Bone Marrow Biopsie: Gebruik, bijwerkingen, procedure, resultaten

Een beenmergbiopsie is een procedure waarbij een beenmergmonster wordt verkregen om de verschillende soorten bloedcellen te evalueren, evenals de structuur van het beenmerg. Het kan worden gebruikt om ziekten van het bloed en het beenmerg, zoals leukemie en lymfomen, te diagnosticeren, de oorzaak van onverklaarbare bloedarmoede of bloedingen op te sporen en enkele genetische aandoeningen te diagnosticeren. De meest voorkomende plaats voor een biopsie van het beenmerg is het grote bekkenbeen nabij de heup (posterior iliac crest), maar er kan ook een monster worden genomen uit het borstbeen (borstbeen) of, bij zuigelingen, het scheenbeen (tibia).

Een beenmergonderzoek bestaat eigenlijk uit twee afzonderlijke tests die vaak tegelijkertijd worden uitgevoerd; een beenmergaspiratie waarbij een monster van het vloeibare deel van het beenmerg wordt verkregen en een beenmergbiopsie waarbij een monster van het vaste materiaal wordt verkregen. Naast informatie over de soorten en verhoudingen van bloedcellen en de structuur van het beenmerg, kunnen speciale tests op het verkregen monster worden gebruikt om abnormale cellen verder te identificeren en te subtypen.

Doel van de test

Beenmerg is het sponsachtige materiaal dat wordt aangetroffen in lange botten, het bekken en het borstbeen dat alle soorten bloedcellen produceert. Er zijn een aantal verschillende redenen waarom een ​​arts een biopsie kan aanbevelen en ze hebben allemaal betrekking op de overvloed aan cellulair materiaal dat het beenmerg bevat.

Wat Bone Marrow bevat

Pluripotentiële stamcellen zijn de oorsprong van alle bloedcellen die zich ontwikkelen via een proces dat hematopoiese wordt genoemd. Deze bloedcellen, die worden geboren in het beenmerg, hebben verschillende functies:

• Witte bloedcellen: om infecties te bestrijden met bacteriën, virussen en parasieten, evenals kankercellen
• Rode bloedcellen: om zuurstof naar alle cellen in het lichaam te transporteren
• Bloedplaatjes: om te helpen bij de bloedstolling

Stamcellen delen aanvankelijk in twee verschillende groepen:

• Myeloïde cellijn: deze cellen differentiëren in de soorten witte bloedcellen (neutrofielen, eosinofielen, basofielen, monocyten), rode bloedcellen en bloedplaatjes, die eigenlijk fragmenten zijn van grote cellen die megakaryocyten worden genoemd.
• Lymfoïde cellijn: deze cellen differentiëren tot T-lymfocyten (T-cellen) en B-lymfocyten (B-cellen). Onrijpe witte bloedcellen worden ontploffingen genoemd

Beenmerg bevat ook bindweefsel en de materialen die belangrijk zijn voor de productie van bloedcellen, zoals ijzer, vitamine B12 en foliumzuur.

indicaties

Een beenmergbiopsie kan om de volgende redenen worden gedaan:

• Om een ​​reden bloot te leggen voor een abnormaal niveau (hoog of laag) van rode bloedcellen (bloedarmoede of polycytemie), witte bloedcellen (leukopenie of leukocytose) of bloedplaatjes (trombocytopenie of trombocytose). Hoewel een volledige bloedtelling abnormale bloedcellen kan detecteren, verklaren de resultaten niet waarom de niveaus zijn hoog of laag.
• Een koorts van onbekende oorsprong evalueren (een koorts die aanhoudt zonder een duidelijke oorzaak)
• Om abnormale bloeding of stolling te onderzoeken
• Om bekende kankers die beginnen in het beenmerg, zoals leukemieën en lymfomen, vast te stellen, verder te evalueren of subtype te noemen, wanneer er niet genoeg circulerende kankercellen zijn om de diagnose anders te stellen
• Om te zien of sommige kankers zich hebben verspreid naar het beenmerg
• Om de voortgang van een kanker- of beenmergaandoening te volgen, ofwel om te beslissen wanneer de behandeling moet worden gestart of om de resultaten van de behandeling te controleren
• Om de ijzerstapeling te evalueren en de ijzerniveaus te controleren
• Om stamcelaandoeningen en enkele zeldzame genetische syndromen te identificeren

