Leptine, rT3 en gewichtstoename met hypothyreoïdie

U kunt problemen hebben met afvallen als u een te trage schildklier heeft. Leptine en omgekeerde T3 (rT3), twee hormonen waarvan wordt gedacht dat ze een rol spelen bij het reguleren van het gewicht en metabolisme, zijn veranderd in niveau en functie in hypothyreoïdie. Hoewel het niet helemaal duidelijk is hoe deze hormonen zouden kunnen worden beïnvloed door de schildklieraandoening of deze zouden kunnen beïnvloeden, kunnen ze bijdragen aan de gewichtsproblemen die gewoonlijk gepaard gaan met deze aandoening.

Vanwege de vele hormonale veranderingen die zich voordoen met de ziekte van de schildklier, kunnen diëten en calorierestrictie niet voldoende zijn om een ​​optimaal gewichtsverlies te bereiken als u hypothyroïd bent. Het begrijpen van leptine en rT3 kan u helpen om een ​​breder beeld te krijgen van de vele factoren die betrokken zijn bij hypothyreoïdie.

leptine

Het hormoon leptine is een belangrijke regulator van lichaamsgewicht en metabolisme gebleken. Leptine wordt uitgescheiden door vetcellen en niveaus van leptine nemen normaal toe met de ophoping van vet.

De verhoogde leptine-uitscheiding die optreedt als een reactie op gewichtstoename is meestal een signaal naar het lichaam dat de energie (vet) opslag voldoende is.

Dit resulteert in een reeks fysiologische reacties die ervoor zorgen dat het lichaam vet verbrandt in plaats van door te gaan met het opslaan van overtollig vet. Het zorgt er ook voor dat thyroid releasing hormone (TRH) de productie van thyroid stimulating hormone (TSH) verhoogt, wat helpt bij het gebruik van overtollige calorieën.

Leptine weerstand

De meeste mensen met een gezond gewicht hebben een leptinespiegel van minder dan 10. Hypothyreoïdie en diabetes zijn de twee meest voorkomende medische aandoeningen die gepaard gaan met hoge niveaus van leptine en met een andere aandoening die wordt beschreven als leptine-resistentie.

Leptine-resistentie is een verminderde reactie op leptine, zelfs als er voldoende circulerend door het lichaam circuleert. Deze weerstand is gebaseerd op een valse boodschap dat het lichaam honger lijdt en dus meerdere hormonale mechanismen activeren toenemen vetopslag, terwijl het lichaam probeert de waargenomen staat van de hongerdood om te keren. Zelfs bij een matige calorie-inname wordt aangenomen dat dit het risico op gewichtstoename of obesitas verhoogt.

zwaarlijvigheid

Mensen met chronisch overgewicht hebben vaak variërende niveaus van leptine-resistentie, waarbij het vermogen van leptine om het metabolisme te reguleren, afneemt.

De mechanismen die worden geactiveerd door leptine-resistentie, die allemaal leiden tot gewichtstoename, zijn onder andere:

• Verminderde TSH secretie
• Onderdrukt de omzetting van thyroxine (T4) in actieve triiodothyronine (T3)
• Verhoogde reverse T3-productie
• Verhoogde eetlust
• Verhoogde insulineresistentie
• Remming van lipolyse (vetafbraak)

Deze mechanismen kunnen gedeeltelijk worden veroorzaakt door een neerwaartse regulatie van leptinereceptoren die optreedt na langdurige blootstelling aan overmatig leptine. Als gevolg hiervan, als u te lang aan overgewicht lijdt, wordt het steeds moeilijker om af te vallen.

Behandeling

Schildklierziekte, overtollig lichaamsvet, overtollig leptine en leptine-resistentie lijken elkaar allemaal te verergeren. Hoewel deze interacties de behandeling en het gewichtsverlies uitdagend maken, kan het aanpassen van uw dieet en een adequate behandeling van de schildklier helpen sommige van de effecten terug te draaien en de hormoonspiegels te normaliseren.

Er is momenteel geen medicijn dat specifiek leptine-resistentie behandelt. Een gezond dieet met weinig voedsel, regelmatige lichaamsbeweging en voldoende slaap zijn allemaal geassocieerd met een verbeterde fysieke reactie op leptine.

Behandeling van hypothyreoïdie met schildkliervervangende medicatie bleek ook het leptine-niveau te verlagen en de effecten van leptine-resistentie te verminderen.

Achteruit T3 (rT3)

Thyroxine (T4) en trijoodthyronine (T3) worden beide door de schildklier geproduceerd. De schildklier produceert meer T4 dan T3, maar T4 wordt dan geactiveerd in T3 in de weefsels. Het is de T3-vorm van het hormoon die een metabool effect heeft, dat het metabolisme verhoogt, energie produceert en gewichtsverlies stimuleert.

