Acute lymfatische leukemie: een algemene kanker bij kinderen

Acute lymfatische leukemie (ALL) is een type leukemie dat vooral kinderen treft, hoewel het ook volwassenen kan treffen. Het wordt ook acute lymfoblastische of acute lymfoïde leukemie genoemd. ALL beïnvloedt onrijpe lymfocyten - een type witte bloedcellen - bekend als ontploffingen.

Overzicht

ALL is eigenlijk de meest voorkomende kanker bij kinderen, verantwoordelijk voor ongeveer 25 procent van de kindertijd kankers. Bijna 7.000 mensen ontwikkelen ALL elk jaar met ongeveer 1.500 sterfgevallen, hoewel ongeveer twee derde van degenen die sterven, volwassenen zijn.

Deze ziekte is er een die vrij snel vordert en wordt gekenmerkt door een groot aantal onrijpe witte bloedcellen in het bloed en het beenmerg. Terwijl dit in het verleden een snel dodelijke ziekte was, is het nu grotendeels te overleven met chemotherapie.

Zo'n beschrijving van tegelijk agressief en overlevingsvermogen kan voor sommige mensen verwarrend zijn, vooral als je toevallig een oud medisch handboek leest dat ALL beschrijft als een extreem agressieve vorm van kanker. Daarom kan het helpen na te denken over hoe chemotherapie werkt, door de snelste delende cellen aan te vallen.

In een tijdperk waarin we uitstekende chemotherapie-medicijnen hebben, kan het hebben van een agressieve vorm van kanker in sommige opzichten als "beter" worden beschouwd, althans in het besef dat we een manier hebben om de ziekte agressief te behandelen. Tumoren die traag groeien, zijn daarentegen minder geneigd om te genezen met chemotherapie. En hoewel deze kanker helaas voorkomt bij kinderen, doen kinderen het vaak veel beter dan volwassenen met de ziekte.

Wat zijn Lymphoblasts?

Lymfoblasts zijn een onvolgroeide vorm van het type witte bloedcellen dat bekend staat als lymfocyten. In het beenmerg vindt een proces met de naam hematopoiese plaats, wat in feite de vorming van ons immuunsysteem en bloedcellen betekent.

Dit proces begint met een hematopoietische stamcel die kan evolueren langs de myeloïde lijn (die dan een type witte bloedcel wordt genoemd bekend als een granulocyt, rode bloedcel of bloedplaatje) of de lymfoïde lijn. De lymfoblast is de "baby" in dit proces. Lymfoblasts kunnen T-lymfocyten (T-cellen), B-lymfocyten (B-cellen) of Natural Killer Cells (NK-cellen) worden.

Oorzaken

Het is niet precies bekend wat ALL veroorzaakt, maar risicofactoren kunnen zijn:

• Sommige genetische aandoeningen, zoals het syndroom van Down
• Sommige chromosomale veranderingen of genmutaties
• Blootstelling aan stoffen, zoals benzeen
• In utero (prenatale) blootstelling aan röntgenstralen
• Blootstelling aan behandelingen voor kanker, inclusief bestralingstherapie en chemotherapie

symptomen

Omdat lymfoblasten in het beenmerg "leven", kunnen alle soorten bloedcellen, waaronder witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes, worden aangetast. De witte bloedcellen die worden geproduceerd - zelfs als ze groter zijn dan normaal - werken niet zo goed als normaal en er is vaak een verminderd aantal andere vormen van witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes.

Symptomen kunnen zijn:

• Vermoeidheid en zwakte
• Bleekheid
• Koorts (koorts van onbekende oorsprong bij kinderen) of nachtelijk zweten
• Frequente infecties (dit kan moeilijk te bepalen zijn bij kinderen die normaal meerdere infecties per jaar krijgen)
• Blauwe plekken
• Kortademigheid
• Afname van eetlust en gewichtsverlies
• Petechiae (huidvlekken die rood lijken en niet verdwijnen als u druk uitoefent op de huid - niet blancheren)
• Bot- en gewrichtspijn, vooral in de lange botten
• Pijnloos vergrote lymfeklieren in de nek, oksels en lies
• Tederheid van de rechterboven- of linkerbuik, net onder de ribben

Diagnose

ALL wordt meestal eerst vermoed op basis van een verhoogd aantal witte bloedcellen met een verhoogd aantal onrijpe lymfocyten. Verdere tests die worden uitgevoerd in het diagnostische proces kunnen zijn:

• Meer bloedtesten
• Beenmergbiopsie
• Beeldvormingstests voor het zoeken naar tumoren, met name in de buik, borst of ruggenmerg
• Lumbale punctie (een ruggenmerg wordt uitgevoerd om de aanwezigheid van kankercellen in de liquor te achterhalen)

Behandeling

Het kan nuttig zijn om meteen te begrijpen dat, in tegenstelling tot sommige vormen van kanker, chemotherapie voor ALLEN vaak over een periode van een paar jaar wordt gedaan, in plaats van een paar weken.

De behandeling van ALL kan in essentie worden opgesplitst in de volgende stadia, maar omvat meestal intensieve chemotherapie (stamceltransplantaties en bestralingstherapie zijn soms ook onderdeel van de behandeling):

• Inductietherapie (remissie-inductie)-Wanneer ALL wordt gediagnosticeerd, is de eerste stap om het aantal blasten te verlagen en de productie van normale cellen in het beenmerg te herstellen. Dit gaat gepaard met agressieve chemotherapie en wordt soms gedaan als een intramurale. Wanneer deze stap is voltooid, is iemand met ALL meestal in remissie.
• consolidering-De volgende stap (beschouwd als een van de stappen bij post-inductietherapie) is het "opschonen" van kankercellen die "over zijn gebleven" na inductietherapie.
• Onderhoudstherapie-Zelfs nadat deze kanker in remissie is en verdere behandeling eventuele slepende kankercellen heeft geëlimineerd, heeft deze de neiging om zonder verdere behandeling terug te keren. Onderhoudstherapie is ontworpen om herhaling van leukemie te voorkomen en op lange termijn te overleven.
• Preventie / CNS-behandeling-Als ALL aanwezig is in het hersenvocht, wordt intrathecale chemotherapie meestal gedaan, omdat de meeste geneesmiddelen voor chemotherapie de bloed-hersenbarrière niet passeren.Voor veel kinderen en volwassenen die geen betrokkenheid hebben bij het CZS, wordt een behandeling (inclusief deze en mogelijk ook bestralingstherapie) uitgevoerd om te voorkomen dat kanker wordt weergegeven of terugkeert in de hersenen.

De prognose voor kinderen is voor ALLE iets beter dan volwassenen. Momenteel bereikt bijna 95 procent van de kinderen remissie en naar boven gaat 80 procent van de kinderen door met de ziekte op de lange termijn.

Ondersteuning en coping

Vaak is het een kind dat ALLE ervaart, dus steun moet gericht zijn op zowel de kinderen die met ALL als hun ouders leven. Leer zoveel mogelijk over de ziekte. Reik naar hulp. Behandeling voor leukemie is eerder een marathon dan een sprint en het kan helpen om sommige van de mensen die hulp aanbieden te laten weten dat je het niet meteen nodig hebt, maar om alsjeblieft te helpen als de tijd verstrijkt.

Ondersteuning voor kinderen met kanker is de afgelopen tien jaar dramatisch verbeterd en zelfs kampen voor kinderen die de ziekte het hoofd kunnen bieden, bestaan ​​nu overal in het land. Deze kampen helpen kinderen het gevoel te hebben dat ze niet missen wat hun leeftijdsgenoten zonder kanker leuk vinden.