Optimale TSH-niveaus bij de behandeling van hypothyreoïdie

Het schildklierstimulerend hormoon (TSH) is de bloedtest die wordt gebruikt voor zowel het diagnosticeren als het beheren van hypothyreoïdie. Het interpreteren van iemands TSH-resultaat kan echter een beetje lastig zijn, omdat er wat discussie is over wat precies een "normaal" en "optimaal" TSH-niveau is.

Wat is een "normaal" TSH-niveau?

Voor de meeste laboratoria is een "normaal" TSH-niveau ongeveer 0,4 of 0,5 tot 4,5 of 5,0 milli-internationale eenheden per liter (mIU / L). Er is echter discussie tussen deskundigen over dit bereik.

• Sommige deskundigen beweren bijvoorbeeld dat de bovengrens van een normaal TSH lager zou moeten zijn (ongeveer 2,5 mIU / L), omdat de overgrote meerderheid van jonge, euthyroid volwassenen een TSH-waarde tussen 0,4 en 2,5 mIU / L hebben.

Het probleem met het veranderen van dit bereik is dat het betekent dat er veel meer mensen met vervangende medicatie voor schildklierhormoon worden gestart.

Bovendien volgen veel artsen op leeftijd aangepaste TSH-spiegels, wat betekent dat ze geloven dat de bovengrens van normaal voor een oudere persoon hoger moet zijn dan 4,5 tot 5,0 mIE / L. Dit komt omdat als mensen ouder worden, hun TSH's natuurlijk stijgen.

Schildklierstimulerend hormoon: over de TSH-test en zijn controverses

Wat is een "optimaal" TSH-niveau?

Bij iemand die de diagnose primaire hypothyreoïdie heeft gesteld, moet zorgvuldig worden nagedacht over het optimale TSH-niveau.

Hoewel men zou denken dat het bereiken van een TSH binnen het "normale" referentiebereik ideaal is, zijn er eigenlijk andere doelen van therapie (naast het raken van een TSH-streefniveau).

Deze doelen van behandeling zijn onder meer:

• Verbetering van de symptomen
• Vermindering van een eventuele vergroting van de schildklier, een kropgezwel (indien aanwezig)
• Overbehandeling voorkomen (iatrogene thyreotoxicose genoemd)

Als een persoon bijvoorbeeld een TSH heeft die binnen de bovengrenzen van normaal valt en zij hypothyreoïdymptomen hebben (bijvoorbeeld constipatie of koude intolerantie), kan een arts de dosis van het schildklierhormoon vervangende medicijn verhogen met het doel om te richten een lagere TSH (één die dichter bij 1,0 mIE / L ligt).

Dit is een verstandige aanpak, omdat het een manier is om de patiënt te behandelen, niet alleen een nummer.

Toch vraag je je misschien af ​​waarom artsen zich niet altijd op een TSH richten aan het onderste uiteinde van 'normaal'.

Leeftijd

De waarheid is dat voor bepaalde mensen een lager TSH-niveau (een niveau dat ligt tussen 0,4 tot 2,5 mIU / L) optimaal is bij jonge en middelbare leeftijd. Dit komt omdat uit onderzoek is gebleken dat in de algemene bevolking negen van de tien mensen een TSH-niveau van 1,4 mIU / L hebben.

Maar bij oudere mensen (65 of 70 jaar en ouder), is een TSH-streefwaarde van 3,0 tot 6,0 mIE / L geschikter, gelet op de natuurlijke leeftijdsgebonden stijging van TSH.

Gezondheids risico's

Naast het beschouwen van de leeftijd, kan een arts ook uw onderliggende medische geschiedenis overwegen (zoals als u hartproblemen heeft), omdat er gezondheidsrisico's verbonden zijn aan de overbehandeling van de schildklier van een persoon.

In feite kan het vervangen van uw schildklierhormoon leiden tot een hartaandoening die atriale fibrillatie wordt genoemd (dit komt vaker voor bij oudere mensen) en / of botverlies (dit is vooral het geval bij postmenopauzale vrouwen).

Een woord van heel goed

Als u eenmaal bent gediagnosticeerd met hypothyreoïdie, kan het bepalen van uw optimale of doel-TSH-niveau tijd en geduld vergen omdat u en uw arts verschillende factoren zoals uw symptomen, uw algehele gezondheid en uw leeftijd uitzoeken.

Op het einde, wees gerust dat u de juiste dosis medicatie kunt vinden om uw hypothyreoïdie te beheren. Blijf gericht op uw welzijn en uw gezonde gewoonten terwijl u door uw schildklierreis navigeert.

Hoe hypothyreoïdie wordt behandeld