Enthesitis en Enthesopathie uitgelegd

Als je de woorden entheses, enthesopathie of enthesopathie in je röntgenfoto's of medische rapporten hebt gezien, was de terminologie misschien onbekend voor jou. Laten we eens kijken naar de betekenis en ook hoe het zich verhoudt tot verschillende soorten artritis en reumatische aandoeningen.

• Enthese (meervoud: entheses) verwijst meestal naar het bindweefsel waar pezen, gewrichtsbanden of gewrichtscapsules zich hechten aan het bot. Er bestaan ​​twee soorten entheses: fibreuze entheses en fibrocartilaginous entheses. Hoewel dat de klassieke definitie is, suggereert een nieuwere, ruimere definitie dat de enthese meer is dan een eenvoudige bijlage of insertieplaats-enthese functioneert als een eenheid die aangrenzende weefsels omvat (bijvoorbeeld bot en fibrocartilage verbonden met synovium). De eenheid wordt het "enthese-orgaancomplex" genoemd.
• Enthesopathie is elke abnormale toestand die de entheses beïnvloedt (bijvoorbeeld, ontsteking van de entheses). Enthesopathie kan het gevolg zijn van een ontstekingsaandoening, zoals psoriatische artritis, of een aandoening die verband houdt met letsel of overbelasting, zoals plantaire fasciitis.
• Enthesitis verwijst naar ontsteking van de entheses.

symptomen

Enthesitis wordt meestal geassocieerd met pijn, stijfheid en gevoeligheid op de inbrengplaats, soms zonder veel zwelling. Wanneer er echter sprake is van betrokkenheid van de grote inserties van de onderste ledematen, kan zwelling significant en prominent zijn. Als zwelling afwezig is, kan enthesitis moeilijk te herkennen of te vermoeden zijn tijdens een lichamelijk onderzoek.

Enthesitis is gebruikelijk op de volgende sites:

• achillespees
• Patellar pees
• Plantaire fascia
• Elleboog epicondyles
• knieën
• wervels
• Iliac-top

Voorwaarden geassocieerd met Enthesitis

Enthesitis kan in verband worden gebracht met ontstekingsaandoeningen of kan mechanisch worden veroorzaakt door een verwonding. Perifere enthesitis is kenmerkend voor alle spondyloarthropathieën, inclusief ongedifferentieerde spondyloartritis, spondylitis ankylopoetica, psoriatische artritis en reactieve artritis.

Reactieve artritis is een vorm van artritis die het gevolg is van een infectie. De zwelling van reactieve artritis wordt vaak veroorzaakt door een infectie in een verder afgelegen lichaamsdeel, zoals de urinewegen, darmen of geslachtsorganen. Typisch zijn de gewrichten van de knieën, voeten en enkels doelen voor ontsteking die secundair is aan reactieve artritis. Meer specifiek komt enthesitis bij mensen met reactieve artritis meestal voor in de fascia plantaris, de bekkenbodem of de achillespees. Reactieve artritis is eigenlijk ongebruikelijk en verdwijnt meestal bij de meeste mensen binnen een jaar na het begin.

Spondylitis ankylopoetica is een inflammatoire aandoening die het meest voorkomt bij mannen. De ontsteking van de ziekte van Bechterew beïnvloedt de wervels en zorgt ervoor dat ze samensmelten. Chronische enthesitis van de pezen en ligamenten van de wervels is de eerste stap in de uiteindelijke fusie van wervels, wat het belangrijkste kenmerk is van spondylitis ankylopoetica. Mensen met spondylitis ankylopoetica kunnen ook enthesitis van de costochondrale gewrichten of gewrichten van de ribben ervaren. Ongeveer 10 procent van de mensen met spondylitis ankylopoetica ervaart ook enthesitis van de achillespees en plantaire aponeurose (lagen van platte, brede, velgvormige pezen). De term plantaire aponeurose verwijst naar het verdikte bindweefsel dat de voetboog ondersteunt.

Andere aandoeningen die gepaard gaan met enthesitis zijn onder meer Achilles tendinitis, reumatoïde artritis, osteoartritis en diffuse idiopathische skeletale hyperostose (DISH). Het kan een degeneratieve enthesopathie zijn die zich ontwikkelt met artrose. De degeneratieve veranderingen die optreden bij slijmerige osteoartritis hebben ook invloed op de fibrocartilages.

Beeldvorming voor diagnose

Beeldvorming kan helpen bij het diagnosticeren van enthesitis, maar de beeldvormingsmodaliteit die wordt gebruikt, is afhankelijk van of het axiale of perifere skelet wordt beïnvloed. MRI wordt gebruikt voor het axiale skelet. Ultrageluid heeft de voorkeur voor het perifere skelet. MRI zou opnieuw de voorkeur verdienen voor alle inserties die ontoegankelijk zijn.

Volgens Up-to-Date, "Sonografische bevindingen van enthesitis omvatten verdikking of intratendineuze focale veranderingen van de peesinsertie, oedeem van de peesinbreng, calculaire afzettingen bij de peesinserties, sporen, erosies, nieuwe botvorming of periostale veranderingen. Daarnaast wordt aangrenzende bursitis beschouwd als een teken van enthesitis: een positief Doppler US-signaal in overeenstemming met verhoogde vasculariteit kan worden gevonden bij actieve enthesitis.

Behandeling

Behandeling van enthesitis is gebaseerd op de onderliggende aandoening. Als enthesitis bijvoorbeeld te wijten is aan een ontstekingsaandoening, richt de behandeling zich gewoonlijk op de behandeling van de inflammatoire polyartritis. De behandeling kan in dergelijke gevallen omvatten:

• niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's)
• methotrexaat
• TNF-blokkers

Plaatselijke corticosteroïd-injecties kunnen worden gebruikt als orale medicatie ontoereikend is. De biomechanische aspecten van enthesitis worden ook aangepakt door het gebruik van inlegzolen en kussens.