Door naar een beenmergmonster te kijken, kunnen artsen bepalen of te veel van één type bloedcel wordt gemaakt, of dat het beenmerg tumor of fibrose bevat die de normale productie van deze cellen verdringt. Bevindingen kunnen helpen bij het vaststellen van diagnoses, zoals:

• Kankers waarbij het beenmerg is betrokken, waaronder leukemieën, lymfomen en multipel myeloom
• Gemetastaseerde kanker (bijvoorbeeld borstkanker die zich heeft verspreid naar het beenmerg)
• Myelodysplastische syndromen
• myelofibrose
• Aplastische anemie
• Polycytemie Vera
• Erfelijke hemochromatose (erfelijke ijzerstapeling)
• Infecties (als een voorbeeld, de aandoening verspreidde coccidiomycose)
• neurofibromatose

beperkingen

Omdat de inhoud van het beenmerg in verschillende regio's kan variëren, kan een aspiratie en biopsie in één regio mogelijk niet representatief zijn voor het geheel of missen ze aandachtsgebieden van beenmergbetrokkenheid met tumor of andere aandoeningen. De techniek is ook afhankelijk van de bekwaamheid van de arts die de procedure uitvoert en de kwaliteit van de verkregen monsters.

Omdat bloeding de meest voorkomende bijwerking van de procedure is, kan het een uitdaging zijn als een persoon een laag aantal bloedplaatjes heeft.

Vergelijking met andere tests

In tegenstelling tot een compleet bloedbeeld (CBC) en perifeer uitstrijkje dat kijkt naar volwassen bloedcellen in de bloedsomloop (perifeer bloed), geeft een beenmergbiopsie belangrijke informatie over bloedcellen in alle stadia van ontwikkeling. Het kan ook bewijs leveren voor beenmergziekte (zoals fibrose) die niet op perifeer bloed kan worden gedetecteerd.

Risico's en contra-indicaties

Zoals met elke medische test, zijn er potentiële risico's voor een beenmergbiopsie, evenals redenen waarom de test mogelijk niet wordt aanbevolen.

Potentiële risico's

De meest voorkomende bijwerking van een beenmergaspiratie en biopsie is bloeding. Dit is over het algemeen ongebruikelijk (minder dan 1 procent) maar komt vaker voor als het aantal bloedplaatjes per persoon laag is. In dit geval echter, wegen de voordelen van een diagnose mogelijk nog op tegen elk potentieel risico.

Infectie (door de opening in de huid waar de naald binnendringt) kan ook voorkomen, vooral bij mensen met een groter risico op infectie als gevolg van een verminderd aantal witte bloedcellen.Aanhoudende pijn na de ingreep kan ook bij sommige mensen voorkomen. Deze risico's kunnen worden verminderd door voorafgaand aan de procedure een volledig bloedbeeld te controleren.

Wanneer een beenmergaspiratie wordt uitgevoerd op het borstbeen (borstbeen), is er een klein risico op schade aan nabijgelegen structuren als gevolg van de nabijheid van het hart en de longen.

Er is ook een klein risico op bijwerkingen of een allergische reactie op de medicijnen die worden gegeven om u slaperig te maken (of zwaardere sedatie bij kinderen) of op het lokale anestheticum dat wordt gebruikt om de plaats waar de naald is geplaatst te verdoven.

Contra

Bij mensen met een zeer laag aantal bloedplaatjes, kan het zijn dat de procedure moet worden uitgesteld of bloedplaatjestransfusies voorafgaand aan de biopsie. Voor degenen met een zeer laag aantal witte bloedcellen, kan de procedure ook worden uitgesteld, of kunnen er medicijnen worden gegeven om het aantal te verhogen voordat de test wordt gedaan.

Vóór de test

Wanneer uw arts een beenmergbiopsie aanbeveelt, zal zij de procedure en mogelijke risico's bespreken. Ze wil graag weten welke medicijnen, vrij verkrijgbare medicijnen of supplementen u gebruikt en zal u vragen of u of iemand in uw familie een voorgeschiedenis heeft van bloedingsstoornissen. Zij zal u ook vragen over eventuele allergieën, waaronder een allergie voor lokale anesthetica of latex, en of u zwanger bent of als u zwanger bent. Tijdens dit bezoek is het belangrijk om je vragen te stellen en te praten over eventuele angsten die je hebt over de procedure.

timing

Hoewel de tijd die nodig is om een ​​beenmergaspiratie en biopsie uit te voeren slechts ongeveer 10 minuten bedraagt, moet u van plan zijn om ten minste een uur of twee aan de procedure toe te voegen. Dit omvat de tijd voor een verpleegster om u te voorzien van medicijnen om u te ontspannen, indien nodig, tijd om het gebied schoon te maken en te verdoven, en tijd na de procedure om ervoor te zorgen dat u klaar bent om naar huis te gaan.

