Late-Onset MS en hoe het verschilt van Young-Onset MS

Late onset multiple sclerose (MS) wordt gewoonlijk gedefinieerd als het optreden van de eerste symptomen na de leeftijd van 50 jaar. De manier waarop de ziekte zich manifesteert kan heel anders zijn dan wat men zou verwachten bij volwassen MS, de meest voorkomende vorm die mensen in hun midden van de jaren 20 en 30.

Inzicht in multiple sclerose

MS is een chronische ziekte van het centrale zenuwstelsel (CZS), waaronder uw hersenen, ruggenmerg en optische (oog) zenuwen. Bij MS valt je immuunsysteem zenuwcellen aan en de vette myelineschede om hen heen, waardoor littekens ontstaan.

Het myeline littekenweefsel "blokkeert" de communicatie tussen uw hersenen en uw lichaam. De resulterende vervorming en blokkering van berichten tussen de hersenen en het ruggenmerg leiden tot de symptomen en invaliditeit die we herkennen bij MS.

Het is nog niet bekend wat de reactie van het immuunsysteem in een persoon met MS "aanzet". Dit lijkt echter te gebeuren bij mensen met een erfelijke (genetische) gevoeligheid voor de ziekte die worden blootgesteld aan een of meer omgevingsstimulans, waaronder roken, stress en vitamine D-tekort.

Diagnostische uitdagingen

50-plussers worden gediagnosticeerd met MS in ongeveer 3 procent tot 4 procent van de gevallen, volgens een onderzoek in Multiple Sclerose en gerelateerde aandoeningen. Helaas kan MS om meer dan een reden moeilijk te diagnosticeren zijn bij 50-plussers.

Een van de belangrijkste obstakels is dat MS niet zo vaak is onderzocht bij de oudere volwassen populatie als bij jongere volwassenen. Dit is belangrijk omdat de ziekte kan variëren tussen jongere en oudere mensen, inclusief het bereik van de ervaren symptomen.

Vanwege dit wordt late-onset MS vaak over het hoofd gezien door artsen die meer bekend zijn met de ziekte bij jongere volwassenen.

Symptomen van laat-verworven MS worden vaak verward met tekenen van normale veroudering. Deze omvatten vermoeidheid, evenwichtsproblemen, visusveranderingen en cognitieve stoornissen waarvan artsen veronderstellen dat ze verband houden met veroudering.

Zelfs sommige diagnostische tests kunnen verkeerd worden geïnterpreteerd als er geen stappen worden ondernomen om immuungemedieerde ziekten te onderzoeken. Bijvoorbeeld, magnetische resonantie beeldvorming (MRI) die vaak wordt gebruikt om MS te diagnosticeren, kan de hersenbeschadiging van witte stof laten zien die consistent is met MS, maar moet worden geïnterpreteerd als schade veroorzaakt door een van de verschillende vaataandoeningen die bij oudere mensen voorkomen.

Bij de late MS kunnen symptomen gemakkelijk die van andere aandoeningen nabootsen, waaronder:

• Beroerte
• Ziekte van Parkinson
• zwakzinnigheid
• De ziekte van Lou Gehrig (amyotrofische laterale sclerose of ALS)
• Ernstige depressieve stoornis

Vertraagde diagnose en behandeling zijn enkele van de belangrijkste redenen waarom mensen met laat-beginnende MS erger zijn.

Progressie van de ziekte bij late start

Hoewel de eerste symptomen van de late MS zich later in het leven ontwikkelen, suggereert onderzoek dat fysieke beperking en verlies van motorische functies sneller en vaker voorkomen.

Studies hebben aangetoond dat motorische stoornissen veel vaker voorkomen bij mensen met laat optredende MS. Bovendien neigden oudere volwassenen ernstiger progressieve vormen van MS te hebben in vergelijking met jongere volwassenen die gewoonlijk relapsing-remitting MS hadden.

Aan de andere kant kwamen optische neuritis en dysartrie (spraakproblemen) vaker voor bij jongere mensen. Het begin van sensorische symptomen, ataxie, cognitieve functie en vermoeidheid verschilde niet tussen de twee leeftijdsgroepen.

In termen van radiologische bevindingen kwamen ruggenmerglaesies vaker voor bij mensen met laat optredende MS, en laesies in de kleine hersenen kwamen vaker voor bij mensen met MS bij jongeren. Vanwege vertragingen in de diagnose, leeftijd, gelijktijdige ziekte en andere factoren voorspellen de late MS-waarden de slechtere resultaten.

Een studie uit 2016 gepubliceerd in het tijdschrift PLoS One geconcludeerd dat mensen met laat-verworven MS sneller een hoger invaliditeitsniveau bereikten - een mediane tijd van 6,5 jaar - vergeleken met een mediaan van 12,8 jaar voor mensen met MS bij volwassenen.

Een woord van heel goed

Uiteindelijk is het verloop van de laat-ontstane MS en hoe verschillend het is van MS met jonge aanvallen nog steeds niet helemaal duidelijk.

Dat gezegd hebbende, een snelle en accurate diagnose is net zo kritisch van belang bij MS die laat opkomen als op elke leeftijd.Dit komt omdat een snelle start van de behandeling met ziektemodificerende medicijnen MS-aanvallen en nieuwe laesies kan verminderen en de progressie van de ziekte kan vertragen.

Hoe MS wordt aangezien voor Lupus