Hyperpathieën, hyperalgesie en overgevoeligheid

Hyperpathia, hyperalgesie en allodynie zijn drie manifestaties van centrale sensitisatie, een aandoening waarbij een hogere dan noodzakelijke mate van activiteit wordt geactiveerd in het centrale zenuwstelsel. Over het algemeen wordt deze activiteit veroorzaakt door nocioceptie of de normale reactie van het zenuwstelsel op pijnlijke stimuli.

Bestaat uit de hersenen en het ruggenmerg, het is de taak van het centrale zenuwstelsel om informatie van buitenaf te nemen, bijvoorbeeld warme of koude sensaties, of sensaties over de positie waarin je lichaam zich bevindt, het te verwerken en dan een beweging uit te geven reactie daarop.

Als je een kookpot aanraakt, zal je automatische reactie waarschijnlijk zijn om zo snel mogelijk je hand uit de pot te halen. Dit is het centrale zenuwstelsel in actie.

In het geval van centrale sensibilisatie, kan het een tijdje duren voordat deze extra activiteit wordt geactiveerd. Het goede nieuws is echter dat deze voorwaarde kan worden omgekeerd.

hyperpathie

Het woord hyperpathia beschrijft een overdreven reactie op stimuli. Met andere woorden, met hyperpathia wordt uw reactie op een stimulus, vooral een herhalende, verhoogd. Zulke stimuli zijn aanraking, vibratie, speldenprikken, hitte, koude en druk. Uw pijngrens is ook verhoogd.

Wanneer u hypathia heeft, kunt u merken dat u de pijnlijke stimulus ten onrechte identificeert en / of lokaliseert, of er kan een vertraging zijn tussen wanneer u in contact komt met de stimulus en wanneer u het ervaart. De pijn kan uitstralen en er kunnen ook wat na-effecten zijn. En het kan een explosieve kwaliteit hebben.

Hyperpathia verlaagt uw pijndrempel en verhoogt uw gevoeligheid voor dingen die u fysiek voelt. Het is vergelijkbaar met hyperalgesie, met de toevoeging dat het gevoel van pijn blijft bestaan, zelfs nadat de stimulus die ervoor zorgt is verwijderd.

Om Hyperpathia te begrijpen, kijk naar Hyperalgesia

Om hyperpathie te begrijpen, is het waarschijnlijk een goed idee om te beginnen met hyperalgesie, omdat dit een overheersend type neuropathische pijn is en vaak gepaard gaat met hyperalgesie.

Hyperalgesie is een versterkte pijnrespons. Met andere woorden, met hyperalgesie, is er een verhoogde pijnreactie op pijnlijke stimuli. Je pijninspanningen kunnen ook worden verlaagd.

Hyperalgesie lijkt op hyperpathie, behalve dat de verhoogde respons op pijnlijke stimuli is. Hyperpathia, aan de andere kant, is een versterkte reactie op alle zintuiglijke stimuli.

Hyperalgesie wordt geclassificeerd in subtypes die betrekking hebben op het type stimuli dat de respons veroorzaakt. Deze omvatten de hierboven genoemde stimuli, met andere woorden thermische sensaties, druk, aanraking en meer. Elk subtype heeft zijn eigen manier van werken, die een mechanisme wordt genoemd.

Ergens tussen vijftien en vijftig procent van de patiënten met zenuwpijn ondervindt hyperalgesie, volgens een onderzoek uit 2014 in het Britse medische tijdschrift, The Lancet.

Heeft uw psychologische toestand invloed op uw rugpijn?

Als je psychologisch bent getraumatiseerd, kan je risico op een chronisch rugprobleem toenemen, zelfs als je geen PTSS hebt. (Wetenschappers hebben een verband gevonden tussen PTSS en chronisch rugpijnrisico.) Dat gezegd hebbende, zijn pijnspecialisten onduidelijk over de rol die psychologische trauma's spelen bij niet-specifieke chronische lage rugpijn.

In een studie uit 2014 gepubliceerd in het tijdschrift Pijn, onderzoekers concludeerden dat mensen met hyperalgesie die ook psychologisch trauma ondervonden, in het algemeen lagere pijndrempels hadden. Dit betekent dat zowel pijnlijke gebieden, d.w.z. hun ruggen, en niet-pijnlijke gebieden zoals hun handen verlaagde pijndrempels ondervonden.

Terwijl deelnemers aan het onderzoek met hyperalgesie die geen psychologisch trauma hadden meegemaakt, ook lagere pijndrempels hadden, beperkten hun verlaagde drempels zich tot alleen die gebieden die al waren getroffen door pijn, die in dit geval hun lage ruggen waren.

allodynie

Allodynie is centrale sensibilisatie pijnrespons op stimuli die normaal geen pijn veroorzaken. Voor de meeste mensen is het aaien van een kat bijvoorbeeld een plezierige ervaring. Het wordt niet geassocieerd met het gevoel van pijn. Maar in het geval van allodynie kan diezelfde actie van het aaien van je kat pijn doen.