Het doel van klinische proeven

Wat is het doel van klinische proeven en wat moet u weten als u een van deze onderzoeken overweegt? Klinische onderzoeken worden omgeven door een beetje mysterie en veel mensen maken zich ongerust over het inschrijven. Meer informatie over de verschillende soorten onderzoeken, de doelen van fase 1, fase 2, fase 3 en fase 4-onderzoeken en hoe klinische onderzoeken veranderen met de vooruitgang in gerichte therapieën en immunotherapie, zodat soms een vroegtijdige klinische studie de beste kan zijn optie om te overleven.

Algemeen doel van klinische proeven

Het doel van klinische studies is om manieren te vinden om ziekten effectiever te voorkomen, te diagnosticeren of te behandelen. Elk medicijn en elke procedure die wordt gebruikt bij de behandeling van kanker werd ooit bestudeerd als onderdeel van een klinisch onderzoek.

Hoewel mythen over klinische onderzoeken in overvloed aanwezig zijn, heb je ooit een cavia-grap gehoord? Het kan helpen om te begrijpen dat elke goedgekeurde behandeling die u als standaardbehandeling zult krijgen, eenmaal in een klinische studie is bestudeerd en superieur is bevonden of minder bijwerkingen heeft dan wat eerder was gebruikt.

Hoewel het doel van klinische onderzoeken in medisch onderzoek de laatste jaren niet veel is veranderd, vinden er belangrijke - en meestal onuitgesproken - veranderingen plaats in de rol van de individuele patiënt die aan deze onderzoeken deelneemt. We zullen dat hieronder bespreken, nadat we het specifiekere doel van verschillende typen en fasen van klinische onderzoeken hebben besproken.

Doel van verschillende soorten klinische proeven

Het doel van verschillende onderzoeken varieert afhankelijk van de vraag die wordt gesteld als onderdeel van het onderzoek. Verschillende soorten klinische onderzoeken omvatten:

• Preventieve proeven. Deze onderzoeken bestuderen manieren om een ​​ziekte of een complicatie van een ziekte te voorkomen.
• Screeningsproeven. Screeningonderzoeken zoeken naar manieren om kanker te detecteren in een eerder behandelbaar stadium. Als u bijvoorbeeld probeert een manier te vinden om longkanker in een eerder stadium te detecteren dan wordt dit meestal gediagnosticeerd. Ze worden ook vroege detectieproeven genoemd.
• Diagnostische proeven. De trials zoeken naar betere en minder ingrijpende manieren om een ​​kanker te diagnosticeren.
• Behandelingsproeven. Mensen zijn het vaakst bekend met behandelingsonderzoeken, de onderzoeken die op zoek zijn naar medicijnen en procedures die beter werken of beter worden verdragen met minder bijwerkingen.
• Quality of life trials. Trials op zoek naar betere manieren om ondersteunende zorg te bieden aan mensen met kanker zijn erg belangrijk en komen vaker voor.

Doel van de verschillende fasen van klinische proeven

Naast een studie van een bepaald type, worden klinische proeven onderverdeeld in fasen, waaronder:

• Fase 1-onderzoeken. Deze onderzoeken worden uitgevoerd op een klein aantal mensen en zijn bedoeld om te zien of een behandeling is veilig.
• Fase 2-onderzoeken. Nadat een behandeling als relatief veilig wordt beschouwd, wordt deze in een fase 2-studie geëvalueerd om te zien of dat zo is effectief .
• Fase 3-onderzoeken. Als een behandeling relatief veilig en effectief blijkt te zijn, wordt deze in een fase 3-studie geëvalueerd om te zien of dat zo is effectiever dan standaardbehandelingen beschikbaar, of heeft minder bijwerkingen dan standaardbehandelingen. Als een medicijn effectiever of veiliger blijkt te zijn in een fase 3-onderzoek, kan het worden geëvalueerd voor goedkeuring door de FDA.
• Fase 4-onderzoeken. Meestal wordt een medicijn goedgekeurd (of niet goedgekeurd) door de FDA na afloop van een fase 3-onderzoek. Fase 4-onderzoeken worden gedaan na goedkeuring door de FDA en kunnen worden gedaan om te bepalen of een kankergeneesmiddel dat voor één subtype kanker werkt, effectief kan zijn bij een ander subtype kanker.

