Wanneer moeten uw kinderen hun visie laten controleren?

Routinezichtscreening is belangrijk omdat veel afwijkingen te behandelen zijn als ze vroeg worden ontdekt en onbehandeld kunnen leiden tot verlies van het gezichtsvermogen en blindheid. Onder de zichtproblemen waar uw kinderarts uw kind op zal beoordelen, zijn onder meer:

• scheelzien - Een verkeerde uitlijning van de twee ogen, die ongeveer 4% van de kinderen treft. Strabismus wordt meestal beschreven door de richting van misuitlijning, die naar buiten (exotropia), naar binnen (esotropia), naar boven (hypertropie) of naar beneden (hypotropie) kan zijn. Een kind kan ook alleen een phoria met oogafwijking hebben als een van de ogen bedekt is of als hij moe of ziek is.
• amblyopie - verminderd gezichtsvermogen in een oog, dat secundair kan zijn aan scheelzien, anisometropie (ongelijke refractieve fouten in beide ogen, bijvoorbeeld als een oog meer verziend is dan het andere oog), congenitale cataracten, enz.
• Brekingsfouten - Zoals bijziendheid (bijziendheid) en hypermetropie (verziendheid).

Bij jongere kinderen zal een visievaluatie meestal bestaan ​​uit een onderzoek naar de rode reflex (controles op cataract en retinoblastoom), ooguitlijning (niet goed uitgelijnde ogen kunnen wijzen op scheelzien) en oogbewegingen.

Vision Screening

Oudere kinderen, beginnend op driejarige leeftijd, zouden een meer formele test van hun visie moeten ondergaan. Totdat formeel zichtonderzoek mogelijk is na drie jaar oud, kan de visie van jongere kinderen worden beoordeeld door te observeren hoe ze voorwerpen fixeren en volgen en door de geschiedenis van de ouders van het kind. Visuele mijlpalen voor zuigelingen zijn onder meer het kunnen volgen van een object naar de middellijn in de eerste 2-6 weken, voorbij de middellijn met 1-3 maanden en een object volgen 180 graden met 3-5 maanden. Als uw kind niet tijdig voldoet aan deze ontwikkelingsmijlpalen, zou u uw kinderarts moeten zien voor een evaluatie.

Andere testen kunnen de cornealichtreflextest zijn, waarbij een licht wordt gericht op de brug van de neus en de lichtreflex wordt onderzocht om er zeker van te zijn dat deze symmetrisch is of op dezelfde plek op beide ogen schijnt. Als de lichtreflex in het midden of niet symmetrisch is in beide ogen, kan dit duiden op een verkeerde uitlijning van de ogen. Dit is nuttig om pseudostrabismus te onderscheiden, een aandoening waarbij de ogen onjuist uitgelijnd lijken te zijn vanwege prominente epicantale vouwen of een brede neusbrug en die geen behandeling vereist, van echte scheelzien.

De eenzijdige dekkingstest kan worden gebruikt om te bepalen of een baby of jong kind een voorwerp zal volgen terwijl een van de ogen bedekt is. Uw kinderarts kan bijvoorbeeld zien of uw kind het kan repareren en een speeltje met beide ogen volgen, en dan het linkeroog bedekken en kijken of hij het met zijn rechteroog blijft volgen. Dan is het rechteroog bedekt om te zien of hij het speeltje met zijn linkeroog zal volgen. Als hij erg kieskeurig wordt of weigert om het voorwerp te volgen wanneer je een van zijn ogen bedekt, kan dat erop wijzen dat het zicht in het andere oog verminderd is.

Bij oudere kinderen is de eenzijdige dekkingstest ook nuttig om scheelzien te controleren. Terwijl het kind naar een voorwerp op afstand kijkt, zoals een horoscoop of speelgoed, bedek een van zijn ogen. Als het andere oog naar buiten of naar binnen gaat, kan dat erop wijzen dat zijn ogen niet goed zijn uitgelijnd en dat hij scheelzien heeft. De test wordt vervolgens herhaald door het andere oog te bedekken.

Wanneer u verdere evaluatie nodig heeft

Andere problemen die wijzen op de behoefte aan verdere evaluatie, zijn onder meer dat ouders merken dat de ogen van hun kind elkaar kruisen, dat hun ogen niet recht zijn of dat ze gewoon niet goed lijken te zien. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat jongere kinderen gewoonlijk geen problemen met hun gezichtsvermogen melden, vooral als het probleem zich in slechts één oog bevindt en het andere oog er goed voor is.

Oudere, schoolgaande kinderen kunnen melden dat ze het bord niet kunnen zien, of dat ze vaak hoofdpijn hebben, dubbel zien of vaak turen. Formeel testen van de gezichtsscherpte is meestal mogelijk als een kind drie jaar oud is, hoewel 2-jarigen mogelijk kunnen worden getest met fotokaarten. De Allen-grafiek bevat eenvoudig te herkennen afbeeldingen, waaronder een cake, hand, vogel, paard en telefoon.

