Medicatie 'On-Off-fenomeen bij de ziekte van Parkinson

Levodopa is de "gouden standaard" medicatie tegen de ziekte van Parkinson, wat betekent dat het de meest heilzame en primaire drug is. Het werkt door te worden omgezet in dopamine, waardoor een persoon zijn spieren kan bewegen en beheersen.

Helaas werkt levodopa voor een aanzienlijk aantal mensen, naarmate de ziekte van Parkinson vordert, niet zo goed bij het elimineren of beheersen van de symptomen van een persoon. Dit komt doordat levodopa in de loop van de tijd steeds sneller slijt, waardoor een medicijn "aan-uitverschijnsel" ontstaat.

Ideaal gezien, wanneer u doses van een medicijn zoals levodopa volgens een regelmatig schema inneemt, zou u niet veel verschil in uw symptomen tussen de doses moeten opmerken. Met andere woorden, uw symptomen moeten met de tijd relatief constant blijven, ongeacht wanneer u voor het laatst uw medicatie hebt genomen.

Wanneer het aan-uitverschijnsel echter begint bij de ziekte van Parkinson, zult u zich beter voelen ("aan") wanneer een nieuwe dosis van uw medicatie effect begint te krijgen en erger ("uit") voordat u aan een nieuwe dosis moet beginnen. Uiteindelijk wordt de duur van de "aan" -toestanden korter en het dragen van "off" gebeurt eerder (te vroeg voor een nieuwe dosis levodopa).

Hoe het parkinson-on-off fenomeen voelt

Sommige experts hebben de 'aan'-periode beschreven als een lamp die oplicht en de' uit'-periode als de lampjes uitgaan.

In een "aan" -toestand kan de persoon met de ziekte van Parkinson zich energiek voelen en gemakkelijker kunnen bewegen. Echter, in een "uit" -toestand kan de persoon erg stijf worden, traag en kan zelfs een paar minuten helemaal niet bewegen. Het kan ook voor iemand moeilijk zijn om te spreken, en je merkt misschien dat hij of zij hun woorden verzint. Zoals je je wel kunt voorstellen, kan de "uit" -status nogal ongemakkelijk zijn.

Beheer van het on-off fenomeen bij Parkinson

Bij sommige mensen met de ziekte van Parkinson zijn de "aan-uit" -fluctuaties enigszins voorspelbaar. Ze weten dat de effecten van levodopa na ongeveer drie uur afnemen, zodat ze dienovereenkomstig kunnen plannen.

Voor andere mensen zijn de 'aan-uit'-fluctuaties helaas onvoorspelbaar en dit is natuurlijk de gevaarlijkere toestand. Niemand weet waarom schommelingen in sommige gevallen onvoorspelbaar zijn.

Dat gezegd hebbende, er zijn een paar opties beschikbaar zodra jij of je geliefde het aan-uit-fenomeen begint te ervaren.

Voor sommige mensen lijken motorische fluctuaties te reageren op vormen met gereguleerde afgifte van levodopa (Sinemet CR genaamd). Echter, levodopa met gereguleerde afgifte werkt niet goed voor iedereen en kan helaas andere symptomen veroorzaken die erger worden.

In plaats van over te schakelen naar een ander type levodopa, kan uw arts het interval tussen levodopa-doses met ongeveer 30 tot 60 minuten verkorten (vooral bij gevorderde Parkinson).

Als alternatief kan uw arts aanbevelen een medicijn toe te voegen. Dopamine-agonisten kunnen, wanneer ze aan levodopa worden toegevoegd, de tijd die u "uitgaat" verminderen, maar ze brengen een risico met zich mee van ernstige bijwerkingen zoals visuele hallucinaties en dwangmatig gedrag. COMT-remmers zoals Comtan (entacapon) kunnen het effect van levodopa verlengen en versterken, maar kunnen de bijwerkingen ervan verhogen.

Ten slotte kunnen, wanneer toegevoegd aan levodopa, MAO-B-remmers helpen (hoewel met bijwerkingen). MAO-B-remmers werken door het enzym te blokkeren dat dopamine in de hersenen normaal inactiveert.

Voor gevorderde ziekte van Parkinson kan een intestinale gel-infusie van levodopa nuttig zijn en in ernstige episoden van dit afslijteffect kan een injecteerbaar geneesmiddel genaamd Apokyn (apomorfinehydrochloride-injectie) nuttig zijn.

Een woord van heel goed

Het aan-uit-fenomeen is een ongelukkig probleem bij de behandeling van de ziekte van Parkinson, en hoewel sommige mensen het al vroeg merken bij het starten van levodopa, merken de meeste het binnen drie tot vijf jaar.

Hoewel er verschillende manieren zijn om dit fenomeen te bestrijden, is het het beste om al uw opties met uw arts te bespreken. Uw individuele behoeften zijn mogelijk beter geschikt voor de ene strategie of medicatie versus de andere - wat het beste werkt voor u, is misschien niet het beste voor iemand anders.