Dikkedarmkanker: oorzaken en risicofactoren

Dikkedarmkanker is de derde belangrijkste oorzaak van aan kanker gerelateerde sterfgevallen in de Verenigde Staten bij zowel mannen als vrouwen. De meeste vormen van kanker in de dikke darm komen voort uit poliepen, dat zijn de groeisels die zich vormen binnen de binnenwand van de dikke darm. Hoewel de meeste poliepen niet echt kanker worden, worden die het meest waarschijnlijk adenomateuze poliepen of adenomen genoemd. Grote poliepen (groter dan één centimeter), poliepen die abnormale cellen bevatten (dysplastische poliepen) en twee of meer poliepen in het colon hebben, verhogen ook de kans op darmkanker.

In termen van risicofactoren neemt iemands kans op het ontwikkelen van darmkanker toe naarmate hij ouder wordt, vooral na de leeftijd van 50 jaar. Verder heeft het type 2 diabetes of inflammatoire darmaandoening (bijvoorbeeld colitis ulcerosa), of een familiegeschiedenis van darmkanker verhoogt ook iemands risico voor het ontwikkelen van de ziekte, evenals sommige beïnvloedbare risicofactoren zoals overgewicht en het eten van een dieet dat rijk is aan rood en verwerkt vlees.

Uiteindelijk, als u de oorzaken en risicofactoren voor darmkanker kent, kunt u het belang van routinematige screening op darmkanker beter begrijpen, en kunt u leren of u een van de mensen bent die op oudere leeftijd met screening zou moeten beginnen.

Gemeenschappelijke risicofactoren

Er zijn een aantal factoren die het risico van een persoon op het ontwikkelen van darmkanker verhogen, sommige binnen de controle van een persoon (beschouwd als aanpasbaar) en sommige niet, zoals leeftijd, etniciteit en ras of genetica.

Leeftijd

Leeftijd is de belangrijkste risicofactor voor darmkanker. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) komt meer dan 90 procent van de gevallen van colonkanker voor bij mensen die 50 jaar of ouder zijn.

Dat gezegd hebbende, kunnen jonge volwassenen ook darmkanker krijgen. De incidentie van darmkanker bij jongeren van 15 tot 39 jaar neemt zelfs toe en experts weten niet precies waarom. Bovendien zijn, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, de meeste dikke darmkankers bij jongeren niet gekoppeld aan genetische syndromen, maar komen sporadisch voor.

Waar het hier op neerkomt, is dat terwijl het verhogen van de leeftijd een belangrijke risicofactor is voor het ontwikkelen van darmkanker, het erg belangrijk is voor iedereen van elke leeftijd om bekend te zijn met de symptomen en risicofactoren (naast de leeftijd) van deze ziekte.

Etniciteit en ras

Etniciteit is ook een bekende factor die verband houdt met het risico op kanker. Afro-Amerikanen hebben meer kans om te ontwikkelen en sterven aan darmkanker dan blanken. Een andere risicogroep voor het krijgen van darmkanker zijn mensen van Joodse Oost-Europese afkomst.

Overgewicht of obesitas hebben

Het verband tussen dikke darmkanker en obesitas is sterk. Alles bij elkaar hebben mensen die zwaarlijvig zijn meer dan 30 procent meer kans om dit type kanker te ontwikkelen dan mensen met een normaal gewicht. Het goede nieuws is dat tijdens je reis om af te vallen, regelmatige fysieke activiteit je kan beschermen tegen het ontwikkelen van darmkanker.

Type 2 diabetes

Onderzoek heeft consequent een verband aangetoond tussen diabetes type 2 en de ontwikkeling van darmkanker, en deze koppeling bestaat onafhankelijk van voeding of overgewicht.

Persoonlijke geschiedenis van dikke darmpoliepen

De term colonpoliep verwijst naar een abnormale groei in de bekleding van de dikke darm. Meestal ontwikkelen kanker van de dikke darm zich van adenomateuze poliepen, waarbij adenocarcinoom het meest voorkomende type colorectale tumor is. Adenomateuze poliepen kunnen villous (varenblad of bladachtig), verheven of plat zijn.

Vrijwel alle dikke darmkankers ontwikkelen zich van adenomateuze poliepen; het hebben van een of meer adenomateuze poliepen verhoogt het risico op het ontwikkelen van darmkanker. Dit risico is nog groter naarmate de poliep groter is, des te meer poliepen je hebt en of de poliep dysplasie vertoont, wat betekent dat het een aantal abnormaal ogende cellen bevat.

Het voordeel is dat wanneer deze poliepen worden gevonden en verwijderd via colonoscopie, ze niet langer de mogelijkheid hebben om te transformeren van precancereus naar kanker.

Wat u moet weten over poliepen en darmkanker

Persoonlijke geschiedenis van inflammatoire darmaandoeningen

Inflammatoire darmaandoening (IBD) wordt gekenmerkt door aandoeningen zoals colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn. Beide zijn geassocieerd met de ontwikkeling van darmkanker en ziekteduur is een belangrijke risicofactor om te identificeren wie (met IBD) het grootste risico loopt.