Plaats

Een beenmergtest wordt meestal gedaan als een poliklinische procedure bij een hematoloog / oncoloog, maar kan ook in een ziekenhuis worden uitgevoerd.

Wat te dragen

Meestal zal een persoon gevraagd worden om voor de procedure in een jurk te veranderen. Het is een goed idee om losse kleding aan te trekken om het ongemak aan de kant van de procedure te verminderen nadat het is gedaan.

Eten en drinken

Artsen verschillen in hun aanbevelingen, maar sommigen vragen dat u niet eet, te beginnen om middernacht de nacht voorafgaand aan de procedure. Het drinken van heldere vloeistoffen zoals water is meestal goed, maar praat met uw arts over haar aanbevelingen.

medicijnen

Mogelijk wordt u gevraagd om enkele medicijnen te stoppen voor uw beenmergtest, zoals bloedverdunners, aspirine of niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen zoals Advil (ibuprofen), maar neem contact op met uw arts. Soms is het risico van het stoppen van bloedverdunners groter dan het risico van bloeding als gevolg van de procedure. Houd er rekening mee dat sommige medicijnen mogelijk een week of langer vóór de test moeten worden gestaakt. Sommige vitaminen en voedingssupplementen kunnen ook het risico op bloedingen vergroten. Het is belangrijk om uw arts te raadplegen over alles wat u vóór de test gebruikt.

Kosten en ziektekostenverzekering

De meeste ziektekostenverzekeraars dekken een aspiratie en biopsie van het beenmerg, maar in sommige gevallen kan voorafgaande toestemming vereist zijn. U wordt waarschijnlijk apart gefactureerd voor verschillende aspecten van de test. De arts die de test uitvoert, brengt de procedure in rekening, een test die momenteel tussen $ 1.700 en $ 2.800 loopt, afhankelijk van de faciliteit en het gebied waar u woont. De patholoog schrijft gewoonlijk afzonderlijk voor alle tests die op het monster worden uitgevoerd. Deze waarde kan aanzienlijk variëren, afhankelijk van het feit of het monster alleen onder de microscoop wordt bekeken of gespecialiseerde moleculaire tests worden uitgevoerd.

Procedures in een ziekenhuis zijn meestal duurder dan die in een kliniek.

Voor degenen die niet verzekerd zijn, zijn er verschillende opties en het is belangrijk om met een maatschappelijk werker in uw kliniek of ziekenhuis te praten als u zich zorgen maakt over de kosten. Sommige klinieken bieden kortingen voor diegenen die geen verzekering hebben en stellen vooraf een betalingsplan op. Als uw arts zich zorgen maakt over een leukemie, lymfoom of de verspreiding van andere vormen van kanker naar het beenmerg, zijn er een aantal manieren om financiële hulp te zoeken als u kanker heeft.

Wat mee te brengen

Op de dag van uw afspraak moet u uw ziekteverzekeringskaart en het papierwerk meenemen dat u werd gevraagd in te vullen. Het is altijd een goed idee om een ​​boek of tijdschrift in te pakken voor het geval er een vertraging is in het begin van de procedure.

Andere Overwegingen

Als u geen sedatie krijgt, kunt u misschien zelf naar de afspraak rijden. Dat gezegd hebbende, zal de biopsiesite waarschijnlijk pijnlijk zijn, en zult u waarschijnlijk comfortabeler zijn als passagier in de auto dan als bestuurder. Het hebben van een metgezel kan je helpen de tijd te doden en ondersteuning te bieden tijdens een angstige tijd.

Tijdens de test

Tijdens uw beenmergtest wordt u door de hematoloog / oncoloog (of andere opgeleide specialisten) bijgestaan ​​die de procedure en een verpleegster uitvoert. Een laboratoriumtechnicus kan ook aanwezig zijn om te helpen bij het verzamelen van het monster, het maken van bloeduitstrijkjes en het afleveren hiervan aan het laboratorium.

