!" Die wagens zijn er voor mensen zoals wij, die een beetje hulp nodig hebben om de taak te voltooien. Denk er eens over na: gebruiken mensen die in een winkel in een rolstoel aankomen die? Nee, ze hebben ze meegenomen! Het doel hiervan is om mensen te helpen die niet in een rolstoel zitten, maar niet gemakkelijk door de winkel kunnen lopen.

Als iemand je vraagt, vertel dat dan. Of vertel hen dat uw gezondheidsproblemen niets van hun zaak zijn en ga uw dag goed. Of vertel ze. Of vertel ze dat je hoopt dat ze het geluk hebben dat je dat soort dingen nooit nodig hebt. Vertel ze wat je wilt, maar laat ze je niet beletten het te gebruiken. Het zijn eikels.

Overkomen & spullen gedaan krijgen

De eerste keren dat ik een kar gebruikte, voelde ik me een oplichter. Ik had het gevoel dat ik iets wegnam van mensen die slechter af waren dan ik. Ik herinner me dat ik twee weken voor kerstmis in een drukke winkel met grote dozen zat, en me gehaast voelde omdat ik de vorige maand geen boodschappenreis had kunnen doen. Mensen zouden sceptisch naar me kijken, of me niet volledig aankijken. Ik voelde me tegelijkertijd opvallend en onzichtbaar.

Maar weet je wat er is gebeurd? Ik heb mijn kerstinkopen gedaan. Het was een enorme opluchting. Zonder de wagen had ik het niet kunnen doen - en niet omdat er iets mis was met mijn benen. Op dat moment veroorzaakte inspanning verschrikkelijke buikpijn en hevige hersensist die me dagenlang op de bank zou zetten. De wagen heeft me dat gespaard, dus mijn kinderen hebben kerstcadeautjes gekregen.

Naast fibromyalgie, heb ik sclerose (verharding en fusing) in de sacro-iliacale gewrichten, die zich dicht bij de basis van de wervelkolom bevinden en helpen bij het overbrengen van uw gewicht wanneer u loopt. Soms is het intens pijnlijk en kan wandelen een echt probleem maken. Tot mijn ontzetting besefte ik dat ik op die momenten een stok nodig had.

Het gevoel een stok te gebruiken toen ik 30 was, was heel anders dan het gebruik van de kar in de winkel. Mijn ernstige slap maakte duidelijk dat ik een probleem had, en het is niet dat ik iets weghaalde van iemand anders die het misschien nodig had. In dat geval was het pure ijdelheid. Ik wilde eenvoudig geen wandelstok gebruiken als een oude vrouw! Nogmaals, het was iets waar ik gewoon overheen moest komen. Het kostte tijd, maar ik kwam waar ik het goed vond.

Ik heb nog nooit iemand onbeleefde opmerkingen gemaakt over mijn gebruik van een mobiliteitshulpmiddel. Degene die ik verwacht, is iets over hoe ik beter zou kunnen lopen als ik afgevallen zou zijn. Mijn geplande reactie daarop is: ben je ooit gestopt om te denken dat mijn gewicht het resultaat van de pijn zou kunnen zijn en niet de oorzaak?

Zie ook:

• Gehandicaptenparking voor fibromyalgie en ME / CVS
• Dingen om u te helpen functioneren

Een woord van heel goed

Niemand wil opvallen vanwege een handicap. Het is moeilijk om de drang te overwinnen om te doen alsof er niets aan de hand is, proberen op te gaan in en zich zorgen te maken over wat mensen denken. Uiteindelijk moeten we echter voor onszelf zorgen en onze ziekte (n) zo goed mogelijk beheren. Je zou niet moeten lijden omdat sommige idioten dat niet krijgen.