Stents voor coronaire arteriële blokkades

In de afgelopen decennia hebben stents een revolutie teweeggebracht in de behandeling van coronaire hartziekte. Stents zijn metaaldraden met draadgaas die in een slagader worden geplaatst om de slagader na een angioplastiek "open te duwen". Vrijwel alle angioplastieprocedures omvatten tegenwoordig het inbrengen van een stent.

Het doel van stents

Stents zijn ontworpen om het probleem van restenose, dat vaak optreedt na angioplastiek alleen, te verminderen. Restenose wordt veroorzaakt door nieuwe weefselgroei op de plaats van angioplastiek, mogelijk veroorzaakt door het trauma dat angioplastiek altijd veroorzaakt wanneer het een atherosclerotische plaque comprimeert.

De vroegste stents waren gemaakt van onbekleed metaal (stents van naakt metaal of BMS). De meeste moderne stents zijn bedekt met geneesmiddelen die de weefselgroei remmen en dus restenose remmen. Dit worden drug eluting stents genoemd, of DES. Stents - vooral DES - hebben het probleem van restenose aanzienlijk tot een minimum beperkt.

Hoe worden stents ingevoegd?

Stents worden ingebracht door een ingeklapte stent op een leeggelopen ballon aan het einde van een katheter te plaatsen. De katheter wordt voortbewogen naar het gedeelte van de slagader dat net angioplastiek heeft ondergaan, en de ballon wordt opgeblazen, waardoor de stent wordt uitgezet tegen de wand van de slagader. De ballon wordt leeggelopen en de katheter wordt verwijderd, waardoor de stent op zijn plaats blijft. Gewoonlijk wordt de ballonopblazing die wordt gebruikt om de stent uit te zetten ook gebruikt voor het uitvoeren van de feitelijke angioplastie, zodat angioplastiek / stenting in één stap wordt uitgevoerd.

Stents zijn er in vele maten en vormen zodat de cardioloog een apparaat kan kiezen dat het best past in de slagader van de patiënt.

Complicaties met stents

Er kunnen problemen optreden als een stent verkeerd in de slagader wordt geplaatst of als een stent van de verkeerde maat of vorm wordt gebruikt. Als een stent eenmaal in een ader is geplaatst, kan deze niet worden verwijderd, dus problemen in verband met dergelijke "slechte plaatsing" zijn moeilijk te behandelen en vereisen mogelijk een bypass-operatie. Deze complicatie was veel frequenter in de begintijd van het stentgebruik, toen er slechts een paar soorten stents beschikbaar waren om uit te kiezen. Gelukkig is het risico op complicaties door een slechte inzet vandaag veel minder dan 1%.

Een meer significante complicatie die wordt gezien met stents is stenttrombose.

Stent trombose

Terwijl stents succesvol zijn geweest in het verminderen van het belangrijkste probleem geassocieerd met angioplastie - restenose - hebben ze een nieuw probleem geïntroduceerd - stenttrombose. Stenttrombose is de plotselinge occlusie van een kransslagader op de plaats van plaatsing van de stent, veroorzaakt door de plotse vorming van een bloedstolsel. Deze plotselinge gebeurtenis is vaak catastrofaal, leidend tot een hartinfarct (hartaanval) of de dood.Gelukkig is de incidentie van stenttrombose vrij klein - zolang anti-bloedplaatjes medicijnen worden gebruikt om de bloedstolling te remmen.

• Lees meer over stenttrombose.

Alle patiënten die stents krijgen, moeten worden geplaatst op "dubbele anti-plaatjes-therapie" (DAPT) met twee bloedplaatjesremmers om de bloedstolling te remmen: aspirine en een van de P2Y12-receptorblokkers. De P2Y12-blokkers die worden gebruikt om stenttrombose te voorkomen, zijn clopidogrel (Plavix), prasugrel (Effient) en ticagrelor (Brilinta).

DAPT draagt ​​zijn eigen risico's en er is veel controverse over hoe lang patiënten op deze geneesmiddelen moeten blijven na ontvangst van een stent. Vanwege de mogelijkheid van late stenttrombose (dat wil zeggen trombose die optreedt een jaar of langer na plaatsing van de stent), dringen sommige autoriteiten er bij artsen op aan hun stentpatiënten gedurende ten minste enkele jaren, of misschien wel voor altijd, op DAPT te houden.

• Lees over de DAPT-controverse.

Het komt neer op

De conclusie is dat stents het risico op restenose sterk hebben verminderd en de (relatief) niet-invasieve behandeling van coronaire arteriële blokkades haalbaar en routineus hebben gemaakt. Het ontvangen van een stent introduceert echter altijd een nieuw probleem - het risico op stenttrombose - en het optimaal beheren van dit risico is geen triviaal probleem.

Iedereen wiens arts een stent aanbeveelt, moet zowel de risico's als de voordelen van deze therapie zorgvuldig overwegen, evenals alle alternatieve therapieën die beschikbaar zijn voor coronaire hartziekte.

• Lees meer over het probleem met stents.
• Zijn stents echt nuttig voor het behandelen van stabiele angina pectoris?
• Lees over alle behandelingsopties voor coronaire hartziekte.

• Delen
• Omdraaien
• E-mail
• Tekst

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Fischman, DL, Leon, MB, Baim, DS, et al. Een gerandomiseerde vergelijking van coronaire stentplaatsing en ballonangioplastie bij de behandeling van coronaire hartziekte. N Engl J Med 1994; 331: 496.
• Colombo, A, Stankovic, G, Moses, JW. Selectie van coronaire stents. J Am Coll Cardiol 2002; 40: 1021.
• Mauri L, Kereiakes DJ, Yeh RW, et al. Twaalf of dertig maanden dubbele plaatjesremmende behandeling na farmacon-eluerende stents. N Engl J Med 2014; DOI: 10.1056NEJMoa1409312.
• Columbo A en Chieffo A. Dubbele plaatjesremmende therapie na drug-eluting stents-Hoe lang te behandelen? N Engl J Med 2014; DOI: 10,1056 / NEJMe1413297.