Pre-Test

Aan het begin van de test wordt u gevraagd een toestemmingsformulier te ondertekenen dat aangeeft dat u het doel van de test en de potentiële risico's begrijpt. Als u IV-sedatie krijgt, zal er een IV worden geplaatst. Orale sedatie kan worden gegeven aan volwassenen die angstig zijn voor de procedure. Uw vitale functies (hartslag, bloeddruk en temperatuur) zullen worden genomen en u zult opnieuw worden gevraagd of u zich zorgen maakt.

Gedurende de test

In de procedurekamer wordt u gevraagd om op uw zij, rug of buik te liggen, afhankelijk van de plaats van de biopsie:

• EEN heupbiopsie wordt gedaan in twee delen, de aspiratie en vervolgens de biopsie. De achterkant van de heup (posterior iliac crest) wordt vaker gebruikt dan de voorkant. Dit is veruit de meest voorkomende plaats voor beenmergonderzoek.
• EEN borstbeen (sternum) biopsie wordt alleen gedaan bij volwassenen en kinderen ouder dan 12 jaar en omvat alleen een aspiratie.
• EEN tibia (scheenbeen) biopsie wordt alleen gedaan bij baby's jonger dan één jaar, omdat het onvoldoende cellen bij volwassenen biedt.

Het gebied waar de biopsie zal worden uitgevoerd, wordt gereinigd met een ontsmettingsmiddel en het gebied wordt omwikkeld met steriele handdoeken. Het oppervlak van de huid wordt dan plaatselijk verdoofd met een lidocaïne-injectie, waardoor u een steek voelt.

Na het maken van een kleine incisie in de huid, wordt een holle naald ingebracht. U voelt druk als het in uw huid komt en vervolgens een scherpe, tijdelijke steek wanneer de naald het bot binnendringt. De naald heeft een interne staaf, een bottrocart genoemd, die dan wordt verwijderd.

De aspiratie wordt het eerst gedaan en is meestal het meest pijnlijke deel van de procedure. De arts bevestigt een spuit aan de naald na het verwijderen van de trocar en trekt vloeistof terug. Dit veroorzaakt vaak een diepe pijn, maar duurt gelukkig maar een paar seconden. Als het monster niet genoeg vocht bevat, moet er mogelijk nog een monster van een andere site worden genomen.

Met een beenmergbiopsie wordt een dikkere naald met een draaiende beweging in het bot ingebracht om een ​​kern, vast monster van het beenmerg te nemen. De biopsie veroorzaakt vaak een paar seconden scherpe pijn terwijl het monster wordt genomen.

Post-Test

Wanneer de procedure is voltooid, wordt de naald verwijderd en wordt er druk op het gebied uitgeoefend om het bloeden te stoppen. Het gebied is dan bedekt met een antiseptisch verband. Je wordt gevraagd om 10 tot 15 minuten te gaan liggen voordat je weggaat. U kunt enige pijn voelen als de plaatselijke verdoving verdwijnt.

Na de test

Je moet de biopsiesite twee dagen droog en bedekt houden en gedurende deze tijd douchen, baden of zwemmen vermijden. U kunt uzelf een sponsbad geven of uw haar in de gootsteen of badkuip wassen zolang de biopsiesite niet nat wordt. Uw arts kan u instrueren om de wond te inspecteren en te vervangen, maar dit kan variëren.

U kunt uw normale dieet hervatten zodra de test is voltooid, evenals veel van uw activiteiten. Het is echter belangrijk om de eerste paar dagen na de biopsie overmatige activiteit of zwaar tillen te voorkomen. U kunt de meeste van uw medicijnen innemen zodra uw beenmergonderzoek is voltooid, maar moet met uw arts praten over wanneer u bloedverdunners en medicijnen zoals aspirine of ontstekingsremmers moet gaan gebruiken.

Bijwerkingen beheren

Misschien voelt u zich een paar dagen pijn in de buurt van uw biopsie en wordt u geadviseerd om Tylenol (paracetamol) of voorgeschreven pijnstillers te gebruiken om ongemak te behandelen. Meestal wordt mensen geadviseerd om aspirine of niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen zoals Advil (ibuprofen) of Aleve (naproxen) te vermijden, omdat deze het bloeden kunnen vergroten.

Wanneer moet u uw arts bellen?

