Epilepsie: symptomen, oorzaken, diagnose, behandeling en coping

Epilepsie is een neurologische aandoening die wordt veroorzaakt door elektrische stoornissen in uw hersenen, wat resulteert in aanvallen, die atypisch gedrag, bewegingen of ervaringen kunnen veroorzaken en soms een gebrek aan bewustzijn of verlies van bewustzijn. Het wordt gediagnosticeerd als u twee of meer aanvallen heeft gehad en er geen medische aandoening achter zit, zoals alcoholontwenning of een lage bloedsuikerspiegel. Epilepsie kan iedereen treffen, op elke leeftijd, loopt soms in gezinnen en kan het gevolg zijn van een hersenletsel. Vaak is de oorzaak echter onbekend.

Types

Het begrijpen van de verschillende soorten epilepsie begint met meer te leren over de verschillende soorten epileptische aanvallen.

Focal-aanvallen

Focale aanvallen hebben betrekking op slechts één deel van uw hersenen en zijn het meest voorkomende type aanvallen die mensen met epilepsie ervaren. Ze zijn onderverdeeld in twee categorieën:

• Focal aware inbeslagnames: Tijdens deze aanvallen, die vroeger eenvoudige partiële aanvallen werden genoemd, bent u wakker en op de hoogte. Sommige mensen kunnen mogelijk niet reageren tijdens de aanval, maar ze zijn zich nog steeds bewust van wat er aan de hand is. Focal aware inbeslagnames duren van enkele seconden tot een paar minuten en kunnen gepaard gaan met spiertrekkingen, verstijving of slapte; slechts één gebied of zijde van uw lichaam wordt beïnvloed. Ze kunnen ook symptomen veroorzaken zoals veranderingen in de manier waarop u dingen om u heen ervaart, duizeligheid, tintelingen of visuele stoornissen zoals zwaailichten. Dit type aanvallen wordt ook vaak een aura genoemd.
• Focal-impaired bewustzijnsaanvallen: Zoals de naam al aangeeft, bent u tijdens deze aanvallen ofwel niet op de hoogte, of uw bewustzijn is aangetast. Vroeger werden dit complexe partiële aanvallen genoemd. Normaal gesproken duurt dit een tot twee minuten, maar deze aanvallen worden soms voorafgegaan door een aura, een soort waarschuwingsbord dat voor iedereen anders is en eigenlijk een soort focaalbewuste aanval is. Misschien heb je een blanco blik en herhaal je dezelfde actie steeds maar weer, zoals kauwen, je vingers tegen elkaar wrijven of een lipmepper, bekend als een automatisme, of je kunt gewoon bevriezen.

Gegeneraliseerde aanvallen

Gegeneraliseerde aanvallen kunnen betrekking hebben op uw hele brein, of ze kunnen alleen bepaalde gebieden aan beide zijden van uw hersenen omvatten. Er zijn zes verschillende soorten gegeneraliseerde aanvallen, waaronder:

• Absence-aanvallen:Van oudsher bekend als petit mal-aanvallen, impliceren afwezigheidstoestanden een korte periode waarin je een gevoel van bewustzijn of "ruimte uit" verliest. Dit type komt het meest voor bij kinderen tussen de 4 en 14 jaar en duurt meestal minder dan 10 seconden.
• Tonische aanvallen: Deze aanvallen zorgen ervoor dat je spieren plotseling gaan stollen, waardoor je kunt vallen als je opstaat. Tonische aanvallen komen vaak voor tijdens de slaap en houden meestal een verlies van bewustzijn in.
• Atonische aanvallen: Wanneer je een atonische aanval hebt, verliezen je spieren de controle en de toon, worden ze slap en kun je instorten. Deze worden vaak "drop-aanvallen" genoemd.
• Myoclonische aanvallen: Als je ooit hebt geslapen en plotseling wakker werd omdat een van je spieren plotseling rukte, weet je hoe een myoclonische aanval voelt. Deze aanvallen omvatten plotselinge, snelle schokken in uw armen of benen. Mogelijk hebt u een nummer op een rij of slechts één bij gelegenheid.
• Clonische aanvallen: Vergelijkbaar met myoklonische aanvallen, impliceren clonische aanvallen plotselinge, schokkerige spierbewegingen, alleen in dit geval is het repetitief. Meestal zijn clonische aanvallen betrokken bij een tonisch-clonische aanval.