Bijvoorbeeld, terwijl de resultaten van verschillende onderzoeken enigszins variëren, bleek volgens één grote studie het risico op darmkanker voor mensen met colitis ulcerosa 0,7 procent na 10 jaar, 7,9 procent na 20 jaar en 33,2 procent na 30 jaar te zijn..

Naast de ziekteduur lopen mensen met meer uitgebreide colitis (darmontsteking) een hoger risico. Meer specifiek hebben mensen van wie de gehele dikke darm is aangetast (pan-colitis genoemd) het grootste risico op het ontwikkelen van darmkanker.

Het is belangrijk op te merken dat IBD niet moet worden verward met het prikkelbare darm syndroom (IBS), wat het risico van een persoon om darmkanker te ontwikkelen niet verhoogt.

De link tussen Crohn en darmkanker

bestraling

Bestraling van de buik, het bekken of de wervelkolom als een kind verhoogt het risico op het ontwikkelen van darmkanker.Daarom beveelt de Children's Oncology Group colonoscopie aan om de vijf jaar (vanaf de leeftijd van 35 of 10 jaar na de behandeling, wat het laatste is) voor mensen die in hun jongere jaren een aanzienlijke hoeveelheid buikbekken- en / of ruggengraatstraling hebben ontvangen.

Onderzoek suggereert ook dat mannen die bestralingstherapie hebben ondergaan om prostaat- en zaadbalkanker te behandelen een hogere snelheid van colon- en rectumkanker hebben (het rectum is de spijsverteringsbuis die zich tussen de dikke darm en de anus bevindt).

Genetica

Onderzoek heeft aangetoond dat een op de vier gevallen van darmkanker een soort genetische link heeft. Dus als u een eerstegraads familielid (broer, zus, vader, moeder, kind) met darmkanker of poliepen heeft, is uw risico op het ontwikkelen van darmkanker verhoogd.

Het is belangrijk op te merken dat darmkanker in families voorkomt, maar deze kankers zijn slechts in enkele gevallen gerelateerd aan specifieke genetische syndromen.

Familiaal Adenomateus Polieposis Syndroom (FAP)

Dit is een familie-geërfd syndroom dat de ontwikkeling van honderden (zelfs duizenden) voorstadia van kanker in uw dikke darm veroorzaakt. Mensen met FAP hebben bijna een 100 procent kans op het ontwikkelen van colorectale kanker, vaak op de leeftijd van 45 jaar. Hoewel het vrij zeldzaam is, kunnen mensen met FAP al in hun tienerjaren worden gediagnosticeerd met darmkanker. FAP-symptomen kunnen een verandering in stoelgang, buikpijn of bloederige ontlasting (van grote poliepen) omvatten.

Erfelijke Non-polyposis Colorectaal Kanker Syndroom (HNPCC)

Wordt ook wel aangeduid alsLynch-syndroom, dit is een familie-geërfde aandoening die het risico op het ontwikkelen van darmkanker met wel 80 procent kan verhogen. Er zijn geen uiterlijke symptomen van HNPCC, maar genetische testen, een familiegeschiedenis van darmkanker en screeningsexamens, zoals een colonoscopie, zullen uw arts helpen om dit syndroom te diagnosticeren.

Het syndroom van Peutz-Jeghers (PJS)

Dit is een overgeërfde aandoening die darmpoliepen veroorzaakt die meer vatbaar zijn voor kanker. PJS is niet gebruikelijk en treft tussen de één en 25.000 tot één en 300.000 mensen bij de geboorte.

PJS kan worden doorgegeven aan een kind (50/50 kans) of sporadisch worden ontwikkeld om onbekende redenen. Sommige symptomen geassocieerd met het syndroom, die meestal worden gezien bij de geboorte, omvatten gepigmenteerde donkere vlekken op de lippen of in de mond, knotten van de vingers of teennagels en bloed in de ontlasting.

Lifestyle risicofactoren

Hoewel het gemakkelijk is om overweldigd te raken door de niet-aanpasbare risicofactoren voor het ontwikkelen van darmkanker, onthoud dat overgewicht / obesitas - een gemeenschappelijke factor in de ontwikkeling van darmkanker - iets is waar je invloed op kunt hebben. Bovendien zijn deze risicofactoren ook onder uw controle.

Alcohol gebruik

Alcohol wordt nu beschouwd als een van de belangrijkste risicofactoren voor colonkanker en het risico houdt rechtstreeks verband met de hoeveelheid alcohol die wordt geconsumeerd. Zelfs een matig alcoholgebruik kan zelfs een persoon in gevaar brengen.

Soorten kanker veroorzaakt door alcohol drinken

Dieetfactoren

Diëten met veel vet en cholesterol, met name rood vlees (bijvoorbeeld rund, lam en varkensvlees), zijn in verband gebracht met darmkanker. Onderzoek heeft ook aangetoond dat het eten van meer dan anderhalve gram verwerkt vlees per dag, zoals hotdogs en lunchvlees, het risico op overlijden als gevolg van darmkanker verhoogt.