Een andere test die gewoonlijk wordt gebruikt voor 3-5-jarigen is het tuimelende E-kaart of 'E'-spel, een kaart met de letter E in verschillende oriëntaties (omhoog, omlaag, rechts en links) en maten. Kinderen worden getest door te vragen naar welke richting of richting de letter E zich bevindt bij elke lettergrootte. Om je kind voor te bereiden op deze test, kun je het aanwijsspel van Prevent Blindness America spelen. Ze hebben ook een exemplaar van de Distance Vision Test voor jonge kinderen, die het E-diagram gebruikt en die u thuis kunt gebruiken.

Voor kinderen die enkele letters kunnen herkennen, kan het HOTV-systeem worden gebruikt, waarin de letters H, O, T en V in verschillende grootten op een kaart worden weergegeven. Het kind krijgt een bord met een grote H, O, T en V erop en hij wordt geïnstrueerd om te wijzen naar de letter op het bord die overeenkomt met de letter op de kaart.

Oudere kinderen kunnen worden getest met de reguliere Snellen-ooggrafiek die wordt gebruikt voor volwassenen. Over het algemeen is de Snellen-grafiek de meest nauwkeurige en moet deze waar mogelijk worden gebruikt.

Normen voor gezichtsscherpte

Nadat het testen is voltooid, beslist de volgende stap of het kind geslaagd is voor de test, aangezien voorschoolse kinderen niet per se 20/20 vision nodig hebben om de test te halen. De American Academy of Pediatrics heeft normen voor gezichtsscherpte op verschillende leeftijden uitgegeven, waaronder:

• 20/40 voor kinderen van 3-4 jaar oud
• 20/30 voor oudere kinderen
• 20/20 voor kinderen van schoolgaande leeftijd

Behalve hun gezichtsscherpte is ook de manier waarop de twee ogen van een kind met elkaar vergeleken belangrijk. Op elke leeftijd, als er een tweeregelig verschil is tussen de ogen, kan dat wijzen op een ernstig verlies van het gezichtsvermogen, bijvoorbeeld als één oog 20/20 is, maar het andere oog 20/40 is. Of als één oog 20/30 is en het andere oog 20/50 is.

Kinderen die niet meewerken of die niet slagen voor een visuele screeningtest in het kantoor van de pediater, vooral als het meerdere keren wordt geprobeerd, moeten door een pediatrische oogarts worden gezien voor meer formele tests.

Een verwijzing naar een pediatrische oogarts is ook een goed idee voor kinderen met scheelzien nadat ze zes maanden oud zijn, als ze ptosis hebben, waarbij het bovenste ooglid hangt, of als een oog op zijn plaats zit of een beperkte beweging heeft, hoewel het wel meestal normaal als de ogen van een pasgeborene of een jonge baby af en toe oversteken. Strabismus is een andere pediatrische aandoening waarbij een 'afwachtende houding' om te achterhalen of een kind uit het probleem zal groeien, niet geschikt is. Kinderen moeten ook door een oogarts gezien worden als ze een hoog risico lopen op visuele problemen, zoals premature baby's, kinderen met het syndroom van Down, het syndroom van Sturge Weber, JRA, neurofibromotose, diabetes of het Marfan syndroom, kinderen die zijn geboren met een aangeboren infectie, of als er een familiegeschiedenis is van strabismus of andere kinderoogaandoeningen.

Als uw kinderarts bij de controle van 3 jaar oud geen zichtscreening biedt, kunt u overwegen een pediatrische oogarts te raadplegen om de visie van uw kind te laten controleren.

Wat is een pediatrische oogarts?

Een oogarts is een arts (MD), wiens opleiding 4 jaar college, 4 jaar medische school, 1 jaar stage en 3 jaar residency-opleiding in de oogheelkunde omvat. Naast het voorschrijven van een bril of contactlenzen, diagnosticeren en behandelen oogartsen de meeste oogaandoeningen en voeren oogoperaties uit.

Een pediatrische oogarts (MD) heeft, naast het voltooien van een medische school, een stage en oftalmologie-residentie, nog een extra jaar fellowship training in pediatrische oogheelkunde afgerond.

Een optometrist (OD) heeft meestal 2-4 jaar college en 4 jaar optometrisch college voltooid. Een optometrist kan afwijkingen van het gezichtsvermogen diagnosticeren en screenen en glazen en contactlenzen voorschrijven.

Volgens de American Academy of Pediatrics, 'als uw kinderarts suggereert dat uw kind zijn ogen laat controleren, heeft een pediatrische oogarts de meest uiteenlopende behandelingsopties, de meest uitgebreide en uitgebreide training en de grootste expertise in het omgaan met kinderen en bij het behandelen van kinderoogaandoeningen. '

Zoek een pediatrische oogarts bij u in de buurt. Als u niet over de financiële middelen beschikt om de visie van uw kind te laten evalueren of zijn problemen te laten behandelen, raadpleegt u deze bronnen voor hulp:

• Sight for Students - Dit programma biedt visuele examens en brillen voor onverzekerde kinderen in de Verenigde Staten.