• Tonic-clonische aanvallen: Eerder genoemd grand mal-aanvallen, deze aanvallen zijn het type dat de meeste mensen associëren met epilepsie. Ten eerste, in het tonische stadium, verstijven je spieren, dan verlies je het bewustzijn en val je op de grond. Het volgende is de clonische fase, waarin je armen en soms je benen snel en herhaaldelijk schokken of trillen. Deze aanvallen duren meestal enkele minuten.

In 2017 heeft de International League Against Epilepsy (ILAE) belangrijke wijzigingen aangebracht in de classificatiesystemen voor epileptische aanvallen en epilepsie. Hoewel epilepsie vroeger per type werd geclassificeerd als gegeneraliseerd of focaal, zijn er ook twee nieuwe categorieën toegevoegd: gegeneraliseerde en focale epilepsie en onbekende epilepsie. Dit is wat ze bedoelen:

• Gegeneraliseerde epilepsie: Als u gegeneraliseerde aanvallen heeft, wordt uw epilepsie geclassificeerd als gegeneraliseerd.
• Focal epilepsie: Als u focale aanvallen heeft, wordt uw epilepsie geclassificeerd als focaal.
• Gegeneraliseerde en focale epilepsie: Als uw aanvallen zowel gegeneraliseerd als focaal zijn, wordt uw epilepsie geclassificeerd als gegeneraliseerde en focale epilepsie. Verschillende epilepsiesyndromen zijn opgenomen in deze categorie (zie hieronder).
• Onbekende epilepsie: Als het onduidelijk is of uw aanvallen focaal of gegeneraliseerd zijn, of als niemand hen heeft gezien, zullen ze waarschijnlijk als onbekend worden gecategoriseerd. Later, met testen en observatie, kunnen uw aanvallen uiteindelijk worden geherclassificeerd als ofwel focaal of gegeneraliseerd.

Epilepsie Syndromen

Epilepsiesyndromen zijn aandoeningen die worden gekenmerkt door patronen van toevallen en andere bijbehorende kenmerken, zoals waar in de hersenen de aanvallen beginnen, welk type ze zijn, de leeftijd waarop ze beginnen, oorzaken, genetische componenten, de ernst en frequentie van de aanvallen, en de manier waarop ze verschijnen op een elektro-encefalogram (EEG). De meeste van deze syndromen beginnen in de kindertijd.

Als uw epilepsie nog verder als een syndroom wordt geclassificeerd, is dit nuttig voor uw medische team vanwege de specifieke diagnostische, behandelings- en soms genetische benaderingen waarvan is gebleken dat ze het beste werken voor elk van hen. Veel epilepsieën passen echter niet bij een specifiek syndroom.

Er zijn meer dan 20 syndromen erkend door de ILAE. Hier zijn enkele van de meest voorkomende:

• Juveniele myoclonische epilepsie: Dit gegeneraliseerde syndroom is een van de meest voorkomende en wordt gekenmerkt door drie soorten aanvallen die in de kinderjaren beginnen en in de loop van de tijd evolueren. Kinderen met dit syndroom kunnen beginnen met het nemen van verzuimbeginselen tussen de leeftijd van 5 en 16 jaar. Omdat deze aanvallen kort zijn, kunnen ze onopgemerkt blijven. Myoclonische aanvallen beginnen meestal één tot negen jaar later na het wakker worden, en meestal binnen enkele maanden na dit, beginnen gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen. Mensen met juveniele myoclonische epilepsie kunnen episoden hebben waarbij meer dan één van de soorten aanvallen opeenvolgend binnen enkele minuten plaatsvindt. Medicatie houdt meestal de aanvallen onder controle, maar het kan nodig zijn om levenslang te worden ingenomen. Juveniele myoclonische epilepsie loopt vaak in gezinnen.
• Goedaardige rolandische epilepsie: Ook wel epilepsie in de kindertijd met centrotemporale spikes genoemd, ongeveer 15 procent van de kinderen met epilepsie heeft dit syndroom en bijna allemaal ontgroeit het op de leeftijd van 15. Aanvallen beginnen meestal tussen de leeftijd van 6 en 8 jaar, maar ze kunnen op elk moment beginnen tussen de leeftijd van 3 en 13. Deze aanvallen zijn een focaal bewust type dat spiertrekkingen, tintelingen of gevoelloosheid in het gezicht of de tong veroorzaakt, die kwijlen kunnen veroorzaken en spraak kunnen verstoren. Dit kan dan leiden tot een tonisch-clonische aanval. Voor veel kinderen komen de aanvallen niet vaak voor, vaak 's nachts, en duren ze slechts een minuut of twee. Dit syndroom heeft een complexe genetische component.
• Lennox-Gastaut-syndroom: Dit syndroom treft slechts 2 procent tot 5 procent van de kinderen met epilepsie, maar de aanvallen zijn moeilijk onder controle te houden en vereisen levenslange behandeling. De intellectuele ontwikkeling is meestal verstoord en mensen met het Lennox-Gastaut-syndroom hebben twee of meer soorten aanvallen, waaronder atonische, tonische, tonisch-klonische en atypische absentiestilstanden. Deze aanvallen hebben niet de neiging om goed te reageren op aanvalsmedicatie, maar andere medicijnen en behandelingen kunnen helpen.
• Myoclonisch-astatische epilepsie (doosesyndroom): Dit syndroom vormt 1 procent tot 2 procent van de epilepsie die begint in de kindertijd en komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Aanvallen beginnen meestal tussen de leeftijd van 7 maanden en 6 jaar en zijn moeilijk te controleren omdat ze niet goed reageren op medicatie. Genetica lijkt een rol te spelen in dit syndroom, maar het is niet precies duidelijk hoe. Iedereen met het syndroom van Doose heeft een myoclonische en myoclonische aanval gevolgd door atonische aanvallen. Ongeveer drie op de vier mensen hebben gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen; twee op de drie mensen hebben absentieaanvallen en gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen die met koorts optreden, worden bij een op de drie mensen gezien. Bijna twee op de drie kinderen kunnen uiteindelijk helemaal geen aanvallen hebben.
• Panayiotopoulos-syndroom: Dit syndroom komt meestal voor bij kinderen in de leeftijd van 3 tot 10 jaar en bestaat uit focale aanvallen die gepaard kunnen gaan met braken, misselijkheid en bleekheid, en kunnen gegeneraliseerde aanvallen worden met naar de zijkant gerolde ogen en / of tonisch-clonische bewegingen. Meer dan de helft van deze aanvallen vindt plaats tijdens de slaap en ze zijn meestal lang en duren 20 tot 60 minuten. Sommige kinderen hebben zelden last van de aanvallen, terwijl anderen misschien medicijnen nodig hebben om hun aanvallen te beheersen. Bijna alle kinderen met het Panayiotopoulos-syndroom houden twee tot drie jaar na de eerste aanval geen aanvallen meer.
• West syndroom: Ook bekend als infantiele spasmen, omvatten de aanvallen geassocieerd met het West-syndroom typisch een plotselinge ruk en vervolgens verstijving, meestal met de armen naar buiten en de knieën opgetrokken terwijl het lichaam naar voren buigt. Deze spasmen beginnen tussen 3 en 12 maanden oud en stoppen meestal op de leeftijd van 2 tot 4 jaar. De meeste kinderen eindigen later met een ander type epilepsie. Hoewel aanvallen slechts een seconde of twee duren, hebben ze de neiging om in clusters te voorkomen, de ene direct na de andere, meestal na het ontwaken.Dit is een ernstig, zeldzaam syndroom en moet meteen worden behandeld voor de beste resultaten. Ongeveer tweederde van deze gevallen wordt veroorzaakt door aandoeningen of letsels die de manier waarop de hersenen vormen of werken veranderen, maar de rest is van onbekende oorsprong.

symptomen

De symptomen van epilepsie variëren afhankelijk van het soort aanval dat u heeft, maar in het algemeen kunnen ze zijn: schokken van de spieren, verlies van bewustzijn of bewustzijn, zwakte, aura, staren of repetitieve bewegingen. De meeste mensen hebben altijd dezelfde soort aanvallen, dus uw symptomen zijn over het algemeen consistent tenzij u meer dan één type ervaart.

Tekenen en symptomen van epilepsie

Oorzaken

Bij ongeveer de helft van de mensen met epilepsie is de oorzaak onbekend. Voor de andere helft kan de oorzaak te wijten zijn aan een of meerdere factoren, waaronder genetica, ontwikkelingsstoornissen, structurele veranderingen in de hersenen, hersenschade en bepaalde ziekten. Deze mogelijke oorzaken zijn allemaal risicofactoren die uw risico op het ontwikkelen van epilepsie kunnen verhogen.

Oorzaken van epilepsie en risicofactoren

Diagnose

Het diagnosticeren van epilepsie gaat vaak gepaard met enkele testen om te controleren of u een aanval heeft gehad en om te controleren op een onderliggende aandoening die dit heeft veroorzaakt, zoals een beroerte, een tumor of een structurele verandering in de hersenen waarmee u mogelijk bent geboren. Uw arts zal waarschijnlijk een medische geschiedenis, familiegeschiedenis, lichamelijk onderzoek en neurologisch onderzoek uitvoeren. Je kunt ook testen hebben om naar je hersengolfpatronen te kijken, zoals een EEG of magneto-encefalografie en een imaging-scan zoals magnetische resonantie beeldvorming (MRI) om naar de structuur van je hersenen te kijken. Deze tests geven uw arts aanwijzingen over waar uw aanvallen mogelijk afkomstig zijn uit uw hersenen, zodat uw behandeling op de juiste manier kan worden gericht.