Er is enig bewijs dat T3 laag kan zijn bij mensen die lijden aan het chronisch vermoeidheidssyndroom, en dit heeft ertoe geleid dat sommige onderzoekers het chronisch vermoeidheidssyndroom als een variant van de schildklieraandoening beschouwden.

Normale bereiken voor schildklierproeven

T4 kan ook converteren naar reverse T3 (rT3), een inactieve vorm van T3 die de effecten van T3 blokkeert. De balans tussen T3 en rT3 is gebaseerd op de energiebehoeften van je lichaam.

RT3 wordt geproduceerd in tijden van uithongering om het metabolisme te verminderen en de energievoorraden van het lichaam te behouden. RT3 kan ook worden geproduceerd in tijden van stress of als reactie op een chronisch dieet. Omdat rT3 het een product van T4 is, is het onderzocht in de context van schildklieraandoeningen, maar met onduidelijke resultaten.

Met minder dan optimale T4 wordt hypothyreoïdie meestal gekenmerkt door lage T3 en lage rT3. Toch kan soms een onverwacht hoge rT3 ontstaan ​​als u hypothyroïd bent. Dit kan gewichtstoename veroorzaken en het kan ook zijn veroorzaakt door gewichtstoename.

Factoren die van invloed kunnen zijn op de resultaten van uw schildkliertest

rT3-waarden en schildklieraandoeningen

Bij hypothyreoïdie heb je misschien niet genoeg T4, en dit resulteert vaak (maar niet altijd) in lagere niveaus van rT3. De betekenis van rT3 is niet goed begrepen. De lage waarden kunnen een weerspiegeling zijn van de schildklieraandoening, maar het is onduidelijk of chronisch lage rT3 het lichaam beïnvloedt en, zo ja, wat de effecten zijn.

Niettemin zijn het hoge rT3-niveaus die problematisch lijken te zijn bij schildklieraandoeningen. Soms, om onbekende redenen, is rT3 eigenlijk verhoogd in hypothyreoïdie wanneer T4 converteert naar rT3 in plaats van T3. Dit kan leiden tot gewichtstoename, wat op interessante wijze leidt tot hogere niveaus van rT3, en een cyclus volgt.

Behandeling

Voor de meeste gezonde mensen is rT3 meestal lager dan 250 pg / ml en de T3 / rT3-ratio moet groter zijn dan 1,8 als de vrije T3 wordt gemeten in ng / dl of 0,018 als de vrije T3 wordt gemeten in pg / ml. Er is veel controverse over het belang van rT3 en of het überhaupt moet worden gemeten of behandeld.

Er is gesuggereerd dat koolhydraatarme diëten de schildklierfunctie kunnen onderdrukken en rT3 meer kunnen verhogen dan vergelijkbare calorie-verminderingen met voldoende koolhydraten.

Hoewel een koolhydraatarm dieet kan leiden tot gewichtsverlies als u geen hypothyreoïdie heeft, kunt u het gewicht terugwinnen als u de aandoening heeft. Dit kan samenhangen met overproductie van rT3, hoewel het onduidelijk is wat de oorzaak is en wat het effect is.

Behandeling voor hypothyreoïdie kan T4-vervanging of T4 / T3-combinaties omvatten. De reden voor de combinatiebehandeling is dat overmaat rT3 de T3-activiteit zou kunnen neutraliseren of dat de T4-naar-T3-omzetting mogelijk verslechterd is, zelfs met een adequate T4-vervanging.

Hoewel combinatietherapie een oplossing kan zijn voor sommige mensen met hypothyreoïdie, is er geen sterk bewijs dat combinatietherapie beter is dan behandeling met alleen T4. Een ander probleem is dat de correlatie tussen behandeling en normalisatie van rT3-niveau zwak is.

Een woord van heel goed

De schildklierhormoonactiviteit is complex en hypothyreoïdie veroorzaakt gewichtstoename via een aantal mechanismen. T4- en T3-niveaus worden traditioneel geaccepteerd als de meest betrouwbare indicatoren voor schildklieraandoeningen. Leptine en rT3 zijn ook in verband gebracht met de ziekte van de schildklier, maar er is nog veel te leren over de verbinding. De waarde van bloedmetingen van deze hormonen blijft ook onduidelijk.

De belangrijkste conclusie is dat studies naar leptine en rT3 in de context van gewichtstoename bij hypothyreoïdie suggereren dat dieet en lichaamsbeweging alleen niet effectief zijn bij het bereiken van het doelgewicht en dat het optimaliseren van de behandeling van uw hypothyreoïdie noodzakelijk is om het metabolisme te reguleren.