Hoewel er geen "in steen" richtlijnen zijn voor precies hoeveel rood of verwerkt vlees u kunt gebruiken om het risico op darmkanker te voorkomen, beveelt het Wereld Kankeronderzoekfonds aan minder dan 500 gram rood vlees per week te consumeren (equivalent aan ongeveer 17,5 ounces per week) en het eten van zeer weinig (indien van toepassing) verwerkt vlees.

De American Cancer Society beveelt ook aan om rood en verwerkt vlees te beperken (hoewel er geen richtlijnen voor vastgesteld gebruik zijn) en meer fruit, groenten en volle granen te eten om het risico op darmkanker te verlagen.

Roken

Volgens een onderzoek in de Tijdschrift van de American Medical Association, ooit-rokers hebben 18 procent meer kans om darmkanker te ontwikkelen dan iemand die nooit gerookt heeft. Bovendien neemt het risico van een persoon om darmkanker te ontwikkelen evenredig toe met het aantal jaren dat hij rookt. Het goede nieuws is dat zodra een persoon stopt met roken, hun persoonlijk risico op darmkanker begint te verminderen.

Hoe bepaalde leefstijlveranderingen uw risico op kanker kunnen verminderen

Mogelijke links

Er zijn nog veel meer factoren die verband houden met een verhoogd risico op het ontwikkelen van darmkanker, hoewel het belangrijk is om op te merken dat de jury er nog steeds niet is. Sommige hiervan omvatten:

• Langdurige androgeendeprivatie therapie (ADT), mogelijk als gevolg van insulineresistentie als een complicatie van ADT
• Verwijdering van de galblaas (cholecystectomie), die in verband is gebracht met een verhoogd risico op darmkanker aan de rechterkant
• Tekort aan vitamine D, ook wel de "zonnevitamine" genoemd (uw lichaam maakt het wanneer het wordt blootgesteld aan ultraviolette stralen)
• Bepaalde medische aandoeningen, zoals acromegalie of coronaire hartziekte
• Niertransplantatie, vanwege langdurige onderdrukking van het immuunsysteem

Meer controversieel (wat betekent dat de link of verbinding zelfs nog vager is), zijn onder meer de volgende risicofactoren:

• Verhoogd C-reactief proteïne (CRP) gevonden in de bloedbaan van een persoon; CRP is een in de lever gemaakt eiwit dat toeneemt als reactie op ontstekingen in het lichaam
• Chronische constipatie en regelmatig gebruik van laxeermiddelen, in het bijzonder niet-vezel laxeermiddelen
• Infectie met bepaalde virussen of bacteriën (bijvoorbeeld Helicobacter pylori infectie)

Hoe artsen darmkanker diagnosticeren

• Delen
• Omdraaien
• E-mail
• Tekst

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Amerikaanse Kankervereniging. (2018). Risicofactoren voor colorectale kanker. www.cancer.org/cancer/colon-rectal-cancer/causes-risks-prevention/risk-factors.html
• Aykan NF. Rood vlees en colorectale kanker. Oncol Rev. 2015 10 februari; 9 (1): 288.
• Botteri E, Iodice S, Bagnardi V, Rajmondi S, Lowendels AB, Maisonneuve P. Roken en dikkedarmkanker: een meta-analyse. JAMA. 2008 17 december; 300 (23): 2765-78.
• Centrum voor ziektecontrole en Preventie. (2016). Wat zijn de risicofactoren voor colorectale kanker? Www.cdc.gov/cancer/colorectal/basic_info/risk_factors.htm
• Children's Oncology Group. (2013). Lange termijn follow-up richtlijnen voor overlevenden van kinderen, adolescenten en jong volwassenen. www.survivorshipguidelines.org/pdf/LTFUGuidelines_40.pdf
• Citronberg J, Kantor ED, Potter JD, White E. Een prospectieve studie van de frequentie van stoelgang, obstipatie en laxerend gebruik van het risico op colorectale kanker. Am J Gastroenterol. 2014 oktober; 109 (10): 1640-49.
• Desautels D, Czaykowski P, Mugent Z, Demers AA, Mahmud SM, Singh H. Risico op colorectale kanker na de diagnose van prostaatkanker: een op de bevolking gebaseerd onderzoek. Kanker. 2016 15 april; 122 (8): 1254-60.
• Kim ER, Chang DK. Colorectale kanker bij inflammatoire darmaandoeningen: het risico, de pathogenese, preventie en diagnose. World J Gastroenterol. 7 augustus 2014, 20 (29): 9872-81.
• Sinha R, Cross AJ, Graubard Bl, Leitzmann MF, Schatzkin A. Meat Intake en Mortality: een prospectieve studie van meer dan een half miljoen mensen. Archives of Internal Medicine. 2009 169:562-71.
• Zweed H et al. Baseline serum C-reactief proteïne en sterfte door colorectale kanker in het NHANES III-cohort. Int J Cancer. 2014 15 april; 134 (8): 1862-70.
• World Cancer Research Fund en American Institute for Cancer Research. (2007). Voeding, voeding, lichaamsbeweging en de preventie van kanker: een mondiaal perspectief. Washington DC: AICR; 2007.