Hoe epilepsie wordt vastgesteld

Behandeling

Er zijn verschillende behandelmethoden die kunnen worden gebruikt, afhankelijk van het type aanvallen dat u heeft. Het belangrijkste doel van de behandeling van epilepsie is om uw aanvallen onder controle te krijgen met de minste mogelijke bijwerkingen.

U een medicijn tegen epilepsie toedienen, is de eerste stap die uw arts zal nemen om uw aanvallen onder controle te houden. De aanvallen van de meeste mensen kunnen met slechts één medicijn worden bestreden, maar wellicht heeft u er meer nodig. Als medicijnen niet werken, kan uw arts een operatie, een apparaat voor zenuwstimulatie of een speciaal dieet bespreken.

Uw arts zal waarschijnlijk ook met u praten over leefstijlbeheer, omdat er levensstijlfactoren zijn die aanvallen kunnen verergeren. De meest voorkomende triggers voor aanvallen zijn slaapgebrek, overslaan van uw medicatie en ernstige stress. Het vermijden van deze levensstijltriggers is een belangrijk onderdeel van de preventie van convulsies.

Hoe epilepsie wordt behandeld

omgaan

Als u de diagnose epilepsie krijgt, kunt u zich in eerste instantie voelen alsof uw hele wereld op zijn kop is gezet. Na verloop van tijd zult u leren omgaan met de praktische aspecten, zoals ervoor zorgen dat u uw medicijn regelmatig inneemt en voldoende slaapt en met uw vrienden en familie praat over uw diagnose en wat u moet doen als u een aanval moet krijgen. Jezelf opleiden voor je conditie en praten met anderen die ook epilepsie hebben, zijn geweldige manieren om je te helpen omgaan met je diagnose.

Leef je beste leven met epilepsie

Een woord van heel goed

Het kan eng zijn om een ​​diagnose van epilepsie te krijgen, of u het bent of uw kind. Epilepsie kan stress, onzekerheid en zorgen voor u en uw gezin veroorzaken. Leven met epilepsie vereist een aantal aanpassingen van de levensstijl, waaronder het vermijden van aanvallen op aanvallen, het consequent innemen van uw medicijnen zoals voorgeschreven, het opletten voor bijwerkingen bij het starten van nieuwe medicijnen en het zich bewust zijn van veiligheidsmaatregelen die van invloed zijn op rij- en valgevaren. Dit wordt al snel een tweede natuur.

Gelukkig worden de aanvallen van veel mensen volledig beheerst met medicatie. Ongeveer zes van de tien mensen met de diagnose epilepsie kunnen binnen een paar jaar na aanvang van de behandeling zelfs epilepsievrij worden en velen hebben nooit opnieuw een aanval of medicatie nodig.

Als uw epilepsie uiteindelijk een levenslange conditie wordt, moet u echter de rest van uw leven medicijnen blijven gebruiken. Als uw aanvallen ongecontroleerd blijven op medicatie, zijn er een verscheidenheid aan beschikbare behandelingen die u kunt onderzoeken om hen onder controle te krijgen en nieuwe behandelingen aan de horizon die worden onderzocht en ontwikkeld.

Wat zijn de tekenen en symptomen van epilepsie? Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Holmes GL. Soorten epilepsiesyndromen. Stichting voor epilepsie. Bijgewerkt op 3 september 2013.
• Johns Hopkins Medicine. Soorten epilepsie. De Johns Hopkins University, het Johns Hopkins Hospital en het Johns Hopkins Health System.
• Kiriakopoulos E, Shafer PO. Soorten aanvallen. Stichting voor epilepsie. Gepubliceerd 20 maart 2017.
• Korff CM, Wirrell E. ILAE Classificatie van convulsies en epilepsie. Bijgewerkt. Bijgewerkt 3 juli 2017.
• Mayo Clinic Staff. Epilepsie. Mayo Clinic. Bijgewerkt 10 maart 2018.
• Schachter SS, Shafer PO, Sirven JI. Zal ik altijd epileptische aanvallen hebben? Stichting voor epilepsie. Bijgewerkt 19 maart 2014.