Hoe het doel van klinische onderzoeken voor individuen verandert

Zoals eerder vermeld, is het doel van klinische proeven in de geneeskunde niet veranderd, maar er is een onuitgesproken manier waarop deze onderzoeken inderdaad veranderen voor individuele deelnemers - een verandering die overeenkomt met ons beter begrip van de genetica en immunologie van tumoren.

Een voorbeeld is bladzijden waard, dus laten we het hebben over twee verschillende manieren waarop klinische onderzoeken veranderen.

Gedurende vele jaren was het overheersende type van proef fase 3-proeven. Bij deze onderzoeken wordt meestal een groot aantal mensen geëvalueerd om te zien of een behandeling beter kan zijn dan een eerdere behandeling. Met deze onderzoeken is er soms weinig verschil tussen de standaard en de experimentele behandeling. Het geneesmiddel voor klinische proeven is waarschijnlijk relatief veilig tot nu toe, maar er is niet per se een grote kans dat het aanzienlijk beter zal werken dan de oudere behandelingen.

Daarentegen is er de afgelopen jaren een toenemend aantal fase 1-onderzoeken voor kanker uitgevoerd. Deze zijn, zoals opgemerkt, de eerste studies die zijn uitgevoerd op mensen, nadat een medicijn is getest in het laboratorium en misschien bij dieren. Deze behandelingen dragen zeker meer risico, omdat het primaire doel is om te zien of een behandeling veilig is en dat slechts een klein aantal mensen bij deze onderzoeken betrokken zijn. Toch is er vaak meer potentieel - tenminste gezien de soorten behandelingen die momenteel in proeven gaan - dat deze behandelingen een overlevingskans kunnen bieden die veel dramatischer is dan in het verleden mogelijk was. Voor sommige mensen bieden deze medicijnen de enige overlevingskans, omdat geen andere geneesmiddelen in een nieuwe categorie zijn goedgekeurd.

Je zou denken dat dit een beetje lijkt op de loterij, maar dit is ook de afgelopen jaren veranderd. Jaren geleden was een fase 1-studie misschien meer een steek in het donker, op zoek naar iets om de kanker te behandelen. Veel van deze geneesmiddelen zijn nu ontworpen om zich te richten op specifieke moleculaire processen in kankercellen waarvoor is getest bij degenen die de geneesmiddelen in klinische onderzoeken zouden ontvangen.

Met andere woorden, de tweede primaire manier waarop klinische proeven veranderen, is grotendeels verantwoordelijk voor de eerste. Het project voor het menselijk genoom heeft veel nieuwe deuren en wegen geopend, waardoor onderzoekers gerichte medicijnen kunnen ontwerpen die direct gericht zijn op specifieke en unieke afwijkingen in een kankercel. Bovendien stelt immunotherapie onderzoekers in staat manieren te vinden om het vermogen van ons eigen lichaam om kanker te bestrijden aan te vullen en te gebruiken.

Noodzaak van deelname aan klinisch onderzoek

De eerdere langdurige verklaring van de verandering in klinische studies kan hopelijk een deel van de angst voor klinische onderzoeken verminderen. Niet alleen zijn klinische onderzoeken in staat om medicijnen vooruit te helpen, maar vanwege belangrijke veranderingen in de manier waarop we kanker behandelen, kunnen we het potentieel van individuele mensen met kanker meer dan ooit benutten.

Dat gezegd hebbende, wordt aangenomen dat slechts 1 op 20 mensen met kanker die mogelijk baat zou kunnen hebben bij een klinische proef, is ingeschreven. Praat met uw oncoloog. Meer informatie over klinische onderzoeken. Dit lijkt misschien overweldigend, maar gelukkig hebben verschillende van de grote longkankerorganisaties samengewerkt om een ​​gratis service voor het matchen van klinische proeven te vormen. Zorg dat je je eigen advocaat bent die voor je zorgt.