Het is belangrijk om uw arts te bellen als u bloedingen krijgt van de site die niet stoppen met druk op de wond; als u tekenen van infectie ontwikkelt, zoals koorts, roodheid, zwelling of afscheiding van de biopsiesite; of als je veel pijn hebt die niet weggaat of erger wordt.

Resultaten interpreteren

De monsters van uw beenmerg zullen onder een microscoop in het pathologielaboratorium worden beoordeeld. Sommige resultaten zijn mogelijk beschikbaar kort na uw biopsie, maar anderen kunnen langer duren. Die van chromosoomstudies kunnen bijvoorbeeld twee weken of langer duren om terug te komen.

Meer dan een dozijn celtypen zullen worden geëvalueerd en de resultaten zullen worden vergeleken met referentiebereiken, die sterk kunnen verschillen en kunnen verschillen afhankelijk van de leeftijd. Het vergelijken van uw resultaten met deze bereiken, als patiënt, is niet helemaal nuttig, omdat de reeks resultaten als geheel het beste is. Een patholoog en uw arts zullen dit voor u kunnen verduidelijken.

Resultaten beenmergaspiratie

Evaluatie van het vloeibare beenmergmonster kan het volgende onthullen:

• Het aantal van elk type bloedcel
• Het aandeel van elk type bloedcel ten opzichte van andere bloedcellen in het merg
• Het myeloïde / erytroïde rantsoen (ME-verhouding): het aantal cellen dat voorlopers is van witte bloedcellen in vergelijking met het aantal cellen dat voorlopers is van rode bloedcellen
• De volwassenheid van cellen: bijvoorbeeld kunnen blasten tot 20 procent tot 30 procent van het type witte bloedcellen vormen in gevallen van acute lymfatische leukemie en acute myelocytische leukemie. Hoewel dit diagnostisch kan zijn voor acute leukemie, zullen verdere testen nodig zijn om het subtype van de leukemie te bepalen.
• Of er abnormale cellen zoals leukemiecellen of tumorcellen aanwezig zijn

Bone Marrow Biopsie resultaten

De biopsie van het beenmerg kijkt ook naar het aantal en de soorten bloedcellen, maar geeft ook belangrijke informatie over de structuur van het beenmerg. Resultaten zijn onder meer:

• De aantallen en soorten witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes in alle stadia van ontwikkeling (om te bepalen of er voldoende aantallen zijn)
• Cellulariteit: het aantal bloedcellen ten opzichte van andere componenten van het beenmerg, zoals vet (dit kan variëren op verschillende leeftijden)
• Infiltreert: of er iets abnormaals in het beenmerg voorkomt, zoals kanker of een infectie
• Veranderingen in het beenmergstroma, zoals fibrose
• Veranderingen in het bot, zoals osteoporose

Speciale testen

Naast de monsters die worden onderzocht, kunnen er speciale tests op worden uitgevoerd, afhankelijk van de mogelijke diagnose. Deze kunnen zijn:

• Tests om leukemie, lymfoom en myeloom te diagnosticeren en uit te stippelen, zoals cytochemie (flowcytometrie en immunofenotypering), chromosomale onderzoeken en moleculaire testen: hoewel de bovenstaande resultaten mogelijk diagnostisch zijn voor bloedgerelateerde kankers, zijn deze speciale tests vaak nodig om te bepalen subtypes en moleculaire kenmerken van de kanker die van belang zijn bij het kiezen van de beste behandelingsopties.
• Culturen en vlekken om te zoeken naar bepaalde virussen, bacteriën en schimmels
• Vlekken om te zoeken naar ijzerstapeling

Opvolgen

De follow-up na een beenmergtest hangt af van de diagnose en behandelingen die worden aanbevolen. Controleer, afhankelijk van uw resultaten, of een second opinion geschikt kan zijn voordat u met een behandeling begint.

Een woord van heel goed

Het plannen van uw beenmergbiopsie kan zeer angstig zijn, omdat u zowel het ongemak van de procedure als de mogelijke diagnoses die kunnen worden vastgesteld, overweegt. Zorg kan ook na de procedure blijven bestaan, omdat sommige van de gespecialiseerde onderzoeksresultaten weken in beslag kunnen nemen. Als u begrijpt hoe de test eruit zal zien, als u vragen stelt over dingen die u niet begrijpt en als u zichzelf voordoet over eventuele gevonden afwijkingen, voelt u meer controle over uw zorg en wordt u mondiger als u in de toekomst beslissingen neemt.